Δευτέρα 18 Μαρτίου 2019
Μαλαματένια Λόγια... Μουσική : Γιάννης Μαρκόπουλος, Ποίηση : Μάνος Ελευθερίου, Ερμηνεία : Χαράλαμπος Γαργανουράκης, Λάκης Χαλκιάς, Τάνια Τσανακλίδου...
Μαλαματένια λόγια στο μαντήλι
τα βρήκα στο σεργιάνι μου προχτές
τ αλφαβητάρι πάνω στο τριφύλλι
σου μάθαινε το αύριο και το χτες
μα εγώ περνούσα τη στερνή την πύλη
με του καιρού δεμένος τις κλωστές
Τ αηδόνια σε χτικιάσανε στην Τροία
που στράγγιξες χαμένα μια γενιά
καλύτερα να σ έλεγαν Μαρία
και να 'σουν ράφτρα μες στην Κοκκινιά
κι όχι να ζεις μ αυτή την κομπανία
και να μην ξέρεις τ άστρο του φονιά.
Γυρίσανε πολλοί σημαδεμένοι
απ του καιρού την άγρια πληρωμή
στο μεσοστράτι τέσσερις ανέμοι
τους πήραν για σεργιάνι μια στιγμή
και βρήκανε τη φλόγα που δεν τρέμει
και το μαράζι δίχως αφορμή.
Και σαν τους άλλους χάθηκαν κι εκείνοι
τους βρήκαν να γαβγίζουν στα μισά
κι απ το παλιό μαρτύριο να 'χει μείνει
ένα σκυλί τη νύχτα που διψά
γυναίκες στη γωνιά μ ασετιλίνη
παραμιλούν στην ακροθαλασσιά.
Και στ ανοιχτά του κόσμου τα καμιόνια
θα ξεφορτώνουν στην Καισαριανή
πώς έγινε με τούτο τον αιώνα
και γύρισε καπάκι η ζωή
πώς το 'φεραν η μοίρα και τα χρόνια
να μην ακούσεις έναν ποιητή.
Του κόσμου ποιος το λύνει το κουβάρι
ποιος είναι καπετάνιος στα βουνά
ποιος δίνει την αγάπη και τη χάρη
και στις μυρτιές του Άδη σεργιανά
μαλαματένια λόγια στο χορτάρι
ποιος βρίσκει για την άλλη τη γενιά.
Με δέσαν στα στενά και στους κανόνες
και ξημερώνοντας μέρα κακή
τοξότες φάλαγγες και λεγεώνες
με πήραν και με βάλαν σε κλουβί
και στα υπόγεια ζάρια τους αιώνες
παιχνίδι παίζουν οι αργυραμοιβοί.
Ζητούσα τα μεγάλα τα κυνήγια
κι όπως δεν ήμουν μάγκας και νταής
περνούσα τα δικά σου δικαστήρια
αφού στον άδη μέσα θα με βρεις
να με δικάσεις πάλι με μαρτύρια
και σαν κακούργο να με τιμωρείς.
τα βρήκα στο σεργιάνι μου προχτές
τ αλφαβητάρι πάνω στο τριφύλλι
σου μάθαινε το αύριο και το χτες
μα εγώ περνούσα τη στερνή την πύλη
με του καιρού δεμένος τις κλωστές
Τ αηδόνια σε χτικιάσανε στην Τροία
που στράγγιξες χαμένα μια γενιά
καλύτερα να σ έλεγαν Μαρία
και να 'σουν ράφτρα μες στην Κοκκινιά
κι όχι να ζεις μ αυτή την κομπανία
και να μην ξέρεις τ άστρο του φονιά.
Γυρίσανε πολλοί σημαδεμένοι
απ του καιρού την άγρια πληρωμή
στο μεσοστράτι τέσσερις ανέμοι
τους πήραν για σεργιάνι μια στιγμή
και βρήκανε τη φλόγα που δεν τρέμει
και το μαράζι δίχως αφορμή.
Και σαν τους άλλους χάθηκαν κι εκείνοι
τους βρήκαν να γαβγίζουν στα μισά
κι απ το παλιό μαρτύριο να 'χει μείνει
ένα σκυλί τη νύχτα που διψά
γυναίκες στη γωνιά μ ασετιλίνη
παραμιλούν στην ακροθαλασσιά.
Και στ ανοιχτά του κόσμου τα καμιόνια
θα ξεφορτώνουν στην Καισαριανή
πώς έγινε με τούτο τον αιώνα
και γύρισε καπάκι η ζωή
πώς το 'φεραν η μοίρα και τα χρόνια
να μην ακούσεις έναν ποιητή.
Του κόσμου ποιος το λύνει το κουβάρι
ποιος είναι καπετάνιος στα βουνά
ποιος δίνει την αγάπη και τη χάρη
και στις μυρτιές του Άδη σεργιανά
μαλαματένια λόγια στο χορτάρι
ποιος βρίσκει για την άλλη τη γενιά.
Με δέσαν στα στενά και στους κανόνες
και ξημερώνοντας μέρα κακή
τοξότες φάλαγγες και λεγεώνες
με πήραν και με βάλαν σε κλουβί
και στα υπόγεια ζάρια τους αιώνες
παιχνίδι παίζουν οι αργυραμοιβοί.
Ζητούσα τα μεγάλα τα κυνήγια
κι όπως δεν ήμουν μάγκας και νταής
περνούσα τα δικά σου δικαστήρια
αφού στον άδη μέσα θα με βρεις
να με δικάσεις πάλι με μαρτύρια
και σαν κακούργο να με τιμωρείς.
Κυριακή 17 Μαρτίου 2019
Τρελή κι αδέσποτη... Μουσική : Νίκος Ξυδάκης, Στίχοι : Μανώλης Ρασούλης, Ερμηνεία : Νίκος Παπάζογλου...
Νιώθω ποια είσαι όταν λες το σ΄ αγαπώ
σαν μια βασίλισσα τσιγγάνα που περνάει
και μπαίνει στις καρδιές σαν να `τανε μετρό
που φωτισμένο βάζει μπρος και ξεκινάει.
Τρελή κι αδέσποτη παρόλη την αγάπη
έτσι σε θέλω κι έτσι είσαι αληθινά
έλα σαν όνειρο στο άδειο μου κρεβάτι
έλα εδώ κάτω στη θλιμμένη μου καρδιά.
Κι είσαι εκείνη που αν μαζί της κοιμηθώ
θα `χω ξεχάσει ποιος να είμαι και πού πάω
κι αν αφορμή `σαι συ ν΄ αλλάξω εαυτό
το παρελθόν μου μπρος τα πόδια σου πετάω.
Τρελή κι αδέσποτη παρόλη την αγάπη
έτσι σε θέλω κι έτσι είσαι αληθινά
έλα σαν όνειρο στο άδειο μου κρεβάτι
έλα εδώ κάτω στη θλιμμένη μου καρδιά.
σαν μια βασίλισσα τσιγγάνα που περνάει
και μπαίνει στις καρδιές σαν να `τανε μετρό
που φωτισμένο βάζει μπρος και ξεκινάει.
Τρελή κι αδέσποτη παρόλη την αγάπη
έτσι σε θέλω κι έτσι είσαι αληθινά
έλα σαν όνειρο στο άδειο μου κρεβάτι
έλα εδώ κάτω στη θλιμμένη μου καρδιά.
Κι είσαι εκείνη που αν μαζί της κοιμηθώ
θα `χω ξεχάσει ποιος να είμαι και πού πάω
κι αν αφορμή `σαι συ ν΄ αλλάξω εαυτό
το παρελθόν μου μπρος τα πόδια σου πετάω.
Τρελή κι αδέσποτη παρόλη την αγάπη
έτσι σε θέλω κι έτσι είσαι αληθινά
έλα σαν όνειρο στο άδειο μου κρεβάτι
έλα εδώ κάτω στη θλιμμένη μου καρδιά.
Μπαγάσας... (Νικόλας Άσιμος)...
Αφήνω πίσω τις αγορές και τα παζάρια
θέλω να τρέξω στις καλαμιές και τα λιβάδια
να ξαναγίνω καβαλάρης, και ξαναέλα να με πάρεις, ουρανέ.
Για δεν υπήρξα κατεργάρης
και την χρειάζομαι τη χάρη σου μωρέ.
Ρε μπαγάσα, περνάς καλά κει πάνω
μιάν ανάσα γυρεύω για να γιάνω.
Δεν το πιστεύω να με χλευάζεις
σαν σε χαζεύω δε χαμπαριάζεις
πρότεινε μου κάποια λύση
δε θα σου παρακοστίσει
και θα σου φτιάχνω τραγουδάκια
με τα πιο όμορφα στιχάκια στο ρεφρέν
για το χαμένο μου αγώνα
που τ'αστεράκια μείναν μόνα να τον κλαιν.
Αφήνω πίσω το σαματά και τους ανθρώπους
έχω χορτάσει κατραπακιές και ψάχνω τρόπους.
Πως να ξεφύγω από τη μοίρα
κι έχω μέσα μου πλημμύρα ουρανέ
για δεν υπήρξα κατεργάρης
και θα το θες να με φλερτάρεις γαλανέ.
Ρε μπαγάσα, περνάς καλά κει πάνω
κάνε πάσα καμιά ματιά και χάμω
Κει που κοιμάσαι και αρμενίζεις
ξάφνου αστράφτεις και μπουμπουνίζεις
κι ότι σου 'ρθει κατεβάζεις
μη θαρρείς πως με ταράζεις.
Γιατί σου φτιάχνω τραγουδάκια
με τα πιο όμορφα στιχάκια στο ρεφρέν
για το χαμένο μου αγώνα
που τ' αστεράκια μείναν μόνα να τον κλαιν.
θέλω να τρέξω στις καλαμιές και τα λιβάδια
να ξαναγίνω καβαλάρης, και ξαναέλα να με πάρεις, ουρανέ.
Για δεν υπήρξα κατεργάρης
και την χρειάζομαι τη χάρη σου μωρέ.
Ρε μπαγάσα, περνάς καλά κει πάνω
μιάν ανάσα γυρεύω για να γιάνω.
Δεν το πιστεύω να με χλευάζεις
σαν σε χαζεύω δε χαμπαριάζεις
πρότεινε μου κάποια λύση
δε θα σου παρακοστίσει
και θα σου φτιάχνω τραγουδάκια
με τα πιο όμορφα στιχάκια στο ρεφρέν
για το χαμένο μου αγώνα
που τ'αστεράκια μείναν μόνα να τον κλαιν.
Αφήνω πίσω το σαματά και τους ανθρώπους
έχω χορτάσει κατραπακιές και ψάχνω τρόπους.
Πως να ξεφύγω από τη μοίρα
κι έχω μέσα μου πλημμύρα ουρανέ
για δεν υπήρξα κατεργάρης
και θα το θες να με φλερτάρεις γαλανέ.
Ρε μπαγάσα, περνάς καλά κει πάνω
κάνε πάσα καμιά ματιά και χάμω
Κει που κοιμάσαι και αρμενίζεις
ξάφνου αστράφτεις και μπουμπουνίζεις
κι ότι σου 'ρθει κατεβάζεις
μη θαρρείς πως με ταράζεις.
Γιατί σου φτιάχνω τραγουδάκια
με τα πιο όμορφα στιχάκια στο ρεφρέν
για το χαμένο μου αγώνα
που τ' αστεράκια μείναν μόνα να τον κλαιν.
Παρασκευή 15 Μαρτίου 2019
Δέκα από τα καλύτερα τραγούδια του Σπύρου Περιστέρη...
1. Ο Αντώνης ο βαρκάρης - Στελλάκης Περπινιάδης 00:00
2. Πίνω και μεθώ - Ζαχαρίας Κασιμάτης 03:21
3. Ο Σταύρακας μες στον τεκέ - Σταύρος Τζουράς 06:37
4. Μες στον τεκέ της Μαριγώς - Γιώργος Παπασιδέρης 09:45
5. Η Κάρμεν στην Αθήνα - Μάρκος Βαμβακάρης και Στράτος Παγιουμτζής 12:49
6. Για σένα μαυρομάτα μου - Στράτος Παγιουμτζής και Κώστας Ρούκουνας 16:08
7. Θαλασσινό μεράκι - Στράτος Παγιουμτζής και Μάρκος Βαμβακάρης 19:26
8. Ο τεκετζής - Ζαχαρίας Κασιμάτης 22:40
9. Το Σερβικάκι - Οργανική Εκτέλεση 25:52
10. Το μινόρε της αυγής - Μάρκος Βαμβακάρης, Απόστολος Χατζηχρήστος και
Γιάννης Σταμούλης 28:54
2. Πίνω και μεθώ - Ζαχαρίας Κασιμάτης 03:21
3. Ο Σταύρακας μες στον τεκέ - Σταύρος Τζουράς 06:37
4. Μες στον τεκέ της Μαριγώς - Γιώργος Παπασιδέρης 09:45
5. Η Κάρμεν στην Αθήνα - Μάρκος Βαμβακάρης και Στράτος Παγιουμτζής 12:49
6. Για σένα μαυρομάτα μου - Στράτος Παγιουμτζής και Κώστας Ρούκουνας 16:08
7. Θαλασσινό μεράκι - Στράτος Παγιουμτζής και Μάρκος Βαμβακάρης 19:26
8. Ο τεκετζής - Ζαχαρίας Κασιμάτης 22:40
9. Το Σερβικάκι - Οργανική Εκτέλεση 25:52
10. Το μινόρε της αυγής - Μάρκος Βαμβακάρης, Απόστολος Χατζηχρήστος και
Γιάννης Σταμούλης 28:54
Πέμπτη 14 Μαρτίου 2019
Στο 'πα και στο ξαναλέω... Ελληνικό παραδοσιακό τραγούδι (Μαρίζα Κωχ)...
Στο 'πα και στο ξαναλέω
στο γιαλό μην κατεβείς
κι ο γιαλός κάνει φουρτούνα
και σε πάρει και χαθείς.
Κι αν με πάρει που με πάει
κάτω στα βαθιά νερά
κάνω το κορμί μου βάρκα
και τα χέρια μου κουπιά
το μαντήλι μου πανάκι
μπαινοβγαίνω στη στεριά.
Στο 'πα και στο ξαναλέω
μη μου γράφεις γράμματα
γιατί γράμματα δεν ξέρω
κι αρχινώ τα κλάματα.
στο γιαλό μην κατεβείς
κι ο γιαλός κάνει φουρτούνα
και σε πάρει και χαθείς.
Κι αν με πάρει που με πάει
κάτω στα βαθιά νερά
κάνω το κορμί μου βάρκα
και τα χέρια μου κουπιά
το μαντήλι μου πανάκι
μπαινοβγαίνω στη στεριά.
Στο 'πα και στο ξαναλέω
μη μου γράφεις γράμματα
γιατί γράμματα δεν ξέρω
κι αρχινώ τα κλάματα.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)