Τρίτη 17 Απριλίου 2018
Δευτέρα 16 Απριλίου 2018
Το Χαμόγελο της Τζοκόντας...
Πρόκειται για ένα μουσικό άλμπουμ αναφοράς στο έργο του Μάνου Χατζιδάκι και στην
νεοελληνική μουσική. Ένα από τα κλασικά άλμπουμ της μουσικής του 20ου αιώνα στην
Ελλάδα. Περιλαμβάνει δέκα τραγούδια για ορχήστρα.
Το έργο ηχογραφήθηκε τον Απρίλη του 1965 στην Νέα Υόρκη. Την ορχήστρα διευθύνει
ο συνθέτης. Την ίδια χρονιά κυκλοφόρησε και σε δίσκο.
Τα δέκα τραγούδια του άλμπουμ :
1.Όταν έρχονται τα σύννεφα (when the clouds come)
2.Kοντέσα Εστερχάζυ (Countess Esterhazy)
3.Η παρθένα της γειτονιάς μου (Τhe virgin in my neighborhood)
4.Βροχή ( Rain)
5.Προσωπογραφία της μητέρας μου (Portrait of my mother)
6.Το κονσέρτο (The concerto)
7.Ο κ. Νολλ ( Mr. Κnoll)
8.Οι δολοφόνοι ( The assassins)
9. Βραδινή επιστροφή (Returning in the evening)
10.Χορός με τη σκιά μου (Dance with my own shadow)
νεοελληνική μουσική. Ένα από τα κλασικά άλμπουμ της μουσικής του 20ου αιώνα στην
Ελλάδα. Περιλαμβάνει δέκα τραγούδια για ορχήστρα.
Το έργο ηχογραφήθηκε τον Απρίλη του 1965 στην Νέα Υόρκη. Την ορχήστρα διευθύνει
ο συνθέτης. Την ίδια χρονιά κυκλοφόρησε και σε δίσκο.
Τα δέκα τραγούδια του άλμπουμ :
1.Όταν έρχονται τα σύννεφα (when the clouds come)
2.Kοντέσα Εστερχάζυ (Countess Esterhazy)
3.Η παρθένα της γειτονιάς μου (Τhe virgin in my neighborhood)
4.Βροχή ( Rain)
5.Προσωπογραφία της μητέρας μου (Portrait of my mother)
6.Το κονσέρτο (The concerto)
7.Ο κ. Νολλ ( Mr. Κnoll)
8.Οι δολοφόνοι ( The assassins)
9. Βραδινή επιστροφή (Returning in the evening)
10.Χορός με τη σκιά μου (Dance with my own shadow)
Κυριακή 15 Απριλίου 2018
Μαρίκα Νίνου (1918 - 1957)...
Η Μαρίκα Νίνου θεωρείται μία από τις μεγαλύτερες γυναικείες φωνές που πέρασαν από
το Ελληνικό τραγούδι.
Γεννήθηκε το 1918 στον Καύκασο. Ήταν Αρμενικής καταγωγής και το πραγματικό της
όνομα ήταν Ευαγγελία Αταμιάν.
Στην Ελλάδα με την οικογένειά της εγκαταστάθηκαν στην Κοκκινιά. Στα 7 της η Ευαγγε-
λία γράφτηκε στο Αρμένικο σχολείο του Αρμενικού Κυανού Σταυρού «Ζαβαριάν».
Μάλιστα, ο δάσκαλός της την προέτρεψε να μάθει μαντολίνο, το οποίο έκανε, και τελικά
συμμετείχε στην ορχήστρα του σχολείου. Τα φωνητικά της προσόντα φαίνεται ότι τα έδειξε
πολύ μικρή, αφού από μαθήτρια του δημοτικού ακόμη την καλούσαν στην Aρμένικη εκκλη-
σία Άγιος Ιάκωβος στην Κοκκινιά για να ψάλει στις ακολουθίες της Μεγάλης Εβδομάδας.
Το 1939 παντρεύτηκε τον συμπατριώτη της Χάικ Μεσροπιάν, ο οποίος ήταν κλειδαράς
κι είχε ένα μαγαζάκι στην Κοκκινιά. Το 1940 γεννήθηκε ο γιος τους, ο Οβανές, αλλά το
ζευγάρι χώρισε και το 1946 ο Μεσροπιάν έφυγε για την Αρμενία.
Ήδη όμως το 1944, και μετά το χωρισμό της, η Νίνου είχε γνωρίσει τον ακροβάτη και θια-
σάρχη Νίκο (Νίνο) Νικολαΐδη. Στην αρχή η Μαρίκα δούλευε στο ταμείο, αλλά στη συνέχεια
έγιναν με τον Νίνο καλλιτεχνικό ζευγάρι ακροβατικών με το όνομα Ντούο Νίνο και έκαναν
περιοδείες. Αργότερα παντρεύτηκαν και έγινε Ευαγγελία Νικολαΐδου. Το όνομα Μαρίκα
της το κόλλησε η μάνα του Νίνο, μία θεατρίνα, γιατί παρέπεμπε στη Μαρίκα Κοτοπούλη.
Το επίθετο Νίνου ήρθε από τον Νίνο τον ακροβάτη και, έτσι, η Ευαγγελία Αταμιάν έγινε
Μαρίκα Νίνου. Το 1947 μπήκε στο σχήμα κι ο γιος της, ο Οβανές, οπότε μετονομάστηκε
σε Δυόμισι Νίνο. Στις παραστάσεις τους, η Μαρίκα έλεγε και κανένα λαϊκό τραγούδι.
Τον Οκτώβρη του 1948, ο Στελλάκης Περπινιάδης την πήρε κοντά του για τραγουδίστρια
στο κέντρο «Φλόριντα» της Λεωφόρου Αλεξάνδρας, όπου και της έμαθε τα μυστικά του
τραγουδιού.
Η συνεργασία της με τον Βασίλη Τσιτσάνη το 1949 στο κέντρο «Τζίμης ο Χοντρός» υπήρξε
καθοριστική στη ζωή και των δύο. Τα επόμενα χρόνια συνεργάστηκε στο πάλκο και στη
δισκογραφία με πλήθος σημαντικών λαϊκών συνθετών, όπως ο Μανώλης Χιώτης, ο Γιάννης
Παπαϊωάννου, ο Γιώργος Μητσάκης, ο Απόστολος Καλδάρας κ.α.
Η μακροβιότερη, όμως, και πιο παραγωγική συνεργασία της ήταν αυτή με τον Τσιτσάνη.
Υπήρξε η μούσα, που τον ενέπνευσε όσο καμιά άλλη. Τον Οκτώβρη του 1951 πήγαν μαζί
στην Κωνσταντινούπολη. Μετά το ταξίδι αυτό χώρισαν ξαφνικά και η Μαρίκα πήγε στην
Αμερική, όπου τραγούδησε δίπλα στον Κώστα Καπλάνη επί δύο χρόνια.
Πριν πάει στην Αμερική είχε κάνει στην Αθήνα εγχείρηση καρκίνου, αλλά στην Αμερική
παρουσίασε ραγδαία μετάσταση. Επέστρεψε αμέσως στην Ελλάδα, όπου εργάστηκε για
λίγο με φοβερούς πόνους. Πέθανε, σε ηλικία μόλις 39 ετών, στις 23 Φλεβάρη του 1957.
Πηγές πληροφοριών : sansimera.gr/biographies - Βικιπαίδεια
το Ελληνικό τραγούδι.
Γεννήθηκε το 1918 στον Καύκασο. Ήταν Αρμενικής καταγωγής και το πραγματικό της
όνομα ήταν Ευαγγελία Αταμιάν.
Στην Ελλάδα με την οικογένειά της εγκαταστάθηκαν στην Κοκκινιά. Στα 7 της η Ευαγγε-
λία γράφτηκε στο Αρμένικο σχολείο του Αρμενικού Κυανού Σταυρού «Ζαβαριάν».
Μάλιστα, ο δάσκαλός της την προέτρεψε να μάθει μαντολίνο, το οποίο έκανε, και τελικά
συμμετείχε στην ορχήστρα του σχολείου. Τα φωνητικά της προσόντα φαίνεται ότι τα έδειξε
πολύ μικρή, αφού από μαθήτρια του δημοτικού ακόμη την καλούσαν στην Aρμένικη εκκλη-
σία Άγιος Ιάκωβος στην Κοκκινιά για να ψάλει στις ακολουθίες της Μεγάλης Εβδομάδας.
Το 1939 παντρεύτηκε τον συμπατριώτη της Χάικ Μεσροπιάν, ο οποίος ήταν κλειδαράς
κι είχε ένα μαγαζάκι στην Κοκκινιά. Το 1940 γεννήθηκε ο γιος τους, ο Οβανές, αλλά το
ζευγάρι χώρισε και το 1946 ο Μεσροπιάν έφυγε για την Αρμενία.
Ήδη όμως το 1944, και μετά το χωρισμό της, η Νίνου είχε γνωρίσει τον ακροβάτη και θια-
σάρχη Νίκο (Νίνο) Νικολαΐδη. Στην αρχή η Μαρίκα δούλευε στο ταμείο, αλλά στη συνέχεια
έγιναν με τον Νίνο καλλιτεχνικό ζευγάρι ακροβατικών με το όνομα Ντούο Νίνο και έκαναν
περιοδείες. Αργότερα παντρεύτηκαν και έγινε Ευαγγελία Νικολαΐδου. Το όνομα Μαρίκα
της το κόλλησε η μάνα του Νίνο, μία θεατρίνα, γιατί παρέπεμπε στη Μαρίκα Κοτοπούλη.
Το επίθετο Νίνου ήρθε από τον Νίνο τον ακροβάτη και, έτσι, η Ευαγγελία Αταμιάν έγινε
Μαρίκα Νίνου. Το 1947 μπήκε στο σχήμα κι ο γιος της, ο Οβανές, οπότε μετονομάστηκε
σε Δυόμισι Νίνο. Στις παραστάσεις τους, η Μαρίκα έλεγε και κανένα λαϊκό τραγούδι.
Τον Οκτώβρη του 1948, ο Στελλάκης Περπινιάδης την πήρε κοντά του για τραγουδίστρια
στο κέντρο «Φλόριντα» της Λεωφόρου Αλεξάνδρας, όπου και της έμαθε τα μυστικά του
τραγουδιού.
Η συνεργασία της με τον Βασίλη Τσιτσάνη το 1949 στο κέντρο «Τζίμης ο Χοντρός» υπήρξε
καθοριστική στη ζωή και των δύο. Τα επόμενα χρόνια συνεργάστηκε στο πάλκο και στη
δισκογραφία με πλήθος σημαντικών λαϊκών συνθετών, όπως ο Μανώλης Χιώτης, ο Γιάννης
Παπαϊωάννου, ο Γιώργος Μητσάκης, ο Απόστολος Καλδάρας κ.α.
Η μακροβιότερη, όμως, και πιο παραγωγική συνεργασία της ήταν αυτή με τον Τσιτσάνη.
Υπήρξε η μούσα, που τον ενέπνευσε όσο καμιά άλλη. Τον Οκτώβρη του 1951 πήγαν μαζί
στην Κωνσταντινούπολη. Μετά το ταξίδι αυτό χώρισαν ξαφνικά και η Μαρίκα πήγε στην
Αμερική, όπου τραγούδησε δίπλα στον Κώστα Καπλάνη επί δύο χρόνια.
Πριν πάει στην Αμερική είχε κάνει στην Αθήνα εγχείρηση καρκίνου, αλλά στην Αμερική
παρουσίασε ραγδαία μετάσταση. Επέστρεψε αμέσως στην Ελλάδα, όπου εργάστηκε για
λίγο με φοβερούς πόνους. Πέθανε, σε ηλικία μόλις 39 ετών, στις 23 Φλεβάρη του 1957.
Πηγές πληροφοριών : sansimera.gr/biographies - Βικιπαίδεια
The Wall...
Το "The Wall" είναι ιστορικό άλμπουμ του Αγγλικού ροκ συγκροτήματος των Pink Floyd.
Κυκλοφόρησε ως διπλό άλμπουμ, στις 30 Νοέμβρη του 1979 και οι πωλήσεις του παγ-
κοσμίως έχουν ξεπεράσει τα 30 εκατομμύρια αντίτυπα. Περιλαμβάνει 26 τραγούδια,
συνθέσεις του Roger Waters, ιδρυτικού μέλους του συγκροτήματος.
Κυκλοφόρησε ως διπλό άλμπουμ, στις 30 Νοέμβρη του 1979 και οι πωλήσεις του παγ-
κοσμίως έχουν ξεπεράσει τα 30 εκατομμύρια αντίτυπα. Περιλαμβάνει 26 τραγούδια,
συνθέσεις του Roger Waters, ιδρυτικού μέλους του συγκροτήματος.
Σάββατο 14 Απριλίου 2018
Γιώργος Νταλάρας... 50 χρόνια ρεμπέτικο τραγούδι...
Μουσικό άλμπουμ, το οποίο κυκλοφόρησε τον Οκτώβρη του 1975 και με το οποίο ο Γιώργος
Νταλάρας επιχειρεί να στρέψει την προσοχή του κοινού σ’ ένα είδος που για χρόνια βρισκό-
ταν στην αφάνεια και είχε περιφρονηθεί από πολλούς για τη θεματολογία του.
Η επιτυχία είναι πρωτοφανής για εκείνη την περίοδο, αφού ο διπλός δίσκος ξεπέρασε σε
πωλήσεις τις 300.000 αντίτυπα αποδεικνύοντας ότι ο κόσμος, και ιδιαίτερα οι νέοι άνθρω-
ποι, θέλησε να γυρίσει πίσω και να ξαναθυμηθεί ή να ανακαλύψει ένα σημαντικό κομμάτι
της ελληνικής παράδοσης.
Ο ίδιος ο Νταλάρας κατέβαλλε μεγάλες προσπάθειες ώστε να πείσει την εταιρεία να εκδώ-
σει το δίσκο, μια και οι υπεύθυνοί της αντιμετώπιζαν με αδιαφορία αυτά τα τραγούδια και
ίσως φοβούνταν ότι η «αλλαγή πλεύσης» του τραγουδιστή θα στοίχιζε στον εμπορικό
τομέα. Ας μη ξεχνάμε ότι τότε εκείνος είχε συνδεθεί σχεδόν αποκλειστικά με τον Σταύρο
Κουγιουμτζή και κατά δεύτερο λόγο με τον Μάνο Λοϊζο και τον Απόστολο Καλδάρα που
είχε περάσει στο «έντεχνο», οπότε ήταν ρίσκο η επιλογή να τραγουδήσει ένα είδος που
θεωρούταν ξεχασμένο και «περιθωριακό».
Εν τέλει, τίποτε από όλα αυτά δεν ίσχυσε. Λίγο πριν την κυκλοφορία του δίσκου, βγήκαν
στην αγορά αντίστοιχοι με τα ίδια τραγούδια ερμηνευμένα από τους «πρώτους διδάξαντες»
σε αυθεντικές εκτελέσεις. Αυτό λίγο έλειψε να τινάξει τα πάντα στον αέρα, αφού ο Νταλά-
ρας απογοητεύτηκε και προς στιγμή σκέφτηκε ν’ αναβάλλει την έκδοση για είκοσι χρόνια,
όπως είχε πει τότε στον ερευνητή και μελετητή του ρεμπέτικου τραγουδιού Κώστα Χατζη-
δουλή. Τούτο βεβαίως δεν έγινε ποτέ και ο συγκεκριμένος δίσκος έχει πλέον τη δική του
ξεχωριστή θέση στο πάνθεον της ελληνικής δισκογραφίας.
Η ερμηνεία του τραγουδιστή είναι εξαιρετική και στα 25 «διαμάντια» της μουσικής μας,
την ενορχηστρωτική επιμέλεια των οποίων είχε ο ίδιος συμβάλλοντας τα μέγιστα στο ν’
αποκτήσουν μια νέα ταυτότητα και να ακούγονται ως σύγχρονα. Σε καμία περίπτωση
δε θυμίζουν ούτε στο ελάχιστο τις πρώτες εκτελέσεις κι αυτό είναι το μεγάλο πλεονέκτη-
μα του δίσκου. Η ορχήστρα αποτελείται από σπουδαίους μουσικούς, όπως μεταξύ
άλλων οι Χρήστος Νικολόπουλος, Θανάσης Πολυκανδριώτης και οι Δομένικος και Στέ-
λιος Βαμβακάρης στα μπουζούκια, ο Τίτος Καλλίρης και ο Μάριος Κώστογλου στις κιθά-
ρες, ο Τάκης Σούκας στο σαντούρι, ο Θόδωρος Δερβενιώτης και ο Πάνος Ιατρού στους
μπαγλαμάδες κ.α. Δεύτερες φωνές κάνουν οι Χάρις Αλεξίου και Πάνος Λαμπρόπουλος.
Να πούμε εδώ ότι για τον εν λόγω δίσκο ηχογραφήθηκαν κι άλλα δύο τραγούδια, που
ωστόσο λόγω χώρου δε συμπεριλήφθηκαν: Το «Ότι κι αν πω δεν σε ξεχνώ» του Βασίλη
Τσιτσάνη και «Τα νέα της Αλεξάνδρας» του Κώστα Γιαννίδη, τα οποία όμως βρήκαν τη
θέση τους στο «Μουσικό κουτί» του Γιώργου Νταλάρα που κυκλοφόρησε το 1997,
προσθέτοντας άλλες δύο σπουδαίες ερμηνείες στο ενεργητικό του καλλιτέχνη…
Ακόμη, να συμπληρώσουμε ότι στο δίσκο συναντάμε κι ένα τραγούδι που γράφτηκε το
1973 (δηλαδή δυο χρόνια πριν την κυκλοφορία του), το «Ανεμόσκαλα θα δέσω» του Στέ-
λιου Βαμβακάρη σε στίχους του Δημήτρη Γκούτη, ενώ ο γιος του Μάρκου διασκεύασε το
«Σαν σουρώνω» που ως «αδέσποτο» είχε ξεχαστεί μέσα στα χρόνια.
Το εσώφυλλο του δίσκου είναι αρκετά «πλούσιο», καθώς υπάρχει ειδικό ένθετο με σημεί-
ωμα του Γιώργου Νταλάρα για τους λόγους που τον οδήγησαν στο να τραγουδήσει τα
ρεμπέτικα, αναλυτική ιστορία του κάθε τραγουδιού με αναφορά στους πρώτους ερμηνευ-
τές, καθώς και φωτογραφίες μερικών από τις μεγαλύτερες μορφές της λαϊκής και ρεμπέ-
τικης μουσικής μας.
Η παραγωγή ανήκει στον Αχιλλέα Θεοφίλου και η ηχογράφηση έγινε στα στούντιο της
Columbia με ηχολήπτη τον Στέλιο Γιαννακόπουλο και βοηθούς τους Μίμη Καννή και
Γιώργο Τζάννες.
Τα τραγούδια του δίσκου :
1. Γλυκοχαράζουν τα βουνά (Β. Τσιτσάνη)
2. Τι σου λέει η μάνα σου (Κ. Σκαρβέλη)
3. Του Βοτανικού ο μάγκας (Γρ. Μπιθικώτση-Λ. Τσώλη)
4. Θα κάνω ντου βρε πονηρή (Β. Τσιτσάνη)
5. Όλοι οι ρεμπέτες (Μ. Βαμβακάρη)
6. Το γράμμα (Γ. Ζαμπέτα-Γ. Μητσάκη)
7. Για την απονιά σου (Ν. Γούναρη-Ρ. Τάλμα)
8. Το χρήμα δεν το λογαριάζω (Μ. Χιώτη)
9. Ένας αλήτης πέθανε (Κ. Καπλάνη-Κ. Μάνεση)
10. Άλλα μου λεν τα μάτια σου (Θ. Δερβενιώτη-Κ. Μάνεση)
11. Τι τραβάω (Γρ. Μπιθικώτση)
12. Μπρος στο ρημαγμένο σπίτι (Β. Τσιτσάνη)
13. Ήρθε ο χειμώνας (Η παλτουδιά) (Π. Τούντα-Κ. Κοφινιώτη)
14. Ο Μανόλης (Κ. Νούρου – Ι. Δραγάτση)
15. Γιοβάν Τσαούς (Γ. Εϊζηρίδη)
16. Όμορφη Πειραιώτισσα (Κ. Καπλάνη)
17. Τα παιδιά της γειτονιάς σου (Σαν σουρώνω) (Διασκευή Στ. Βαμβακάρη)
18. Παραπονιάρικό μου (Απ. Χατζηχρήστου)
19. Πέφτεις σε λάθη (Β. Τσιτσάνη)
20. Ο Κάβουρας (Μ. Βαμβακάρη)
21. Ανεμόσκαλα θα δέσω (Στ. Βαμβακάρη-Δ. Γκούτη)
22. Το Βαρβάκειο (Πρ. Τσαουσάκη-Σ. Τσιλιβερδή)
23. Για σένα μαυρομάτα μου (Μ. Βαμβακάρη)
24. Το σχολείο (Γ. Μουφλουζέλη)
25. Ο Πίκινος (Κ. Ρούκουνα)
*Πηγή : antifonies.gr
Νταλάρας επιχειρεί να στρέψει την προσοχή του κοινού σ’ ένα είδος που για χρόνια βρισκό-
ταν στην αφάνεια και είχε περιφρονηθεί από πολλούς για τη θεματολογία του.
Η επιτυχία είναι πρωτοφανής για εκείνη την περίοδο, αφού ο διπλός δίσκος ξεπέρασε σε
πωλήσεις τις 300.000 αντίτυπα αποδεικνύοντας ότι ο κόσμος, και ιδιαίτερα οι νέοι άνθρω-
ποι, θέλησε να γυρίσει πίσω και να ξαναθυμηθεί ή να ανακαλύψει ένα σημαντικό κομμάτι
της ελληνικής παράδοσης.
Ο ίδιος ο Νταλάρας κατέβαλλε μεγάλες προσπάθειες ώστε να πείσει την εταιρεία να εκδώ-
σει το δίσκο, μια και οι υπεύθυνοί της αντιμετώπιζαν με αδιαφορία αυτά τα τραγούδια και
ίσως φοβούνταν ότι η «αλλαγή πλεύσης» του τραγουδιστή θα στοίχιζε στον εμπορικό
τομέα. Ας μη ξεχνάμε ότι τότε εκείνος είχε συνδεθεί σχεδόν αποκλειστικά με τον Σταύρο
Κουγιουμτζή και κατά δεύτερο λόγο με τον Μάνο Λοϊζο και τον Απόστολο Καλδάρα που
είχε περάσει στο «έντεχνο», οπότε ήταν ρίσκο η επιλογή να τραγουδήσει ένα είδος που
θεωρούταν ξεχασμένο και «περιθωριακό».
Εν τέλει, τίποτε από όλα αυτά δεν ίσχυσε. Λίγο πριν την κυκλοφορία του δίσκου, βγήκαν
στην αγορά αντίστοιχοι με τα ίδια τραγούδια ερμηνευμένα από τους «πρώτους διδάξαντες»
σε αυθεντικές εκτελέσεις. Αυτό λίγο έλειψε να τινάξει τα πάντα στον αέρα, αφού ο Νταλά-
ρας απογοητεύτηκε και προς στιγμή σκέφτηκε ν’ αναβάλλει την έκδοση για είκοσι χρόνια,
όπως είχε πει τότε στον ερευνητή και μελετητή του ρεμπέτικου τραγουδιού Κώστα Χατζη-
δουλή. Τούτο βεβαίως δεν έγινε ποτέ και ο συγκεκριμένος δίσκος έχει πλέον τη δική του
ξεχωριστή θέση στο πάνθεον της ελληνικής δισκογραφίας.
Η ερμηνεία του τραγουδιστή είναι εξαιρετική και στα 25 «διαμάντια» της μουσικής μας,
την ενορχηστρωτική επιμέλεια των οποίων είχε ο ίδιος συμβάλλοντας τα μέγιστα στο ν’
αποκτήσουν μια νέα ταυτότητα και να ακούγονται ως σύγχρονα. Σε καμία περίπτωση
δε θυμίζουν ούτε στο ελάχιστο τις πρώτες εκτελέσεις κι αυτό είναι το μεγάλο πλεονέκτη-
μα του δίσκου. Η ορχήστρα αποτελείται από σπουδαίους μουσικούς, όπως μεταξύ
άλλων οι Χρήστος Νικολόπουλος, Θανάσης Πολυκανδριώτης και οι Δομένικος και Στέ-
λιος Βαμβακάρης στα μπουζούκια, ο Τίτος Καλλίρης και ο Μάριος Κώστογλου στις κιθά-
ρες, ο Τάκης Σούκας στο σαντούρι, ο Θόδωρος Δερβενιώτης και ο Πάνος Ιατρού στους
μπαγλαμάδες κ.α. Δεύτερες φωνές κάνουν οι Χάρις Αλεξίου και Πάνος Λαμπρόπουλος.
Να πούμε εδώ ότι για τον εν λόγω δίσκο ηχογραφήθηκαν κι άλλα δύο τραγούδια, που
ωστόσο λόγω χώρου δε συμπεριλήφθηκαν: Το «Ότι κι αν πω δεν σε ξεχνώ» του Βασίλη
Τσιτσάνη και «Τα νέα της Αλεξάνδρας» του Κώστα Γιαννίδη, τα οποία όμως βρήκαν τη
θέση τους στο «Μουσικό κουτί» του Γιώργου Νταλάρα που κυκλοφόρησε το 1997,
προσθέτοντας άλλες δύο σπουδαίες ερμηνείες στο ενεργητικό του καλλιτέχνη…
Ακόμη, να συμπληρώσουμε ότι στο δίσκο συναντάμε κι ένα τραγούδι που γράφτηκε το
1973 (δηλαδή δυο χρόνια πριν την κυκλοφορία του), το «Ανεμόσκαλα θα δέσω» του Στέ-
λιου Βαμβακάρη σε στίχους του Δημήτρη Γκούτη, ενώ ο γιος του Μάρκου διασκεύασε το
«Σαν σουρώνω» που ως «αδέσποτο» είχε ξεχαστεί μέσα στα χρόνια.
Το εσώφυλλο του δίσκου είναι αρκετά «πλούσιο», καθώς υπάρχει ειδικό ένθετο με σημεί-
ωμα του Γιώργου Νταλάρα για τους λόγους που τον οδήγησαν στο να τραγουδήσει τα
ρεμπέτικα, αναλυτική ιστορία του κάθε τραγουδιού με αναφορά στους πρώτους ερμηνευ-
τές, καθώς και φωτογραφίες μερικών από τις μεγαλύτερες μορφές της λαϊκής και ρεμπέ-
τικης μουσικής μας.
Η παραγωγή ανήκει στον Αχιλλέα Θεοφίλου και η ηχογράφηση έγινε στα στούντιο της
Columbia με ηχολήπτη τον Στέλιο Γιαννακόπουλο και βοηθούς τους Μίμη Καννή και
Γιώργο Τζάννες.
Τα τραγούδια του δίσκου :
1. Γλυκοχαράζουν τα βουνά (Β. Τσιτσάνη)
2. Τι σου λέει η μάνα σου (Κ. Σκαρβέλη)
3. Του Βοτανικού ο μάγκας (Γρ. Μπιθικώτση-Λ. Τσώλη)
4. Θα κάνω ντου βρε πονηρή (Β. Τσιτσάνη)
5. Όλοι οι ρεμπέτες (Μ. Βαμβακάρη)
6. Το γράμμα (Γ. Ζαμπέτα-Γ. Μητσάκη)
7. Για την απονιά σου (Ν. Γούναρη-Ρ. Τάλμα)
8. Το χρήμα δεν το λογαριάζω (Μ. Χιώτη)
9. Ένας αλήτης πέθανε (Κ. Καπλάνη-Κ. Μάνεση)
10. Άλλα μου λεν τα μάτια σου (Θ. Δερβενιώτη-Κ. Μάνεση)
11. Τι τραβάω (Γρ. Μπιθικώτση)
12. Μπρος στο ρημαγμένο σπίτι (Β. Τσιτσάνη)
13. Ήρθε ο χειμώνας (Η παλτουδιά) (Π. Τούντα-Κ. Κοφινιώτη)
14. Ο Μανόλης (Κ. Νούρου – Ι. Δραγάτση)
15. Γιοβάν Τσαούς (Γ. Εϊζηρίδη)
16. Όμορφη Πειραιώτισσα (Κ. Καπλάνη)
17. Τα παιδιά της γειτονιάς σου (Σαν σουρώνω) (Διασκευή Στ. Βαμβακάρη)
18. Παραπονιάρικό μου (Απ. Χατζηχρήστου)
19. Πέφτεις σε λάθη (Β. Τσιτσάνη)
20. Ο Κάβουρας (Μ. Βαμβακάρη)
21. Ανεμόσκαλα θα δέσω (Στ. Βαμβακάρη-Δ. Γκούτη)
22. Το Βαρβάκειο (Πρ. Τσαουσάκη-Σ. Τσιλιβερδή)
23. Για σένα μαυρομάτα μου (Μ. Βαμβακάρη)
24. Το σχολείο (Γ. Μουφλουζέλη)
25. Ο Πίκινος (Κ. Ρούκουνα)
*Πηγή : antifonies.gr
Παρασκευή 13 Απριλίου 2018
Σόουλ μουσική (Soul music)...
Soul είναι ένα είδος δυνατής χορευτικής μουσικής, η οποία έκανε την εμφάνιση της την
δεκαετία του 1960 στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Ουσιαστικά πρόκειται για μια μίξη με πολλά στοιχεία της R&B (rhythm and blues), της
gospel, και της spirituals μουσικής, με σαφείς επιρροές και από την doo-woop.
Πολλοί θεωρούν την soul, ως μια πιο κοσμική μορφή της gospel.
Πατέρας της μουσικής αυτής θεωρείται ο Ρέι Τσαρλς, ενώ οι πιο διάσημοι εκπρόσωποι
του είδους είναι ο Τζέιμς Μπράουν, η Αρίθα Φράνκλιν, γνωστή και ως βασίλισσα της
soul και πιο πρόσφατα η Έιμι Γουάινχαουζ.
Χαρακτηριστικά όργανα, τα οποία συμμετέχουν στις συνθέσεις της soul είναι τα χάλκι-
να πνευστά, με κυριότερα το σαξόφωνο και την τρομπέτα.
Από την soul μουσική προέκυψαν πολλά άλλα, κυρίως χορευτικά, είδη με πιο σημαντικά
την disko και την pop.
δεκαετία του 1960 στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Ουσιαστικά πρόκειται για μια μίξη με πολλά στοιχεία της R&B (rhythm and blues), της
gospel, και της spirituals μουσικής, με σαφείς επιρροές και από την doo-woop.
Πολλοί θεωρούν την soul, ως μια πιο κοσμική μορφή της gospel.
Πατέρας της μουσικής αυτής θεωρείται ο Ρέι Τσαρλς, ενώ οι πιο διάσημοι εκπρόσωποι
του είδους είναι ο Τζέιμς Μπράουν, η Αρίθα Φράνκλιν, γνωστή και ως βασίλισσα της
soul και πιο πρόσφατα η Έιμι Γουάινχαουζ.
Χαρακτηριστικά όργανα, τα οποία συμμετέχουν στις συνθέσεις της soul είναι τα χάλκι-
να πνευστά, με κυριότερα το σαξόφωνο και την τρομπέτα.
Από την soul μουσική προέκυψαν πολλά άλλα, κυρίως χορευτικά, είδη με πιο σημαντικά
την disko και την pop.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)