Στιγμές και πρόσωπα της μουσικής, γενικά... και της καλής Ελληνικής μουσικής, ειδικά...
Κυριακή 5 Μαΐου 2019
Σάββατο 4 Μαΐου 2019
Λούντβιχ βαν Μπετόβεν (Ludwig van Beethoven) (1770 - 1827)... Ένας από τους πιο γνωστούς και αγαπημένους συνθέτες όλων των εποχών, αλλά και μία ιδιότροπη προσωπικότητα...
Ο Λούντβιχ βαν Μπετόβεν ξεκίνησε να χάνει την ακοή του μόλις στα 26, γεγονός που
τον οδήγησε σε σταδιακή απομόνωση. Ο δάσκαλός του, Γιόζεφ Χάυντν παρατήρησε
ότι ο Μπετόβεν σταμάτησε να τον επισκέπτεται, ενώ το πιάνο στο σπίτι του ήταν συχνά
ξεκούρδιστο, σημάδι της επιδεινωμένης ακοής του. Ο ίδιος ο Λούντβιχ πίστευε ότι το
περπάτημα αποτελεί πηγή έμπνευσης κι έτσι κυκλοφορούσε στους δρόμους της Βιέννης
κουνώντας έντονα τα χέρια του και μουρμουρώντας μουσικά σπαράγματα, ενώ οι γύρω
του τον κοιτούσαν με περιέργεια. Στη Βιέννη μετακόμισε περισσότερες από 40 φορές,
καθώς ιδιοκτήτες αλλά και γείτονες παραπονιούνταν για την άνευ προηγουμένου
ακαταστασία (ένας επισκέπτης μίλησε για «το πιο βρώμικο μέρος που έχω δει ποτέ»)
αλλά και τη διαρκή «ηχορύπανση» που προκαλούσε, παίζοντας πιάνο όλες τις ώρες της
ημέρας και της νύχτας. Εκτός από το σπίτι του, παραμελούσε και τον εαυτό του, κυκλο-
φορώντας με φθαρμένα, σκισμένα ρούχα, ατημέλητα μαλλιά και κάτωχρο δέρμα γεμάτο
ακμή. Η σχέση του με τις γυναίκες παρέμεινε μια ζωή προβληματική, καθώς επέλεγε συχ-
νά μη διαθέσιμες, ανώτερης τάξης κυρίες που δεν ανταπέδιδαν το ενδιαφέρον του, ζώντας
διαρκώς έναν ανεκπλήρωτο έρωτα.
*Πηγή : huffingtonpost.gr
τον οδήγησε σε σταδιακή απομόνωση. Ο δάσκαλός του, Γιόζεφ Χάυντν παρατήρησε
ότι ο Μπετόβεν σταμάτησε να τον επισκέπτεται, ενώ το πιάνο στο σπίτι του ήταν συχνά
ξεκούρδιστο, σημάδι της επιδεινωμένης ακοής του. Ο ίδιος ο Λούντβιχ πίστευε ότι το
περπάτημα αποτελεί πηγή έμπνευσης κι έτσι κυκλοφορούσε στους δρόμους της Βιέννης
κουνώντας έντονα τα χέρια του και μουρμουρώντας μουσικά σπαράγματα, ενώ οι γύρω
του τον κοιτούσαν με περιέργεια. Στη Βιέννη μετακόμισε περισσότερες από 40 φορές,
καθώς ιδιοκτήτες αλλά και γείτονες παραπονιούνταν για την άνευ προηγουμένου
ακαταστασία (ένας επισκέπτης μίλησε για «το πιο βρώμικο μέρος που έχω δει ποτέ»)
αλλά και τη διαρκή «ηχορύπανση» που προκαλούσε, παίζοντας πιάνο όλες τις ώρες της
ημέρας και της νύχτας. Εκτός από το σπίτι του, παραμελούσε και τον εαυτό του, κυκλο-
φορώντας με φθαρμένα, σκισμένα ρούχα, ατημέλητα μαλλιά και κάτωχρο δέρμα γεμάτο
ακμή. Η σχέση του με τις γυναίκες παρέμεινε μια ζωή προβληματική, καθώς επέλεγε συχ-
νά μη διαθέσιμες, ανώτερης τάξης κυρίες που δεν ανταπέδιδαν το ενδιαφέρον του, ζώντας
διαρκώς έναν ανεκπλήρωτο έρωτα.
*Πηγή : huffingtonpost.gr
Παρασκευή 3 Μαΐου 2019
Πέμπτη 2 Μαΐου 2019
Τετάρτη 1 Μαΐου 2019
Όταν σφίγγουν το χέρι...
Ποίηση : Γιάννης Ρίτσος, Μουσική : Μίκης Θεοδωράκης, Ερμηνεία : Γρηγόρης
Μπιθικώτσης.
Μπιθικώτσης.
Τρίτη 30 Απριλίου 2019
Εμείς που μείναμε... (Νίκος Γκάτσος)...
Εμείς που μείναμε στο χώμα το σκληρό
για τους νεκρούς θ' ανάψουμε λιβάνι
κι όταν χαθεί μακριά το καραβάνι
του χάρου του μεγάλου πεχλιβάνη,
στη μνήμη τους θα στήσουμε χορό.
Εμείς που μείναμε θα τρώμε το πρωί
μια φέτα από του ήλιου το καρβέλι,
ένα τσαμπί σταφύλι από τ' αμπέλι
και δίχως πια του φόβου το τριβέλι,
μπροστά θα προχωράμε στη ζωή.
Εμείς που μείναμε θα βγούμε μια βραδιά
στην ερημιά να σπείρουμε χορτάρι
και πριν για πάντα η νύχτα να μας πάρει
θα κάνουμε τη γη προσκυνητάρι
και κούνια για τ' αγέννητα παιδιά.
για τους νεκρούς θ' ανάψουμε λιβάνι
κι όταν χαθεί μακριά το καραβάνι
του χάρου του μεγάλου πεχλιβάνη,
στη μνήμη τους θα στήσουμε χορό.
Εμείς που μείναμε θα τρώμε το πρωί
μια φέτα από του ήλιου το καρβέλι,
ένα τσαμπί σταφύλι από τ' αμπέλι
και δίχως πια του φόβου το τριβέλι,
μπροστά θα προχωράμε στη ζωή.
Εμείς που μείναμε θα βγούμε μια βραδιά
στην ερημιά να σπείρουμε χορτάρι
και πριν για πάντα η νύχτα να μας πάρει
θα κάνουμε τη γη προσκυνητάρι
και κούνια για τ' αγέννητα παιδιά.
Εγγραφή σε:
Σχόλια (Atom)








