Σαν σήμερα... 19 Γενάρη 1998, πεθαίνει ο σπουδαίος Αμερικανός μουσικός Καρλ Λι Πέρκινς (Carl Lee Perkins) (1932 - 1998)...

Ο Καρλ Λι Πέρκινς ηχογράφησε τα περισσότερα τραγούδια του στο στούντιο Sun Records 
στο Μέμφις του Τενεσί των Ηνωμένων πολιτειών. Ξεκινώντας την καριέρα του κατά την 
διάρκεια της δεκαετίας του 50' (συγκεκριμένα το 1954) ηχογράφησε πολλά επιτυχημένα 
κομμάτια όπως το Blue Suede Shoes.
Σύμφωνα με τον Charlie Daniels, «τα τραγούδια του Καρλ Πέρκινς προσωποποίησαν την 
γενιά της Ροκαμπίλυ, και ο "ήχος" του Καρλ Πέρκινς μόνο, προσωποποίησε τον ήχο της 
ρoκαμπίλυ περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο που ασχολήθηκε με αυτή». Τα τραγούδια 
του Πέρκινς εκτελέστηκαν από διάσημους καλλιτέχνες με μεγάλη επιρροή στο κοινό όπως 
ο Έλβις Πρίσλεϊ, οι Μπιτλς, ο Τζίμι Χέντριξ και ο Τζόνι Κας, οι οποίοι στην συνέχεια στε-
ρέωσαν τα θεμέλια του στην ιστορία της διάσημης αυτής μουσικής. 

Ακόμη και ο Πόλ Μακάρτενεϊ (συνθέτης και τραγουδιστής των Beatles) υποστήριξε πως, 

«αν δεν υπήρχε ο Καρλ, δεν θα υπήρχαν οι Beatles».
Έλαβε πολυάριθμα βραβεία και του αποδόθηκε το παρατσούκλι "the King of rockabilly" 
(ο Βασιλιάς της Ροκαμπίλυ).

22 Νοέμβρη 2011... Έφυγε από τη ζωή ένας σπουδαίος μουσικός, ο Αργύρης Κουνάδης (1924 - 2011)...

*Διαβάστε τη ζωή και το έργο του, εδώ : 

https://notes-stixoi.blogspot.com/2020/11/22-2011.html

Φραντς Πέτερ Σούμπερτ (Franz Peter Schubert)...

Σαν σήμερα... 19 Νοέμβρη 1828, πέθανε σε ηλικία 31 χρόνων, ο Αυστριακός συνθέτης 
Φραντς Σούμπερτ. Υπήρξε ένας από τους μεγαλύτερους μουσουργούς όλων των εποχών 
και ίσως ο καλύτερος εκφραστής του ρομαντισμού στην μουσική. Η ποιότητα των έργων 
του σε όλους τους τομείς, όπως συμφωνίες, μουσική για πιάνο, μουσική δωματίου και πά-
νω απ'όλα στην μορφή του ληντ (ρομαντικά τραγούδια) αγγίζει την τελειότητα και είναι

ακόμα πιο αξιοθαύμαστη αν αναλογισθεί κανείς ότι πέθανε σε ηλικία 31 μόλις ετών. 

Ήταν εξαιρετικά παραγωγικός σε όλη τη διάρκεια της σύντομης ζωής του. Συνέθεσε 

έργα όπως : 9 συμφωνίες, 15 κουαρτέτα εγχόρδων, το κουιντέτο εγχόρδων "Η πέστρο-

φα", 2 τρίο για πιάνο, περίπου 20 σονάτες για πιάνο, 6 μουσικές στιγμές για πιάνο, 

8 Improptus για πιάνο, Φαντασία σε ντο μείζονα "Ο Οδοιπόρος για πιάνο", πάνω από 

600 λίντερ (Lieder), με σημαντικότερους τους κύκλους "Η Ωραία Μυλωνού" και

"Χειμωνιάτικο ταξίδι", 4 λειτουργίες, το ορατόριο "Λάζαρος" και 4 όπερες. 

Το 1823, όταν εκδήλωσε κάποιο αφροδίσιο νόσημα. Συγκεκριμένα διαπιστώθηκε ότι 

πάσχει από σύφιλη, ανίατη και θανατηφόρα ασθένεια εκείνη την εποχή. Αυτό το γεγο-

νός του δημιούργησε κατάθλιψη και τον επηρέασε σημαντικά. Πιθανολογείται ότι ακρι-

βώς, αυτή η άσχημη ψυχολογική του κατάσταση τον εμπόδισε να ολοκληρώσει την 

8η συμφωνία του, που έμεινε για πάντα γνωστή με το όνομα "Ημιτελής".
Τα χρόνια περνούσαν με εναλλαγές ανάμεσα στην επιτυχία και τις δυσκολίες ως το

1828, όταν η ήδη κλονισμένη υγεία του επιδεινώθηκε από τυφοειδή πυρετό, που τον 

οδήγησε τελικά στο θάνατο, στις 19 Νοέμβρη και σε ηλικία 31 ετών.

Κοσμάς Λεοντιάδης

Σαν σήμερα... 18 Νοέμβρη 1985, έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 82 χρόνων... ο Δημήτρης Γκόγκος ή Μπαγιαντέρας...

Υπήρξε σπουδαίος συνθέτης, τραγουδιστής και εξαιρετικός οργανοπαίκτης, ένας από 
τους σπουδαιότερους ρεμπέτες.

Πολλά τα αγαπημένα του τραγούδια, με τα οποία μεγαλώσαμε και εξακολουθούμε και 
σήμερα να ακούμε και να αγαπάμε. Κάποια από αυτά είναι : «Ζούσα μοναχός χωρίς 
αγάπη», «Μέσα στης ζωής τα μονοπάτια», «Αποβραδίς ξεκίνησα», «Σαν μαγεμένο 
το μυαλό μου φτερουγίζει», «Ξεκινάει μια ψαροπούλα», «H μικρή από το Πασαλιμάνι», 
«Το τραγούδι της αγάπης»,«Ξαβεργιώτισσα», «Πειραιωτοπούλα», «Παρηγοριά ζητού-
σα κάθε βράδυ», «Αλάνι με φωνάζουν», «To μαναβάκι», «Θα κλέψω μια μελαχρινή», 
«Γυρνώ σαν νυχτερίδα», «Πάντα με γλυκό χασίσι», «Για μια κουτσουκαριώτισσα», 
«Μάτια γλυκά και γαλανά», «Μ' έχεις μαγεμένο», «Να' ναι γλυκό το βόλι», τραγούδι 
για τον καπετάνιο Άρη, «Στη σκλαβωμένη Ελλάδα μας», τραγούδι για τον ΕΛΑΣ κλπ.

Το 1941, μέσα στην κατοχή, έχασε το φως του, λόγω αβιταμίνωσης.
Το παρατσούκλι «Μπαγιαντέρας», το πήρε το 1925 όταν διασκεύασε και έπαιξε στο 
μπουζούκι του κάποια κομμάτια από την οπερέτα του Ούγγρου συνθέτη Έμεριχ Κάλμαν 
"Η Μπαγιαντέρα".

Είχα την τύχη και τη χαρά να τον γνωρίζω προσωπικά όταν ήμουν έφηβος, στη Δραπετ-
σώνα, και δεν θα ξεχάσω ποτέ τη γλυκύτητα και την ανθρωπιά του, αλλά και το πάθος 
του για το μπουζούκι... Εκτός βέβαια από μπουζούκι, έπαιζε εξαιρετικά μαντολίνο, κιθά-
ρα και βιολί.
Δεν θα σε ξεχάσουμε ποτέ "Κύριε" Μήτσο... όπως σε έλεγα τότε... ούτε φυσικά και τα 
αγαπημένα σου τραγούδια...

Ο Δημήτρης Γκόγκος δουλευτής και ο ίδιος για χρόνια στο λιμάνι του Πειραιά, ζυμωμέ-
νος και ταυτισμένος με την εργατική τάξη, έδειξε από πολύ νωρίς έντονο πολιτικό ενδια-
φέρον. Έτσι λίγο πριν από τον πόλεμο έγινε μέλος του ΚΚΕ και έμεινε πιστός στα ιδανικά 

του μέχρι το τέλος.

Κοσμάς Λεοντιάδης

Το επετειακό πρόγραμμα της Εθνικής Λυρικής Σκηνής για τη συμπλήρωση των 100 ετών από τη γέννηση της Μαρίας Κάλλας κορυφώνεται με ένα μεγάλο Γκαλά Οπερας με τίτλο «Η Κάλλας στο Ηρώδειο», στις 16 Σεπτέμβρη, στο Ωδείο Ηρώδου Αττικού...

Επετειακή συναυλία για τα 60 χρόνια του Xρήστου Λεοντή στο ελληνικό τραγούδι παρουσιάζει το Φεστιβάλ Ρεματιάς 2023 – Νύχτες Αλληλεγγύης, σήμερα Δευτέρα 28 Αυγούστου...

Σαν σήμερα... 23 Γενάρη 1976, πεθαίνει σε ηλικία 77 χρόνων, ο Πολ Ρόμπσον, κομμουνιστής αφρο-αμερικανός τραγουδιστής (βαρύτονος) και ηθοποιός του θέατρου...

*Διαβάστε ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο για τη ζωή και τη δράση του, εδώ : 

http://vathikokkino.gr/archives/127456

Μαρία Δημητριάδη...

Ανέστης Δελιάς ή Ανεστάκι ή Αρτέμης (1912 - 1944)... Η πλέον τραγική φιγούρα στο χώρο του ρεμπέτικου τραγουδιού... Έφυγε από τη ζωή στις 31 Ιούλη 1944, από χρήση ηρωίνης...

Ο Ανέστης Δελιάς (Δέλιος το πραγματικό του επίθετο), γεννήθηκε στη Σμύρνη το 1912...

Καταγόταν από μουσική οικογένεια. Ο παππούς του Σιδερής Δέλιος έπαιζε βιολί, ο πα-
τέρας του Παναής (με παρατσούκλι Μαύρη Γάτα) σαντούρι και ο θείος του Μιχάλης, 
βιολί.
Ο Ανέστης με τη μητέρα του Φωτεινή, έγκυο στη μικρότερη αδελφή του Ελένη, και την 
άλλη αδελφή του Στέλλα, έρχονται πρόσφυγες στην Ελλάδα μετά την καταστροφή της 
Σμύρνης, ενώ ο πατέρας του έχει σκοτωθεί από τους Τούρκους. Στην Ελλάδα ο Ανέστης 
δουλεύει σε διάφορες δουλειές για να συντηρήσει την οικογένειά του.

Υπήρξε αυτοδίδακτος μουσικός. Αρχικά έπαιζε κιθάρα, στη συνέχεια μπαγλαμά και μετά 
το 1930 μπουζούκι και εξελίχθηκε σε έναν δεξιοτέχνη του μπουζουκιού...
Γύρω στα 1930 δουλεύει σε ταβέρνα στη Δραπετσώνα. Εκεί γνωρίζεται με πολλούς μπου-
ζουξήδες από τους παλιότερους (Νίκος Αϊβαλιώτης, Σκούρτης ο τυπογράφος, κ.ά) αλλά 
και τους νεότερους (Μάρκος Βαμβακάρης, Στράτος Παγιουμτζής κ.ά.). Πήρε μέρος στην 
πρώτη ρεμπέτικη κομπανία με το Μάρκο Βαμβακάρη, το Γιώργο Μπάτη και το Στράτο 
Παγιουμτζή, την περίφημη «Τετράς η ξακουστή του Πειραιώς», που εμφανίστηκε 
στη μάντρα του Σαραντόπουλου στην Ανάσταση του Πειραιά το 1934. Τότε γνωρίζεται 
με τη Νταίζη Σταυροπούλου, η οποία τον ερωτεύεται παράφορα.

Μοιραίο ρόλο στη ζωή του έπαιξε, από το 1937 που τη γνώρισε, μια πόρνη από τα μπουρ-
δέλα των Βούρλων η Κ. Σκουλαρίκα ή Σκουλαρικού που τον ρίχνει στην πρέζα. Μάταια 
προσπαθεί ο φίλος του Μήτσος Καρυδάκιας (μπουζουξής, συνθέτης του σπουδαίου τρα- 
γουδιού "Αφότου εγεννήθηκα" που δολοφονήθηκε στα 1942) να τον βοηθήσει να κόψει 
την πρέζα. Το 1938 ο Μ. Γενίτσαρης τον βρίσκει εξόριστο ως τοξικομανή στη Νιό. 
Τον βοηθάει να κόψει την πρέζα. Όταν επιστρέφει από την εξορία για να ξεφύγει από 
τη Σκουλαρικού και την πρέζα φεύγει με τη Νταίζη Σταυροπούλου για τη Θεσσαλονίκη. 
Δουλεύει εκεί για μικρό διάστημα και τελικά παρατάει τη Νταίζη στη Θεσσαλονίκη (όπου 
την ανακαλύπτει ο Τσιτσάνης και αρχίζει η δικογραφική της καριέρα), επιστρέφει στην 
Αθήνα και στην πρέζα. Με τη βοήθεια του Στράτου Παγιουμτζή και του Μπαγιαντέρα 
καταφέρνει και πάλι να την κόψει, αλλά για λίγο.

Το καλοκαίρι του 1944 παίζουν μαζί στου Βλάχου, ο Ανέστος, ο Στράτος και ο Γενίτσαρης. 
Παρά την πείνα και την εξαθλίωση ο Ανέστος εξακολουθεί να παίρνει ηρωΐνη. 
Έτσι, ένα πρωί τον μαζεύει το κάρο του δήμου, άψυχο έξω από τον τεκέ του Ντανάκουλη 
στο Μεταξουργείο.

Μερικά από τα τραγούδια του που έγιναν μεγάλες επιτυχίες, ήταν : 

Χαρέμι στο χαμάμ, Το σακκάκι, Ο πόνος του πρεζάκια, Ο Νίκος ο Τρελλάκιας, 
Το κουτσαβάκι , Σούρα και μαστούρα, Αθηναίισσα, Ραστ Νεβά μανές (Μόνον 
εγώ γεννήθηκα αμαρτωλός), Ουσάκ (Το τραγούδι της ξενιτειάς), Τον άντρα σου 
και μένα, κά.

Πηγή πληροφοριών : rebetiko.sealabs.net/Βικιπαίδεια

Σαν σήμερα... 3 Ιούνη 1899, πεθαίνει ο σπουδαίος Αυστριακός συνθέτης Γιόχαν Στράους (Johann Strauss) (ο νεότερος) (1825 - 1899)...

*Διαβάστε τη βιογραφία του μεγάλου συνθέτη, εδώ : https://notes-stixoi.blogspot.com/2021/06/3-1899-johann-strauss-1825-1899.html

Σαν σήμερα... 3 Ιούνη 1899, πεθαίνει ο σπουδαίος Αυστριακός συνθέτης Γιόχαν Στράους (Johann Strauss) (ο νεότερος) (1825 - 1899)...

Ο Γιόχαν Στράους  γεννήθηκε στις 25 Οκτώβρη 1825 στη Βιέννη και ήταν ο μεγαλύτερος 
γιος του συνθέτη Γιόχαν Στράους του πρεσβύτερου (1804-1849), του επονομαζόμενου και 
«πατέρα του βαλς». Επειδή ο πατέρας του επιθυμούσε γι’ αυτόν ένα επάγγελμα που δεν 
θα είχε σχέση με τη μουσική, ο νεαρός Γιόχαν άρχισε τη σταδιοδρομία του ως τραπεζικός 
υπάλληλος.
Ωστόσο, σπούδασε κρυφά βιολί με την ενθάρρυνση της μητέρας του και όταν ο πατέρας 
του εγκατέλειψε την οικογένεια, ένοιωσε απελευθερωμένος και αποφάσισε να ασχοληθεί 
επαγγελματικά με τη μουσική. Το 1844 δημιούργησε τη δική του μικρή ορχήστρα και 
πρωτόπαιξε σ’ ένα βιενέζικο εστιατόριο.
Το 1849, όταν ο πατέρας του πέθανε, ο Γιόχαν συγχώνευσε την ορχήστρα του με εκείνη 
του πατέρα του και ξεκίνησε μία περιοδεία, στην οποία περιέλαβε τη Ρωσία (1865-1866) 
και την Αγγλία (1869), γνωρίζοντας τεράστια επιτυχία. Το 1870 παραχώρησε τη διεύθυνση 
τhς ορχήστρας στους δύο αδελφούς του, Γιόζεφ Στράους (1827-1870) και Έντουαρτ (1835-
1916). Το 1872 διηύθυνε κοντσέρτα στη Νέα Υόρκη και τη Βοστώνη.
Από τα πολυάριθμα βαλς που έγραψε διασημότερα είναι τα: «Ο ωραίος γαλάζιος Δούνα-
βης» («An der schönen blauen Donau», 1867), το κύριο θέμα του οποίου αναδείχθηκε σε 
μία από τις δημοφιλέστερες μελωδίες της μουσικής του 19ου αιώνα, «Παραμύθια από το 
δάσος της Βιέννης» («Geschichten aus dem Wienerwald», 1868), «Κρασί, γυναίκα και 
τραγούδι» («Wein, Weib und Gesang»,1869), «Βιεννέζικο αίμα» («Wiener Blut», 1871) 
και «Αυτοκρατορικά βαλς» (Kaiser-waltzer, 1888).
Από τις πόλκες του, πιο γνωστή είναι η «Tritsch-Tratsch-Polka» («Η Πόλκα του κουτσο-
μπολιού» σε ελεύθερη μετάφραση) και για μας τους Έλληνες «Η Πόλκα των Ελλήνων» 
(Hellenen-Polka,1858), που συνέθεσε για τον πολιτικό και οικονομικό μεγαλοπαράγοντα 
της Βιέννης, τον ελληνικής καταγωγής βαρώνο Σίμωνα Σίνα.
Από τα σκηνικά του έργα, η «Νυχτερίδα» («Die Fledermaus», 1874) αποτελεί κλασικό 
δείγμα βιενέζικης οπερέτας, ενώ την ίδια επιτυχία είχε «Ο Βαρώνος Ατσίγγανος» (Der 
Zigeunerbaron, 1885). Ξεχωριστή θέση στο έργο του έχουν και οι οπερέτες «Καρναβάλι 
στην Ρώμη» (Karneval in Rom, 1873) και «Μία Νύχτα στην Βενετία» («Eine Nacht in 
Venedig», 1883).
Τη μουσική του, αν και κατατάσσεται στην ελαφρά, θαύμαζαν συνθέτες του διαμετρήματος 
του Γιοχάνες Μπραμς, του Ρίχαρντ Βάγκνερ και του Ρίχαρντ Στράους (απλή συνωνυμία).
Ο Γιόχαν Στράους παντρεύτηκε τρεις φορές, αλλά δεν απέκτησε παιδιά. Πέθανε από πνευ-
μονία στη Βιέννη στις 3 Ιουνίου 1899.

*Πηγή : sansimera.gr

Δημήτρης Γκόγκος ή Μπαγιαντέρας (1903 - 1985)...

Ο Δημήτρης Γκόγκος ή Μπαγιαντέρας ήταν ένας σπουδαίος συνθέτης, τραγουδιστής 
και εξαιρετικός οργανοπαίκτης... ένας από τους σπουδαιότερους ρεμπέτες.
Πολλά τα αγαπημένα του τραγούδια, με τα οποία μεγαλώσαμε και εξακολουθούμε και 
σήμερα να ακούμε και να αγαπάμε. Κάποια από αυτά είναι : «Ζούσα μοναχός χωρίς 
αγάπη», «Μέσα στης ζωής τα μονοπάτια», «Αποβραδίς ξεκίνησα», «Σαν μαγεμένο 
το μυαλό μου φτερουγίζει», «Ξεκινάει μια ψαροπούλα», «H μικρή από το Πασαλιμάνι», 
«Το τραγούδι της αγάπης»,«Ξαβεργιώτισσα», «Πειραιωτοπούλα», «Παρηγοριά ζητού-
σα κάθε βράδυ», «Αλάνι με φωνάζουν», «To μαναβάκι», «Θα κλέψω μια μελαχρινή», 
«Γυρνώ σαν νυχτερίδα», «Πάντα με γλυκό χασίσι», «Για μια κουτσουκαριώτισσα», 
«Μάτια γλυκά και γαλανά», «Μ' έχεις μαγεμένο», «Να' ναιγλυκό το βόλι», τραγούδι 
για τον καπετάνιο Άρη, «Στη σκλαβωμένη Ελλάδα μας», τραγούδι για τον ΕΛΑΣ κλπ.
Το παρατσούκλι «Μπαγιαντέρας», το πήρε το 1925 όταν διασκεύασε και έπαιξε στο 
μπουζούκι του κάποια κομμάτια από την οπερέτα του Ούγγρου συνθέτη Έμεριχ Κάλμαν 
"Η Μπαγιαντέρα".
Ο Δημήτρης Γκόγκος δουλευτής και ο ίδιος για χρόνια στο λιμάνι του Πειραιά, ζυμωμένος 
και ταυτισμένος με την εργατική τάξη, έδειξε από πολύ νωρίς έντονο πολιτικό ενδιαφέρον. 
Έτσι λίγο πριν από τον πόλεμο έγινε μέλος του ΚΚΕ και έμεινε πιστός στα ιδανικά του 
μέχρι το τέλος. Το 1941, μέσα στην κατοχή, έχασε το φως του, λόγω αβιταμίνωσης.

Κοσμάς Λεοντιάδης

Μαρίκα Νίνου (1918 - 1957)...

Η Μαρίκα Νίνου θεωρείται μία από τις μεγαλύτερες γυναικείες φωνές που πέρασαν από 
το Ελληνικό τραγούδι. 
Γεννήθηκε το 1918 στον Καύκασο. Ήταν Αρμενικής καταγωγής και το πραγματικό της 
όνομα ήταν Ευαγγελία Αταμιάν. 
Στην Ελλάδα με την οικογένειά της εγκαταστάθηκαν στην Κοκκινιά. Στα 7 της η Ευαγγε-
λία  γράφτηκε στο Αρμένικο σχολείο του Αρμενικού Κυανού Σταυρού «Ζαβαριάν». 
Μάλιστα, ο δάσκαλός της την προέτρεψε να μάθει μαντολίνο, το οποίο έκανε, και τελικά 
συμμετείχε στην ορχήστρα του σχολείου. Τα φωνητικά της προσόντα φαίνεται ότι τα έδειξε 
πολύ μικρή, αφού από μαθήτρια του δημοτικού ακόμη την καλούσαν στην Aρμένικη εκκλη-
σία Άγιος Ιάκωβος στην Κοκκινιά για να ψάλει στις ακολουθίες της Μεγάλης Εβδομάδας.
Το 1939 παντρεύτηκε τον συμπατριώτη της Χάικ Μεσροπιάν, ο οποίος ήταν κλειδαράς 
κι είχε ένα μαγαζάκι στην Κοκκινιά. Το 1940 γεννήθηκε ο γιος τους, ο Οβανές, αλλά το 
ζευγάρι χώρισε και το 1946 ο Μεσροπιάν έφυγε για την Αρμενία.
Ήδη όμως το 1944, και μετά το χωρισμό της, η Νίνου είχε γνωρίσει τον ακροβάτη και θια-
σάρχη Νίκο (Νίνο) Νικολαΐδη. Στην αρχή η Μαρίκα δούλευε στο ταμείο, αλλά στη συνέχεια 
έγιναν με τον Νίνο καλλιτεχνικό ζευγάρι ακροβατικών με το όνομα Ντούο Νίνο και έκαναν 
περιοδείες. Αργότερα παντρεύτηκαν και έγινε Ευαγγελία Νικολαΐδου. Το όνομα Μαρίκα 
της το κόλλησε η μάνα του Νίνο, μία θεατρίνα, γιατί παρέπεμπε στη Μαρίκα Κοτοπούλη. 
Το επίθετο Νίνου ήρθε από τον Νίνο τον ακροβάτη και, έτσι, η Ευαγγελία Αταμιάν έγινε 
Μαρίκα Νίνου. Το 1947 μπήκε στο σχήμα κι ο γιος της, ο Οβανές, οπότε μετονομάστηκε 
σε Δυόμισι Νίνο. Στις παραστάσεις τους, η Μαρίκα έλεγε και κανένα λαϊκό τραγούδι.
Τον Οκτώβρη του 1948, ο Στελλάκης Περπινιάδης την πήρε κοντά του για τραγουδίστρια 
στο κέντρο «Φλόριντα» της Λεωφόρου Αλεξάνδρας, όπου και της έμαθε τα μυστικά του 
τραγουδιού. 
Η συνεργασία της με τον Βασίλη Τσιτσάνη το 1949 στο κέντρο «Τζίμης ο Χοντρός» υπήρξε 
καθοριστική στη ζωή και των δύο. Τα επόμενα χρόνια συνεργάστηκε στο πάλκο και στη 
δισκογραφία με πλήθος σημαντικών λαϊκών συνθετών, όπως ο Μανώλης Χιώτης, ο Γιάννης 
Παπαϊωάννου, ο Γιώργος Μητσάκης, ο Απόστολος Καλδάρας κ.α.
Η μακροβιότερη, όμως, και πιο παραγωγική συνεργασία της ήταν αυτή με τον Τσιτσάνη. 
Υπήρξε η μούσα, που τον ενέπνευσε όσο καμιά άλλη. Τον Οκτώβρη του 1951 πήγαν μαζί 
στην Κωνσταντινούπολη. Μετά το ταξίδι αυτό χώρισαν ξαφνικά και η Μαρίκα πήγε στην 
Αμερική, όπου τραγούδησε δίπλα στον Κώστα Καπλάνη επί δύο χρόνια.
Πριν πάει στην Αμερική είχε κάνει στην Αθήνα εγχείρηση καρκίνου, αλλά στην Αμερική 
παρουσίασε ραγδαία μετάσταση. Επέστρεψε αμέσως στην Ελλάδα, όπου εργάστηκε για 
λίγο με φοβερούς πόνους. Πέθανε, σε ηλικία μόλις 39 ετών, στις 23 Φλεβάρη του 1957.

Πηγές πληροφοριών : sansimera.gr/biographies - Βικιπαίδεια

Ανέστης Δελιάς ή Ανεστάκι ή Αρτέμης (1912 - 1944)...

Ο Ανέστης Δελιάς (Δέλιος το πραγματικό του επίθετο), ίσως η πλέον τραγική φιγούρα 
στο χώρο του ρεμπέτικου τραγουδιού, γεννήθηκε στη Σμύρνη το 1912 και πέθανε 
ηρωϊνομανής στην Αθήνα τον Ιούλη του 1944. 

Καταγόταν από μουσική οικογένεια. Ο παππούς του Σιδερής Δέλιος έπαιζε βιολί, ο πα-

τέρας του Παναής (με παρατσούκλι Μαύρη Γάτα) σαντούρι και ο θείος του Μιχάλης, 

βιολί.
Ο Ανέστης με τη μητέρα του Φωτεινή, έγκυο στη μικρότερη αδελφή του Ελένη, και την 
άλλη αδελφή του Στέλλα, έρχονται πρόσφυγες στην Ελλάδα μετά την καταστροφή της 
Σμύρνης, ενώ ο πατέρας του έχει σκοτωθεί από τους Τούρκους. Στην Ελλάδα ο Ανέστης 
δουλεύει σε διάφορες δουλειές για να συντηρήσει την οικογένειά του.
Υπήρξε αυτοδίδακτος μουσικός. Αρχικά έπαιζε κιθάρα, στη συνέχεια μπαγλαμά και μετά 
το 1930 μπουζούκι και εξελίχθηκε σε έναν δεξιοτέχνη του μπουζουκιού...
Γύρω στα 1930 δουλεύει σε ταβέρνα στη Δραπετσώνα. Εκεί γνωρίζεται με πολλούς μπου-
ζουξήδες από τους παλιότερους (Νίκος Αϊβαλιώτης, Σκούρτης ο τυπογράφος, κ.ά) αλλά 
και τους νεότερους (Μάρκος Βαμβακάρης, Στράτος Παγιουμτζής κ.ά.). Πήρε μέρος στην 
πρώτη ρεμπέτικη κομπανία με το Μάρκο Βαμβακάρη, το Γιώργο Μπάτη και το Στράτο 
Παγιουμτζή, την περίφημη «Τετράς η ξακουστή του Πειραιώς», που εμφανίστηκε 

στη μάντρα του Σαραντόπουλου στην Ανάσταση του Πειραιά το 1934. Τότε γνωρίζεται 

με τη Νταίζη Σταυροπούλου, η οποία τον ερωτεύεται παράφορα.

Μοιραίο ρόλο στη ζωή του έπαιξε, από το 1937 που τη γνώρισε, μια πόρνη από τα μπουρ-
δέλα των Βούρλων η Κ. Σκουλαρίκα ή Σκουλαρικού που τον ρίχνει στην πρέζα. Μάταια 
προσπαθεί ο φίλος του Μήτσος Καρυδάκιας (μπουζουξής, συνθέτης του σπουδαίου τρα- 
γουδιού "Αφότου εγεννήθηκα" που δολοφονήθηκε στα 1942) να τον βοηθήσει να κόψει 
την πρέζα. Το 1938 ο Μ. Γενίτσαρης τον βρίσκει εξόριστο ως τοξικομανή στη Νιό. 
Τον βοηθάει να κόψει την πρέζα. Όταν επιστρέφει από την εξορία για να ξεφύγει από 
τη Σκουλαρικού και την πρέζα φεύγει με τη Νταίζη Σταυροπούλου για τη Θεσσαλονίκη. 
Δουλεύει εκεί για μικρό διάστημα και τελικά παρατάει τη Νταίζη στη Θεσσαλονίκη (όπου 
την ανακαλύπτει ο Τσιτσάνης και αρχίζει η δικογραφική της καριέρα), επιστρέφει στην 
Αθήνα και στην πρέζα. Με τη βοήθεια του Στράτου Παγιουμτζή και του Μπαγιαντέρα 
καταφέρνει και πάλι να την κόψει, αλλά για λίγο.
Το καλοκαίρι του 1944 παίζουν μαζί στου Βλάχου, ο Ανέστος, ο Στράτος και ο Γενίτσαρης. 
Παρά την πείνα και την εξαθλίωση ο Ανέστος εξακολουθεί να παίρνει ηρωΐνη. 
Έτσι, ένα πρωί τον μαζεύει το κάρο του δήμου, άψυχο έξω από τον τεκέ του Ντανάκουλη 
στο Μεταξουργείο.

Μερικά από τα τραγούδια του που έγιναν μεγάλες επιτυχίες, ήταν : 
Χαρέμι στο χαμάμ, Το σακκάκι, Ο πόνος του πρεζάκια, Ο Νίκος ο Τρελλάκιας, 
Το κουτσαβάκι , Σούρα και μαστούρα, Αθηναίισσα, Ραστ Νεβά μανές (Μόνον 
εγώ γεννήθηκα αμαρτωλός), Ουσάκ (Το τραγούδι της ξενιτειάς), Τον άντρα σου 
και μένα, κά.

Πηγή πληροφοριών : rebetiko.sealabs.net

Σαν σήμερα... 19 Γενάρη 1998, πεθαίνει ο σπουδαίος Αμερικανός μουσικός Καρλ Λι Πέρκινς (Carl Lee Perkins) (1932 - 1998)...

Ο Καρλ Λι Πέρκινς ηχογράφησε τα περισσότερα τραγούδια του στο στούντιο Sun Records 
στο Μέμφις του Τενεσί των Ηνωμένων πολιτειών. Ξεκινώντας την καριέρα του κατά την 
διάρκεια της δεκαετίας του 50' (συγκεκριμένα το 1954) ηχογράφησε πολλά επιτυχημένα 
κομμάτια όπως το Blue Suede Shoes.
Σύμφωνα με τον Charlie Daniels, «τα τραγούδια του Καρλ Πέρκινς προσωποποίησαν την 
γενιά της Ροκαμπίλυ, και ο "ήχος" του Καρλ Πέρκινς μόνο, προσωποποίησε τον ήχο της 
ρoκαμπίλυ περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο που ασχολήθηκε με αυτή». Τα τραγούδια 
του Πέρκινς εκτελέστηκαν από διάσημους καλλιτέχνες με μεγάλη επιρροή στο κοινό όπως 
ο Έλβις Πρίσλεϊ, οι Μπιτλς, ο Τζίμι Χέντριξ και ο Τζόνι Κας, οι οποίοι στην συνέχεια στε-
ρέωσαν τα θεμέλια του στην ιστορία της διάσημης αυτής μουσικής. 
Ακόμη και ο Πόλ Μακάρτενεϊ (Paul McCartney τραγουδιστής των Μπιτλς) υποστήριξε 
πως «αν δεν υπήρχε ο Καρλ, δεν θα υπήρχαν οι Μπίτλς».
Έλαβε πολυάριθμα βραβεία και του αποδόθηκε το παρατσούκλι "the King of rockabilly" 
(ο Βασιλιάς της Ροκαμπίλυ).

Σαν σήμερα... 11 Γενάρη 1910, γεννήθηκε ο ποιητής των «μακρυσμένων ταξιδιών και των γαλάζιων πόντων», ο σπουδαίος Νίκος Καββαδίας (1910 - 1975)...

Ο Νίκος Καββαδίας έχει στιγματίσει ένα μεγάλο μέρος της ελληνικής δισκογραφίας. 
Το μεγαλύτερο μέρος του έργου του έχει μελοποιηθεί.
Η ποίηση του Νίκου Καββαδία ανήκει σε μια κατηγορία από μόνη της. Αυτός ο απί-
στευτος λυρισμός της, αυτή η "περίεργη" ναυτική γλώσσα που χρησιμοποιούσε και 
κυρίως αυτή η μαγική ταξιδιωτική περιγραφή που κατακλύζει το έργο του, είναι τα 
στοιχεία εκείνα που κάνουν την ποίησή του να ξεχωρίζει.
Ο Θάνος Μικρούτσικος, κυρίως, αλλά και πολλοί άλλοι συνθέτες και τραγουδοποιοί, 
όπως η Μαρίζα Κωχ, ο Γιάννης Σπανός, ο Μιχάλης Τερζής, ο Λάκης Παπαδόπουλος,
το συγκρότημα "Ξέμπαρκοι", ο Χάρης και ο Πάνος Κατσιμίχας, ο Δημήτρης Ζερβου-
δάκης κά, μελοποίησαν τα ποιήματα του μεγάλου "θαλασσινού" ποιητή.

Στη διάρκεια της Κατοχής, ο Νίκος Καββαδίας εντάχθηκε στο ΕΑΜ. Αρχικά στο ΕΑΜ

Ναυτικών και αργότερα στο ΕΑΜ Λογοτεχνών - Ποιητών. Την περίοδο αυτή άρχιζε να

δημοσιεύει και τα αντιστασιακά του ποιήματα, με πρώτο το «Αθήνα 1943», ενώ το 1944

δημοσίευσε το ποίημα «Στον τάφο του ΕΠΟΝίτη». Το 1945 δημοσίευσε το «Φεντερίκο

Γκαρθία Λόρκα» και το ποίημα «Αντίσταση». Ο Νίκος Καββαδίας ανέλαβε για ένα

διάστημα επικεφαλής του ΕΑΜ Λογοτεχνών - Ποιητών, μέχρι που μπάρκαρε πάλι, ενώ

το 1946, μαζί με άλλους διανοούμενους, υπέγραψε διαμαρτυρία κατά του Γ' Ψηφίσματος,

που ήταν ο θεμέλιος λίθος του αντικομμουνιστικού οργίου. Λίγο πριν το πραξικόπημα της

21ης Απρίλη 1967 έδωσε μια μεγάλη συνέντευξη στο περιοδικό «Πανσπουδαστική», όπου

αφιέρωσε και το ποίημά του «Σπουδαστές». Στη διάρκεια της δικτατορίας αξιοποιήθηκε

ως σύνδεσμος ανάμεσα σε αντιστασιακές οργανώσεις.

Σαν σήμερα… 5 Δεκέμβρη 1791, έφυγε από τη ζωή ο Βόλφγκανγκ Αμαντέους Μότσαρτ...

 *Διαβάστε την αναλυτική βιογραφία του σπουδαίου Αυστριακού συνθέτη, εδώ...

https://notes-stixoi.blogspot.com/2018/04/wolfgang-amadeus-mozart-1756-1791.html

Αργύρης Κουνάδης... Ένας σπουδαίος μουσικός, ο οποίος πέθανε σαν σήμερα... 22 Νοέμβρη 2011...

Ο Αργύρης Κουνάδης γεννήθηκε στη Κωνσταντινούπολη τον Φλεβάρη του 1924. 
Ερχόμενος στην Ελλάδα σπούδασε στην Αθήνα πιάνο και ανώτερα θεωρητικά και 
διπλωματούχος αυτών έλαβε στη συνέχεια υποτροφία από το Ι.Κ.Υ. (1958), όπου 
και μετέβη στη τότε Δυτική Γερμανία συνεχίζοντας τις σπουδές του στη πόλη 
Φράιμπουρκ απ΄ όπου και έλαβε πτυχίο διευθυντού ορχήστρας.

Το 1961 έλαβε μέρος στον Διεθνή διαγωνισμό της Εταιρίας Σύγχρονης Μουσικής 
στη Κολωνία με επιτυχία. Δύο χρόνια μετά ανέλαβε καθηγητής της μουσικής στην 
Ανώτατη Σχολή Μουσικής του Φράιμπουρκ. Το 1967 έλαβε μέρος στον Διεθνή Δια-
γωνισμό Μουσικής στο Αμβούργο. Κατά το αμέσως επόμενο διάστημα 1967-1973 
διεύθυνε όλα τα προγράμματα «Βίβα Μούζικα» της ίδιας της Σχολής.
Έγραψε πολλά είδη κλασσικής μουσικής όπως μουσική δωματίου, μουσική για όπερες, 
αλλά και μουσική για θέατρο και κινηματογράφο (σε περισσότερες από δέκα ταινίες), 
καθώς και την μουσική σύνθεση πολλών ελληνικών τραγουδιών των δεκαετιών του 
1970 και 1980. Από το σύνολο των έργων του, ξεχωρίζουν το «Χορικό» για συμφωνική 
ορχήστρα, τα «Ετεροφωνικά ιδιόμελα» για συμφωνική επίσης ορχήστρα, «Κουϊντέτο 
για πνευστά», «Κουαρτέτο για έγχορδα» κ.ά.. Επίσης οι, περισσότερο με σαρκαστικό 
χαρακτήρα, όπερες: «Το λαστιχένιο φέρετρο», «Τα μαγεμένα αναλόγια», «Απόδραση»,
«Τειρεσίας», «Βάκχαι» κ.ά.

Τα περισσότερα έργα του Α. Κουνάδη, μέχρι το 1980, είχαν παιχτεί σ΄ όλες τις χώρες 
της Δ. Ευρώπης, καθώς επίσης και στις ΗΠΑ, Καναδά Αργεντινή, Βραζιλία, Ιαπωνία, 
Αυστραλία, Ισραήλ, Πολωνία, Ρουμανία , Γιουγκοσλαβία και βέβαια στην Ελλάδα, 
τόσο στην Εθνική Λυρική Σκηνή όσο και στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, κ.α.
Από τα ελληνικά τραγούδια, που έγραψε τη μουσική, ξεχωρίζουν περισσότερο το ωραίο 
θαλασσινό τραγούδι «Όρτσα τα πανιά», με τους αλληγορικούς στίχους των ψυχικών 
δυνάμεων της ελευθερίας, «Στη πλατεία Αβησσυνίας» και το «do you like the Greece» 
που απέδωσε σε πρώτη εκτέλεση ο Α. Καλογιάννης, επίσης και η «Λατέρνα» που την 
τραγούδησε η Ελένη Βιτάλη.

Φιλμογραφία

Ουρανός (1962)
Αντιγόνη (1961)
Eroica (1960)
Της νύχτας τα καμώματα (1957)
Κυριακάτικοι ήρωες (1956)
Το κορίτσι με τα μαύρα (1956)
Θυσία της μάνας (1956)
Τζο ο τρομερός (1955)
Το ποντικάκι (Το κορίτσι με τα λουλούδια) (1954)
Ο μπαμπάς εκπαιδεύεται (ταινία) (1953)
Ο πύργος των ιπποτών (1952)

Ο Α. Κουνάδης ήταν μόνιμος κάτοικος της πόλης Φράιμπουρκ της Γερμανίας, 
όπου και πέθανε στις 22 Νοεμβρίου 2011.

*Πηγή : Βικιπαίδεια

Σαν σήμερα... 19 Νοέμβρη 1828, πέθανε σε ηλικία 31 χρόνων, ο σπουδαίος Αυστριακός συνθέτης Φραντς Πέτερ Σούμπερτ (Franz Peter Schubert)...

Ο Φραντς Σούμπερτ υπήρξε ένας από τους μεγαλύτερους μουσουργούς όλων των 

εποχών και ίσως ο καλύτερος εκφραστής του ρομαντισμού στην μουσική. 

Η ποιότητα των έργων του σε όλους τους τομείς, όπως συμφωνίες, μουσική για πιάνο, 

μουσική δωματίου και πάνω απ' όλα στην μορφή του ληντ (ρομαντικά τραγούδια) αγ-

γίζει την τελειότητα και είναι ακόμα πιο αξιοθαύμαστη αν αναλογισθεί κανείς ότι πέ-

θανε σε ηλικία 31 μόλις ετών. 
Ήταν εξαιρετικά παραγωγικός σε όλη τη διάρκεια της σύντομης ζωής του. Συνέθεσε 

έργα όπως : 9 συμφωνίες, 15 κουαρτέτα εγχόρδων, το κουιντέτο εγχόρδων "Η πέστροφα", 

2 τρίο για πιάνο, περίπου 20 σονάτες για πιάνο, 6 μουσικές στιγμές για πιάνο, 8 Improp-

tus για πιάνο, Φαντασία σε ντο μείζονα "Ο Οδοιπόρος για πιάνο", πάνω από 600 λίντερ 

(Lieder), με σημαντικότερους τους κύκλους "Η Ωραία Μυλωνού" και "Χειμωνιάτικο ταξί-

δι", 4 λειτουργίες, το ορατόριο "Λάζαρος" και 4 όπερες. 

Το 1823, όταν εκδήλωσε κάποιο αφροδίσιο νόσημα. Συγκεκριμένα διαπιστώθηκε ότι πάσ-
χει από σύφιλη, ανίατη και θανατηφόρα ασθένεια εκείνη την εποχή. Αυτό το γεγονός του 

δημιούργησε κατάθλιψη και τον επηρέασε σημαντικά. Πιθανολογείται ότι ακριβώς, αυτή 
η άσχημη ψυχολογική του κατάσταση τον εμπόδισε να ολοκληρώσει την 8η συμφωνία του, 

που έμεινε για πάντα γνωστή με το όνομα "Ημιτελής".
Τα χρόνια περνούσαν με εναλλαγές ανάμεσα στην επιτυχία και τις δυσκολίες ως το 1828, 

όταν η ήδη κλονισμένη υγεία του επιδεινώθηκε από τυφοειδή πυρετό, που τον οδήγησε 

τελικά στο θάνατο, στις 19 Νοέμβρη και σε ηλικία 31 ετών.

Σαν σήμερα... στις 18 Νοέμβρη 1985, έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 82 χρόνων... ο Δημήτρης Γκόγκος ή Μπαγιαντέρας...

 Υπήρξε σπουδαίος συνθέτης, τραγουδιστής και εξαιρετικός οργανοπαίκτης, ένας από 
τους σπουδαιότερους ρεμπέτες.
Πολλά τα αγαπημένα του τραγούδια, με τα οποία μεγαλώσαμε και εξακολουθούμε και 
σήμερα να ακούμε και να αγαπάμε. Κάποια από αυτά είναι : «Ζούσα μοναχός χωρίς 
αγάπη», «Μέσα στης ζωής τα μονοπάτια», «Αποβραδίς ξεκίνησα», «Σαν μαγεμένο 
το μυαλό μου φτερουγίζει», «Ξεκινάει μια ψαροπούλα», «H μικρή από το Πασαλιμάνι», 
«Το τραγούδι της αγάπης»,«Ξαβεργιώτισσα», «Πειραιωτοπούλα», «Παρηγοριά ζητού-
σα κάθε βράδυ», «Αλάνι με φωνάζουν», «To μαναβάκι», «Θα κλέψω μια μελαχρινή», 
«Γυρνώ σαν νυχτερίδα», «Πάντα με γλυκό χασίσι», «Για μια κουτσουκαριώτισσα», 
«Μάτια γλυκά και γαλανά», «Μ' έχεις μαγεμένο», «Να' ναι γλυκό το βόλι», τραγούδι 
για τον καπετάνιο Άρη, «Στη σκλαβωμένη Ελλάδα μας», τραγούδι για τον ΕΛΑΣ κλπ.

Το 1941, μέσα στην κατοχή, έχασε το φως του, λόγω αβιταμίνωσης.
Το παρατσούκλι «Μπαγιαντέρας», το πήρε το 1925 όταν διασκεύασε και έπαιξε στο 
μπουζούκι του κάποια κομμάτια από την οπερέτα του Ούγγρου συνθέτη Έμεριχ Κάλμαν 
"Η Μπαγιαντέρα".

Είχα την τύχη και τη χαρά να τον γνωρίζω προσωπικά όταν ήμουν έφηβος, στη Δραπετ-
σώνα, και δεν θα ξεχάσω ποτέ τη γλυκύτητα και την ανθρωπιά του, αλλά και το πάθος 
του για το μπουζούκι... Εκτός βέβαια από μπουζούκι, έπαιζε εξαιρετικά μαντολίνο, κιθά-
ρα και βιολί.
Δεν θα σε ξεχάσουμε ποτέ "Κύριε" Μήτσο... όπως σε έλεγα τότε... ούτε φυσικά και τα 
αγαπημένα σου τραγούδια...

Ο Δημήτρης Γκόγκος δουλευτής και ο ίδιος για χρόνια στο λιμάνι του Πειραιά, ζυμωμέ-
νος και ταυτισμένος με την εργατική τάξη, έδειξε από πολύ νωρίς έντονο πολιτικό ενδια-
φέρον. Έτσι λίγο πριν από τον πόλεμο έγινε μέλος του ΚΚΕ και έμεινε πιστός στα ιδανικά 
του μέχρι το τέλος.

Κοσμάς Λεοντιάδης