Δευτέρα 27 Αυγούστου 2018
Παρασκευή 24 Αυγούστου 2018
Ηρώδειο, 8 Σεπτέμβρη 2018... Αφιέρωμα στον Μάνο Λοΐζο...
Η Κρατική Ορχήστρα Θεσσαλονίκης τιμά με μία πρωτότυπη μουσική συνάντηση τον
αξέχαστο Μάνο Λοΐζο, με αφορμή τη συμπλήρωση 80 χρόνων από τη γέννησή του.
Η Κ.Ο.Θ. συναντά στη σκηνή του Ηρωδείου την κορυφαία ερμηνεύτρια και συνεργάτη
του Λοΐζου, Δήμητρα Γαλάνη, έναν από τους σημαντικότερους σύγχρονους τραγουδο-
ποιούς, τον Φοίβο Δεληβοριά, και μία από τις πλέον ξεχωριστές λαϊκές φωνές της χώρας
μας, τη Γιώτα Νέγκα, που ερμηνεύουν γνωστά τραγούδια του σπουδαίου δημιουργού σε
συμφωνικές διασκευές, αναζητώντας εκλεκτικές συγγένειες με κλασικούς συνθέτες, μέσα
από νέες, ανατρεπτικές, ενορχηστρώσεις.
Το έργο του, άλλοτε αιχμηρό και πολιτικό, άλλοτε ερωτικό και νοσταλγικό, παραμένει
ζωντανό και επίκαιρο στη συλλογική μας μνήμη, ένας από τους τελευταίους μεγάλους
συνθέτες που όρισαν τον κανόνα του ελληνικού τραγουδιού. Παράλληλα η Κ.Ο.Θ. θα
παρουσιάσει για πρώτη φορά τη συμφωνική σουίτα Loizos Recomposed του Αντώνη
Σουσάμογλου, βασισμένη σε μουσικά θέματα του τιμώμενου συνθέτη. Διευθύνει ο Μίλ-
τος Λογιάδης.
Μερικά από τα πλέον αγαπημένα τραγούδια όλων των Ελλήνων, όπως: Ο Δρόμος,
Το Ακορντεόν, Αχ Χελιδόνι μου, Τρίτος Παγκόσμιος, Όλα σε θυμίζουν,
Σ’ ακολουθώ, Σεβάχ ο Θαλασσινός, Πρώτη Μαΐου και πολλά ακόμη, επινοούν-
ται εκ νέου και προσφέρονται με μία φρέσκια ματιά δίνοντας μία καινούρια πνοή στο
έργο του σπουδαίου μας συνθέτη.
*Αναδημοσίευση από το elculture.gr
αξέχαστο Μάνο Λοΐζο, με αφορμή τη συμπλήρωση 80 χρόνων από τη γέννησή του.
Η Κ.Ο.Θ. συναντά στη σκηνή του Ηρωδείου την κορυφαία ερμηνεύτρια και συνεργάτη
του Λοΐζου, Δήμητρα Γαλάνη, έναν από τους σημαντικότερους σύγχρονους τραγουδο-
ποιούς, τον Φοίβο Δεληβοριά, και μία από τις πλέον ξεχωριστές λαϊκές φωνές της χώρας
μας, τη Γιώτα Νέγκα, που ερμηνεύουν γνωστά τραγούδια του σπουδαίου δημιουργού σε
συμφωνικές διασκευές, αναζητώντας εκλεκτικές συγγένειες με κλασικούς συνθέτες, μέσα
από νέες, ανατρεπτικές, ενορχηστρώσεις.
Το έργο του, άλλοτε αιχμηρό και πολιτικό, άλλοτε ερωτικό και νοσταλγικό, παραμένει
ζωντανό και επίκαιρο στη συλλογική μας μνήμη, ένας από τους τελευταίους μεγάλους
συνθέτες που όρισαν τον κανόνα του ελληνικού τραγουδιού. Παράλληλα η Κ.Ο.Θ. θα
παρουσιάσει για πρώτη φορά τη συμφωνική σουίτα Loizos Recomposed του Αντώνη
Σουσάμογλου, βασισμένη σε μουσικά θέματα του τιμώμενου συνθέτη. Διευθύνει ο Μίλ-
τος Λογιάδης.
Μερικά από τα πλέον αγαπημένα τραγούδια όλων των Ελλήνων, όπως: Ο Δρόμος,
Το Ακορντεόν, Αχ Χελιδόνι μου, Τρίτος Παγκόσμιος, Όλα σε θυμίζουν,
Σ’ ακολουθώ, Σεβάχ ο Θαλασσινός, Πρώτη Μαΐου και πολλά ακόμη, επινοούν-
ται εκ νέου και προσφέρονται με μία φρέσκια ματιά δίνοντας μία καινούρια πνοή στο
έργο του σπουδαίου μας συνθέτη.
*Αναδημοσίευση από το elculture.gr
Τρίτη 31 Ιουλίου 2018
Παρασκευή 20 Ιουλίου 2018
Διεθνές Φεστιβάλ Πάτρας... Η μουσική στην Ευρώπη του 19ου αιώνα...
«Η μουσική στην Ευρώπη του 19ου αιώνα» είναι ο τίτλος της συναυλίας που διοργανώνει
το Δημοτικό Ωδείο Πατρών, στο πλαίσιο των εκδηλώσεων του Διεθνούς Φεστιβάλ Πάτρας
και της «Εβδομάδας Δημοτικού Ωδείου», σήμερα το βράδυ (21.30) Παρασκευή 20 Ιούλη,
στο αίθριο του Παλαιού Δημοτικού Νοσοκομείου.
Οι μουσικοί της «Ορχήστρας Πατρών» ερμηνεύουν έργα: F. Schubert (1797-1828),
G. Donizetti (1797-1848), G. Rossini (1792-1868), G. Bizet (1838-1875).
«Ορχήστρα Πατρών»
Βιολί: Γιάννης Μαυρίδης, Μαριάννα Σαφάροβα, Ιβανώφ Βλαντισλάβ, Γιαροσλάβ Τόκαρεβ,
Άλλα Σελαλμαζίδη, Νίκος Μαυρίδης.
Βιόλα: Ρόμπερτ Σμαγκούλοβ, Σβετλάνα Χμούροβα.
Τσέλο: Γιούρι Μπεσσόνοβ, Νικολάι Κομισάροβ.
Κοντραμπάσο: Βιλέν Καραπετιάν.
το Δημοτικό Ωδείο Πατρών, στο πλαίσιο των εκδηλώσεων του Διεθνούς Φεστιβάλ Πάτρας
και της «Εβδομάδας Δημοτικού Ωδείου», σήμερα το βράδυ (21.30) Παρασκευή 20 Ιούλη,
στο αίθριο του Παλαιού Δημοτικού Νοσοκομείου.
Οι μουσικοί της «Ορχήστρας Πατρών» ερμηνεύουν έργα: F. Schubert (1797-1828),
G. Donizetti (1797-1848), G. Rossini (1792-1868), G. Bizet (1838-1875).
«Ορχήστρα Πατρών»
Βιολί: Γιάννης Μαυρίδης, Μαριάννα Σαφάροβα, Ιβανώφ Βλαντισλάβ, Γιαροσλάβ Τόκαρεβ,
Άλλα Σελαλμαζίδη, Νίκος Μαυρίδης.
Βιόλα: Ρόμπερτ Σμαγκούλοβ, Σβετλάνα Χμούροβα.
Τσέλο: Γιούρι Μπεσσόνοβ, Νικολάι Κομισάροβ.
Κοντραμπάσο: Βιλέν Καραπετιάν.
Δευτέρα 16 Ιουλίου 2018
Πέμπτη 5 Ιουλίου 2018
Μαρίκα Παπαγκίκα... Η σπουδαιότερη ελληνική φωνή στην Αμερική στις αρχές του 20ου αιώνα...
Η Μαρίκα Παπαγκίκα γεννήθηκε στην Κω την 1η Σεπτεμβρίου του 1890. Μετά από λίγα
χρόνια η οικογένεια της μετανάστευσε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, όπου και η Μαρίκα
τραγουδά σε νυχτερινά μαγαζιά.
Το 1915 την βρίσκουμε στην Νέα Υόρκη όπου διαμένει μαζί με τον άντρα της Κώστα
Παπαγκίκα, οργανοπαίχτη του σαντουριού, και εργάζονται μαζί σε νυχτερινά κέντρα.
Το 1918 ιδρύουν την Victor Record Company, όπου και ηχογραφούν έναν μεγάλο αριθμό
τραγουδιών. Από τα χρήματα των πωλήσεων, αλλά και από τις περιοδίες που έκαναν
ανοίγουν το 1925 το πρώτο καφέ αμάν της Νέας Υόρκης με την ονομασία “Της Μαρίκας”.
Την εποχή αυτή ίσχυε και η ποτοαπαγόρευση, και το μαγαζί τους ήταν και παράνομο
ποτοπωλείο. Με την οικονομική κρίση του 1929 έχασαν τα πάντα, και εκεί σταμάτησε
και η δισκογραφική καριέρα της.
Η Παπαγκίκα ήταν η τραγουδίστρια με το πιο πλούσιο ρεπερτόριο (δημοτικά, λαϊκά,
σμυρναίικα, ελαφρά, οπερέτες, τούρκικα) και με την υψηλή τεχνική, κατά πολύ μακράν
όλων των άλλων. Στις Η.Π.Α. ηχογράφησε το πρώτο της τραγούδι το 1918 με τίτλο «Με
ξέχασες», για να ακολουθήσει το «Σμυρναίικο μινόρε». Ως το 1929 ηχογράφησε γύρω
στα 250 τραγούδια, κλείνοντας τη δισκογραφική της παρουσία με 4 τραγούδια το 1937.
Μερικά από τα τραγούδια της είναι το «Αρμενάκι», «Τα παιδιά της γειτονιάς σου»,
«Τι σε μέλλει εσένανε», «Mανταλένα», «Μπαγλαμάδες» , «Μήλο μου και μανταρίνι»,
«Τούρνα», « Ο Βάρδας», « Η γυναίκα που σκοτώνει», « Το ηλεκτρικό κορίτσι».
Ήταν μια γυναίκα δραστήρια, μαχητική και διεκδικητική. Ένα πνεύμα ανήσυχο σε μια
δύσκολη εποχή. Πέθανε το 1943.
*Πηγές πληροφοριών : rempetikogeo69.blogspot.com - martino.gr
χρόνια η οικογένεια της μετανάστευσε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, όπου και η Μαρίκα
τραγουδά σε νυχτερινά μαγαζιά.
Το 1915 την βρίσκουμε στην Νέα Υόρκη όπου διαμένει μαζί με τον άντρα της Κώστα
Παπαγκίκα, οργανοπαίχτη του σαντουριού, και εργάζονται μαζί σε νυχτερινά κέντρα.
Το 1918 ιδρύουν την Victor Record Company, όπου και ηχογραφούν έναν μεγάλο αριθμό
τραγουδιών. Από τα χρήματα των πωλήσεων, αλλά και από τις περιοδίες που έκαναν
ανοίγουν το 1925 το πρώτο καφέ αμάν της Νέας Υόρκης με την ονομασία “Της Μαρίκας”.
Την εποχή αυτή ίσχυε και η ποτοαπαγόρευση, και το μαγαζί τους ήταν και παράνομο
ποτοπωλείο. Με την οικονομική κρίση του 1929 έχασαν τα πάντα, και εκεί σταμάτησε
και η δισκογραφική καριέρα της.
Η Παπαγκίκα ήταν η τραγουδίστρια με το πιο πλούσιο ρεπερτόριο (δημοτικά, λαϊκά,
σμυρναίικα, ελαφρά, οπερέτες, τούρκικα) και με την υψηλή τεχνική, κατά πολύ μακράν
όλων των άλλων. Στις Η.Π.Α. ηχογράφησε το πρώτο της τραγούδι το 1918 με τίτλο «Με
ξέχασες», για να ακολουθήσει το «Σμυρναίικο μινόρε». Ως το 1929 ηχογράφησε γύρω
στα 250 τραγούδια, κλείνοντας τη δισκογραφική της παρουσία με 4 τραγούδια το 1937.
Μερικά από τα τραγούδια της είναι το «Αρμενάκι», «Τα παιδιά της γειτονιάς σου»,
«Τι σε μέλλει εσένανε», «Mανταλένα», «Μπαγλαμάδες» , «Μήλο μου και μανταρίνι»,
«Τούρνα», « Ο Βάρδας», « Η γυναίκα που σκοτώνει», « Το ηλεκτρικό κορίτσι».
Ήταν μια γυναίκα δραστήρια, μαχητική και διεκδικητική. Ένα πνεύμα ανήσυχο σε μια
δύσκολη εποχή. Πέθανε το 1943.
*Πηγές πληροφοριών : rempetikogeo69.blogspot.com - martino.gr
Κυριακή 1 Ιουλίου 2018
Πέμπτη 28 Ιουνίου 2018
Eric Burdon... Ο μοναδικός λευκός που τραγούδησε τα blues σαν νέγρος...
Ο Eric Burdon γεννήθηκε στις 11 Μάη 1941, στο Νιούκαστλ της Μεγάλης Βρετανίας.
Θεωρείται ο μεγαλύτερος ερμηνευτής του λευκού rhythm & blues, o καλλιτέχνης που μαζί
με τον θρυλικό κιμπορντίστα των Animals, Alan Price, μετέφερε στο βρετανικό rock των
60ties ολόκληρη τη μουσική παράδοση της Αμερικής, με επιρροές από την country, το folk,
το rock ‘n roll, τη soul, τα gospel, την jazz και τα blues της Νέας Ορλεάνης.
Η φωνή του Eric Burdon υπήρξε ένα από τα μεγάλα όπλα της πρώτης «British Invasion»,
κατακτώντας την Αμερική μαζί με τους Beatles, τους Stones, τους Kinks, τους Moody Blues
και άλλους. Συγκλονιστικός performer πάνω στη σκηνή, οριοθέτησε τη λευκή blues σκηνή,
διαμορφώνοντας με την υπέροχη φωνή του ερμηνευτικές φόρμες άγνωστες μέχρι τότε, μη
διστάζοντας να τραγουδήσει όλους τους μεγάλους νέγρους των 40ties και 50ties, γεμίζον-
τας με «ηλεκτρική» αδρεναλίνη τη μεγάλη προσφορά των Animals στο rock, τον μοναδικό
δηλαδή ήχο του rhythm & blues που στη συνέχεια απογειώθηκε από μπάντες όπως οι
Yardbirds, οι Paul Butterfield Blues Band, οι Canned Heat και πολλοί άλλοι.
Μετά τη διάλυση των Animals, ο Eric Burdon περιπλανήθηκε στην ψυχεδέλεια, στο funk,
στη soul και στην έθνικ, παρέμεινε όμως πάντα πιστός στις «διδαχές» του Bo Diddley, του
Ray Charles και του John Lee Hooker, μεταφέροντας σε όλες τις άκρες της γης – και στην
Ελλάδα κατ’ επανάληψη – το κήρυγμα του rhythm & blues μέσα από τα μοναδικά, αξεπέ-
ραστα φωνητικά του, που επηρέασαν μια ολόκληρη στρατιά νέων καλλιτεχνών και ερμη-
νευτών της rock μουσικής.
*Αναδημοσίευση κειμένου από το oneman.gr
Θεωρείται ο μεγαλύτερος ερμηνευτής του λευκού rhythm & blues, o καλλιτέχνης που μαζί
με τον θρυλικό κιμπορντίστα των Animals, Alan Price, μετέφερε στο βρετανικό rock των
60ties ολόκληρη τη μουσική παράδοση της Αμερικής, με επιρροές από την country, το folk,
το rock ‘n roll, τη soul, τα gospel, την jazz και τα blues της Νέας Ορλεάνης.
Η φωνή του Eric Burdon υπήρξε ένα από τα μεγάλα όπλα της πρώτης «British Invasion»,
κατακτώντας την Αμερική μαζί με τους Beatles, τους Stones, τους Kinks, τους Moody Blues
και άλλους. Συγκλονιστικός performer πάνω στη σκηνή, οριοθέτησε τη λευκή blues σκηνή,
διαμορφώνοντας με την υπέροχη φωνή του ερμηνευτικές φόρμες άγνωστες μέχρι τότε, μη
διστάζοντας να τραγουδήσει όλους τους μεγάλους νέγρους των 40ties και 50ties, γεμίζον-
τας με «ηλεκτρική» αδρεναλίνη τη μεγάλη προσφορά των Animals στο rock, τον μοναδικό
δηλαδή ήχο του rhythm & blues που στη συνέχεια απογειώθηκε από μπάντες όπως οι
Yardbirds, οι Paul Butterfield Blues Band, οι Canned Heat και πολλοί άλλοι.
Μετά τη διάλυση των Animals, ο Eric Burdon περιπλανήθηκε στην ψυχεδέλεια, στο funk,
στη soul και στην έθνικ, παρέμεινε όμως πάντα πιστός στις «διδαχές» του Bo Diddley, του
Ray Charles και του John Lee Hooker, μεταφέροντας σε όλες τις άκρες της γης – και στην
Ελλάδα κατ’ επανάληψη – το κήρυγμα του rhythm & blues μέσα από τα μοναδικά, αξεπέ-
ραστα φωνητικά του, που επηρέασαν μια ολόκληρη στρατιά νέων καλλιτεχνών και ερμη-
νευτών της rock μουσικής.
*Αναδημοσίευση κειμένου από το oneman.gr
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)