Τρίτη 26 Νοεμβρίου 2019
Δευτέρα 25 Νοεμβρίου 2019
Κυριακή 24 Νοεμβρίου 2019
Σαν σήμερα... 24 Νοέμβρη 1991, πεθαίνει ο Φρέντι Μέρκιουρι (Freddie Mercury) (1946 - 1991) (πραγματικό όνομα Φαρόκ Μπουλσάρα), Βρετανός τραγουδιστής και μουσικός. Έγινε διάσημος ως τραγουδιστής και πιανίστας του βρετανικού ροκ συγκροτήματος Queen. Θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους και πιο χαρισματικούς τραγουδιστές όλων των εποχών...
Σάββατο 23 Νοεμβρίου 2019
Η Ιστορία της Αραβικής Μουσικής και τα μουσικά της όργανα...
Ο όρος Αραβική Μουσική, αναφέρεται στην μουσική των ισλαμικών λαών της Αραβίας
αλλά και ευρύτερα των ισλαμικών λαών της βόρειας Αφρικής, της Περσίας και της Συρίας.
Αν και τα σημαντικότερα έργα της Αραβικής μουσικής εμφανίστηκαν μετά την εξάπλωση
του Ισλάμ (7ος αιώνας) η καλλιέργεια της μουσικής είχε αρχίσει χιλιάδες χρόνια πριν.
Απαρχές και επιρροές
Η μουσική της προϊσλαμικής Αραβίας ήταν πρωταρχικά φωνητική. Υποστηρίζεται πως
το τραγούδι ξεκίνησε ως τραγούδι των καραβανιών (huda) από το οποίο προέκυψε ένα
πιο εκλεπτυσμένο κοσμικό (μη θρησκευτικό) τραγούδι (nasb). Τα μουσικά όργανα χρη-
σιμοποιούνταν μόνα τους και απλά συνόδευαν τον τραγουδιστή. Το κοντό λαούτο (oud),
το μακρύ λαούτο (tunbur),το φλάουτο (qussaba), το tambourines (duff) και το
drum (tabl) ήταν τα πιο δημοφιλή.
Με την εμφάνιση του Ισλάμ και την κατάκτηση της Συρίας, της Αιγύπτου και της Περσίας
από τους άραβες, ξένες μουσικές επιρροές άρχισαν να γίνονται εμφανείς στον αραβικό
κόσμο. Το κούρδισμα του oud τροποποιήθηκε ώστε να καλύψει την έκταση του περσικού
oud. Άρχισαν να γράφονται εργασίες πάνω στην θεωρία της μουσικής, οι οποίες καθιερώ-
θηκαν από αντίστοιχες συριακές και περσικές πρακτικές. Περιγράφονται οκτώ μελωδικοί
τρόποι (asabi) και έξι ρυθμικές φόρμες (iqaat) τα οποία τροποποιήθηκαν και επεκτάθηκαν
στους αιώνες που ακολούθησαν. Κατά τη διάρκεια της δυναστείας του Umayyad (661-750)
και στα πρώτα εκατό χρόνια της δυναστείας των Abbasid (750-847) η Δαμασκός και η
Βαγδάτη από κοινού αποτελούσαν το κέντρο της κουλτούρας και του πολιτισμού.
Οι χαλίφες ή νομοθέτες έμειναν γνωστοί ως «προστάτες» της μουσικής και οι κλασικές
τέχνες άκμασαν στις αυλές τους. Ο Al-Farabi (10ος αιώνας) υπήρξε ένας απ' τους μεγαλύ-
τερους θεωρητικούς της μουσικής όλων των εποχών. Στο «Μεγάλο βιβλίο της μουσικής»
περιγράφει λεπτομερώς τα μουσικά όργανα της εποχής του και εξηγεί τους ρυθμικούς
τρόπους που βρισκόταν εν χρήσει. Ο τελευταίος χαλίφης είχε τον Safi al-Din ως αρχιμου-
σικό της πριγκιπικής αυλής ο οποίος περιέλαβε στις εργασίες του ένα παράδειγμα πρώιμης
Αραβικής μουσικής σημειογραφίας και τυποποίησε ένα νέο θεωρητικό σύστημα το οποίο
αποτελούνταν 12 βασικούς μελωδικούς τρόπους. Από τον 14ο αιώνα ο όρος maqamat
(ομάδα μακάμ) αναφέρεται στις 12 κλίμακες. Κατά τους επερχόμενους αιώνες εισήχθησαν
συμπληρωματικοί μελωδικοί τρόποι και εδραιώθηκαν διαφορετικά ρυθμικά σχήματα, αλλά
η ανάπτυξη της Αραβικής μουσικής είχε ήδη φθάσει στο ζενίθ και η μουσική αυτής της
περιόδου στηρίχθηκε κατά βάση στα επιτεύγματα του παρελθόντος.
Μουσικές φόρμες
Τα δύο κύρια χαρακτηριστικά της σύγχρονης Αραβικής μουσικής παρέμειναν αναλλοίωτα
για χίλια χρόνια: μια μονοφωνική μελωδική γραμμή βασισμένη πάνω σε κάποιο απ' τα
maqamat και ένας επαναλαμβανόμενος ρυθμικός κύκλος (iqa). Κάθε Maqam μπορεί να
παρασταθεί ως μια σκάλα-κλίμακα με τα τονικά ύψη των βαθμίδων της να προκύπτουν
από διάφορα τμήματα μιας παλλόμενης χορδής. Ο εκτελεστής δίνει έμφαση σε συγκεκρι-
μένα ύψη-βαθμίδες της σκάλας και τραγουδάει ή παίζει συγκεκριμένες μουσικές φράσεις
που σχετίζονται με το Maqam. Όλοι οι εκτελεστές κάνουν χρήση ανάπτυξης, καλλωπισμών
και αυτοσχεδιασμού. Σύνηθες χαρακτηριστικό μιας παρουσίασης Αραβικής μουσικής είναι
το taqsim, μια ελεύθερη ρυθμικά φόρμα οργανικού σόλο αυτοσχεδιασμού πάνω σ' ένα
συγκεκριμένο Maqam και χωρίς ρυθμική συνοδεία. Το taqsim μπορεί να είναι αυτοτελές
ή μπορεί να εισαγάγει σ' ένα ρυθμικό σόλο τραγούδι ή ομάδα τραγουδιών (nauba). Μια
άλλη φόρμα αυτοσχεδιασμού αποτελεί το layali που εκτελείται φωνητικά και κατά τα άλλα
είναι όμοιο με το taqsim. Συνήθως ακολουθείται από μια σύνθεση ή από ένα Maqam που
περιλαμβάνει μελωδικούς αυτοσχεδιασμούς πάνω σ' ένα ποιητικό κείμενο. Το maqamat και
το iqaat συνδέονται στενά από τους Άραβες με την δοξασία του tathir (ήθος) στην μουσική.
Η παγκοσμιότητα των τρόπων υπογραμμίζεται από την σύνδεση τους με τις διαθέσεις και
τα συναισθήματα, τις ώρες της ημέρας ή περιόδους του έτους, χρώματα, πλανήτες, ζώδια
κ.λπ. Ακόμα και τα μουσικά όργανα χρησιμοποιούν μη-μουσικούς συμβολισμούς.
Οι τέσσερις χορδές του οud για παράδειγμα συνδέονται με τα τέσσερα στοιχεία και τους
τέσσερις χυμούς του σώματος.
Το σημαντικότερο κλασικό όργανο είναι το oud, ένα αχλαδόσχημο λαούτο με τέσσερα ή
περισσότερα ζευγάρια χορδών και ένα ξύλινο ηχείο. Το πιο δημοφιλές πνευστό είναι μια
παραλλαγή φλάουτου όπου φυσάμε απ' το άκρο του, το nay (περσικός όρος). Το qanun
είναι ένα κιθαροειδές με 72 τριπλές χορδές τεντωμένες πάνω σ' ένα τραπεζοειδές κουτί.
Παίζεται με πένες που φοριούνται στους δείκτες των χεριών. Τα δυο αντιπροσωπευτικό-
τερα κρουστά είναι το tambourine (duff) και το vase drum (darbuka)
Πηγή : oud.gr
*Στην εικόνα της ανάρτησης, το σημαντικότερο κλασικό όργανο της Αραβικής Μουσικής,
το oud
αλλά και ευρύτερα των ισλαμικών λαών της βόρειας Αφρικής, της Περσίας και της Συρίας.
Αν και τα σημαντικότερα έργα της Αραβικής μουσικής εμφανίστηκαν μετά την εξάπλωση
του Ισλάμ (7ος αιώνας) η καλλιέργεια της μουσικής είχε αρχίσει χιλιάδες χρόνια πριν.
Απαρχές και επιρροές
Η μουσική της προϊσλαμικής Αραβίας ήταν πρωταρχικά φωνητική. Υποστηρίζεται πως
το τραγούδι ξεκίνησε ως τραγούδι των καραβανιών (huda) από το οποίο προέκυψε ένα
πιο εκλεπτυσμένο κοσμικό (μη θρησκευτικό) τραγούδι (nasb). Τα μουσικά όργανα χρη-
σιμοποιούνταν μόνα τους και απλά συνόδευαν τον τραγουδιστή. Το κοντό λαούτο (oud),
το μακρύ λαούτο (tunbur),το φλάουτο (qussaba), το tambourines (duff) και το
drum (tabl) ήταν τα πιο δημοφιλή.
Με την εμφάνιση του Ισλάμ και την κατάκτηση της Συρίας, της Αιγύπτου και της Περσίας
από τους άραβες, ξένες μουσικές επιρροές άρχισαν να γίνονται εμφανείς στον αραβικό
κόσμο. Το κούρδισμα του oud τροποποιήθηκε ώστε να καλύψει την έκταση του περσικού
oud. Άρχισαν να γράφονται εργασίες πάνω στην θεωρία της μουσικής, οι οποίες καθιερώ-
θηκαν από αντίστοιχες συριακές και περσικές πρακτικές. Περιγράφονται οκτώ μελωδικοί
τρόποι (asabi) και έξι ρυθμικές φόρμες (iqaat) τα οποία τροποποιήθηκαν και επεκτάθηκαν
στους αιώνες που ακολούθησαν. Κατά τη διάρκεια της δυναστείας του Umayyad (661-750)
και στα πρώτα εκατό χρόνια της δυναστείας των Abbasid (750-847) η Δαμασκός και η
Βαγδάτη από κοινού αποτελούσαν το κέντρο της κουλτούρας και του πολιτισμού.
Οι χαλίφες ή νομοθέτες έμειναν γνωστοί ως «προστάτες» της μουσικής και οι κλασικές
τέχνες άκμασαν στις αυλές τους. Ο Al-Farabi (10ος αιώνας) υπήρξε ένας απ' τους μεγαλύ-
τερους θεωρητικούς της μουσικής όλων των εποχών. Στο «Μεγάλο βιβλίο της μουσικής»
περιγράφει λεπτομερώς τα μουσικά όργανα της εποχής του και εξηγεί τους ρυθμικούς
τρόπους που βρισκόταν εν χρήσει. Ο τελευταίος χαλίφης είχε τον Safi al-Din ως αρχιμου-
σικό της πριγκιπικής αυλής ο οποίος περιέλαβε στις εργασίες του ένα παράδειγμα πρώιμης
Αραβικής μουσικής σημειογραφίας και τυποποίησε ένα νέο θεωρητικό σύστημα το οποίο
αποτελούνταν 12 βασικούς μελωδικούς τρόπους. Από τον 14ο αιώνα ο όρος maqamat
(ομάδα μακάμ) αναφέρεται στις 12 κλίμακες. Κατά τους επερχόμενους αιώνες εισήχθησαν
συμπληρωματικοί μελωδικοί τρόποι και εδραιώθηκαν διαφορετικά ρυθμικά σχήματα, αλλά
η ανάπτυξη της Αραβικής μουσικής είχε ήδη φθάσει στο ζενίθ και η μουσική αυτής της
περιόδου στηρίχθηκε κατά βάση στα επιτεύγματα του παρελθόντος.
Μουσικές φόρμες
Τα δύο κύρια χαρακτηριστικά της σύγχρονης Αραβικής μουσικής παρέμειναν αναλλοίωτα
για χίλια χρόνια: μια μονοφωνική μελωδική γραμμή βασισμένη πάνω σε κάποιο απ' τα
maqamat και ένας επαναλαμβανόμενος ρυθμικός κύκλος (iqa). Κάθε Maqam μπορεί να
παρασταθεί ως μια σκάλα-κλίμακα με τα τονικά ύψη των βαθμίδων της να προκύπτουν
από διάφορα τμήματα μιας παλλόμενης χορδής. Ο εκτελεστής δίνει έμφαση σε συγκεκρι-
μένα ύψη-βαθμίδες της σκάλας και τραγουδάει ή παίζει συγκεκριμένες μουσικές φράσεις
που σχετίζονται με το Maqam. Όλοι οι εκτελεστές κάνουν χρήση ανάπτυξης, καλλωπισμών
και αυτοσχεδιασμού. Σύνηθες χαρακτηριστικό μιας παρουσίασης Αραβικής μουσικής είναι
το taqsim, μια ελεύθερη ρυθμικά φόρμα οργανικού σόλο αυτοσχεδιασμού πάνω σ' ένα
συγκεκριμένο Maqam και χωρίς ρυθμική συνοδεία. Το taqsim μπορεί να είναι αυτοτελές
ή μπορεί να εισαγάγει σ' ένα ρυθμικό σόλο τραγούδι ή ομάδα τραγουδιών (nauba). Μια
άλλη φόρμα αυτοσχεδιασμού αποτελεί το layali που εκτελείται φωνητικά και κατά τα άλλα
είναι όμοιο με το taqsim. Συνήθως ακολουθείται από μια σύνθεση ή από ένα Maqam που
περιλαμβάνει μελωδικούς αυτοσχεδιασμούς πάνω σ' ένα ποιητικό κείμενο. Το maqamat και
το iqaat συνδέονται στενά από τους Άραβες με την δοξασία του tathir (ήθος) στην μουσική.
Η παγκοσμιότητα των τρόπων υπογραμμίζεται από την σύνδεση τους με τις διαθέσεις και
τα συναισθήματα, τις ώρες της ημέρας ή περιόδους του έτους, χρώματα, πλανήτες, ζώδια
κ.λπ. Ακόμα και τα μουσικά όργανα χρησιμοποιούν μη-μουσικούς συμβολισμούς.
Οι τέσσερις χορδές του οud για παράδειγμα συνδέονται με τα τέσσερα στοιχεία και τους
τέσσερις χυμούς του σώματος.
Το σημαντικότερο κλασικό όργανο είναι το oud, ένα αχλαδόσχημο λαούτο με τέσσερα ή
περισσότερα ζευγάρια χορδών και ένα ξύλινο ηχείο. Το πιο δημοφιλές πνευστό είναι μια
παραλλαγή φλάουτου όπου φυσάμε απ' το άκρο του, το nay (περσικός όρος). Το qanun
είναι ένα κιθαροειδές με 72 τριπλές χορδές τεντωμένες πάνω σ' ένα τραπεζοειδές κουτί.
Παίζεται με πένες που φοριούνται στους δείκτες των χεριών. Τα δυο αντιπροσωπευτικό-
τερα κρουστά είναι το tambourine (duff) και το vase drum (darbuka)
Πηγή : oud.gr
*Στην εικόνα της ανάρτησης, το σημαντικότερο κλασικό όργανο της Αραβικής Μουσικής,
το oud
Παρασκευή 22 Νοεμβρίου 2019
«Ahimsa»... Το νέο τραγούδι των U2, του θρυλικού ροκ συγκροτήματος από την Ιρλανδία...
Οι U2, παρουσίασαν το πρώτο καινούργιο τους τραγούδι μετά από δύο χρόνια.
Το σίνγκλ που έχει τον τίτλο «Ahimsa», αποτελεί συνεργασία του Ιρλανδέζικου γκρουπ
με τον Ινδό, μουσικό ΑΡ Ραχμάν που το 2008 είχε κερδίσει δύο βραβεία Όσκαρ και Γκράμι,
με το τραγούδι «Jai Ho» και το soundtrack της ταινίας «Slumdog Millionaire».
Σύμφωνα με την ανακοίνωση που εκδόθηκε, το «Ahimsa» - η λέξη προέρχεται από την
Σανσκριτική γλώσσα και σημαίνει όχι βία - εξυμνεί την πνευματική διαφορετικότητα της
Ινδίας και συνδυάζει το ήθος των U2 με την ικανότητα του ΑΡ Ραχμάν.
Το σίνγκλ που έχει τον τίτλο «Ahimsa», αποτελεί συνεργασία του Ιρλανδέζικου γκρουπ
με τον Ινδό, μουσικό ΑΡ Ραχμάν που το 2008 είχε κερδίσει δύο βραβεία Όσκαρ και Γκράμι,
με το τραγούδι «Jai Ho» και το soundtrack της ταινίας «Slumdog Millionaire».
Σύμφωνα με την ανακοίνωση που εκδόθηκε, το «Ahimsa» - η λέξη προέρχεται από την
Σανσκριτική γλώσσα και σημαίνει όχι βία - εξυμνεί την πνευματική διαφορετικότητα της
Ινδίας και συνδυάζει το ήθος των U2 με την ικανότητα του ΑΡ Ραχμάν.
Αργύρης Κουνάδης... Ένας σπουδαίος μουσικός, ο οποίος πέθανε σαν σήμερα... 22 Νοέμβρη 2011...
Ο Αργύρης Κουνάδης γεννήθηκε στη Κωνσταντινούπολη τον Φλεβάρη του 1924.
Ερχόμενος στην Ελλάδα σπούδασε στην Αθήνα πιάνο και ανώτερα θεωρητικά και
διπλωματούχος αυτών έλαβε στη συνέχεια υποτροφία από το Ι.Κ.Υ. (1958), όπου
και μετέβη στη τότε Δυτική Γερμανία συνεχίζοντας τις σπουδές του στη πόλη
Φράιμπουρκ απ΄ όπου και έλαβε πτυχίο διευθυντού ορχήστρας.
Το 1961 έλαβε μέρος στον Διεθνή διαγωνισμό της Εταιρίας Σύγχρονης Μουσικής
στη Κολωνία με επιτυχία. Δύο χρόνια μετά ανέλαβε καθηγητής της μουσικής στην
Ανώτατη Σχολή Μουσικής του Φράιμπουρκ. Το 1967 έλαβε μέρος στον Διεθνή Δια-
γωνισμό Μουσικής στο Αμβούργο. Κατά το αμέσως επόμενο διάστημα 1967-1973
διεύθυνε όλα τα προγράμματα «Βίβα Μούζικα» της ίδιας της Σχολής.
Έγραψε πολλά είδη κλασσικής μουσικής όπως μουσική δωματίου, μουσική για όπερες,
αλλά και μουσική για θέατρο και κινηματογράφο (σε περισσότερες από δέκα ταινίες),
καθώς και την μουσική σύνθεση πολλών ελληνικών τραγουδιών των δεκαετιών του
1970 και 1980. Από το σύνολο των έργων του, ξεχωρίζουν το «Χορικό» για συμφωνική
ορχήστρα, τα «Ετεροφωνικά ιδιόμελα» για συμφωνική επίσης ορχήστρα, «Κουϊντέτο
για πνευστά», «Κουαρτέτο για έγχορδα» κ.ά.. Επίσης οι, περισσότερο με σαρκαστικό
χαρακτήρα, όπερες: «Το λαστιχένιο φέρετρο», «Τα μαγεμένα αναλόγια», «Απόδραση»,
«Τειρεσίας», «Βάκχαι» κ.ά.
Τα περισσότερα έργα του Α. Κουνάδη, μέχρι το 1980, είχαν παιχτεί σ΄ όλες τις χώρες
της Δ. Ευρώπης, καθώς επίσης και στις ΗΠΑ, Καναδά Αργεντινή, Βραζιλία, Ιαπωνία,
Αυστραλία, Ισραήλ, Πολωνία, Ρουμανία , Γιουγκοσλαβία και βέβαια στην Ελλάδα,
τόσο στην Εθνική Λυρική Σκηνή όσο και στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, κ.α.
Από τα ελληνικά τραγούδια, που έγραψε τη μουσική, ξεχωρίζουν περισσότερο το ωραίο
θαλασσινό τραγούδι «Όρτσα τα πανιά», με τους αλληγορικούς στίχους των ψυχικών
δυνάμεων της ελευθερίας, «Στη πλατεία Αβησσυνίας» και το «do you like the Greece»
που απέδωσε σε πρώτη εκτέλεση ο Α. Καλογιάννης, επίσης και η «Λατέρνα» που την
τραγούδησε η Ελένη Βιτάλη.
Φιλμογραφία
Ουρανός (1962)
Αντιγόνη (1961)
Eroica (1960)
Της νύχτας τα καμώματα (1957)
Κυριακάτικοι ήρωες (1956)
Το κορίτσι με τα μαύρα (1956)
Θυσία της μάνας (1956)
Τζο ο τρομερός (1955)
Το ποντικάκι (Το κορίτσι με τα λουλούδια) (1954)
Ο μπαμπάς εκπαιδεύεται (ταινία) (1953)
Ο πύργος των ιπποτών (1952)
Ο Α. Κουνάδης ήταν μόνιμος κάτοικος της πόλης Φράιμπουρκ της Γερμανίας,
όπου και πέθανε στις 22 Νοεμβρίου 2011.
*Πηγή : Βικιπαίδεια
Ερχόμενος στην Ελλάδα σπούδασε στην Αθήνα πιάνο και ανώτερα θεωρητικά και
διπλωματούχος αυτών έλαβε στη συνέχεια υποτροφία από το Ι.Κ.Υ. (1958), όπου
και μετέβη στη τότε Δυτική Γερμανία συνεχίζοντας τις σπουδές του στη πόλη
Φράιμπουρκ απ΄ όπου και έλαβε πτυχίο διευθυντού ορχήστρας.
Το 1961 έλαβε μέρος στον Διεθνή διαγωνισμό της Εταιρίας Σύγχρονης Μουσικής
στη Κολωνία με επιτυχία. Δύο χρόνια μετά ανέλαβε καθηγητής της μουσικής στην
Ανώτατη Σχολή Μουσικής του Φράιμπουρκ. Το 1967 έλαβε μέρος στον Διεθνή Δια-
γωνισμό Μουσικής στο Αμβούργο. Κατά το αμέσως επόμενο διάστημα 1967-1973
διεύθυνε όλα τα προγράμματα «Βίβα Μούζικα» της ίδιας της Σχολής.
Έγραψε πολλά είδη κλασσικής μουσικής όπως μουσική δωματίου, μουσική για όπερες,
αλλά και μουσική για θέατρο και κινηματογράφο (σε περισσότερες από δέκα ταινίες),
καθώς και την μουσική σύνθεση πολλών ελληνικών τραγουδιών των δεκαετιών του
1970 και 1980. Από το σύνολο των έργων του, ξεχωρίζουν το «Χορικό» για συμφωνική
ορχήστρα, τα «Ετεροφωνικά ιδιόμελα» για συμφωνική επίσης ορχήστρα, «Κουϊντέτο
για πνευστά», «Κουαρτέτο για έγχορδα» κ.ά.. Επίσης οι, περισσότερο με σαρκαστικό
χαρακτήρα, όπερες: «Το λαστιχένιο φέρετρο», «Τα μαγεμένα αναλόγια», «Απόδραση»,
«Τειρεσίας», «Βάκχαι» κ.ά.
Τα περισσότερα έργα του Α. Κουνάδη, μέχρι το 1980, είχαν παιχτεί σ΄ όλες τις χώρες
της Δ. Ευρώπης, καθώς επίσης και στις ΗΠΑ, Καναδά Αργεντινή, Βραζιλία, Ιαπωνία,
Αυστραλία, Ισραήλ, Πολωνία, Ρουμανία , Γιουγκοσλαβία και βέβαια στην Ελλάδα,
τόσο στην Εθνική Λυρική Σκηνή όσο και στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, κ.α.
Από τα ελληνικά τραγούδια, που έγραψε τη μουσική, ξεχωρίζουν περισσότερο το ωραίο
θαλασσινό τραγούδι «Όρτσα τα πανιά», με τους αλληγορικούς στίχους των ψυχικών
δυνάμεων της ελευθερίας, «Στη πλατεία Αβησσυνίας» και το «do you like the Greece»
που απέδωσε σε πρώτη εκτέλεση ο Α. Καλογιάννης, επίσης και η «Λατέρνα» που την
τραγούδησε η Ελένη Βιτάλη.
Φιλμογραφία
Ουρανός (1962)
Αντιγόνη (1961)
Eroica (1960)
Της νύχτας τα καμώματα (1957)
Κυριακάτικοι ήρωες (1956)
Το κορίτσι με τα μαύρα (1956)
Θυσία της μάνας (1956)
Τζο ο τρομερός (1955)
Το ποντικάκι (Το κορίτσι με τα λουλούδια) (1954)
Ο μπαμπάς εκπαιδεύεται (ταινία) (1953)
Ο πύργος των ιπποτών (1952)
Ο Α. Κουνάδης ήταν μόνιμος κάτοικος της πόλης Φράιμπουρκ της Γερμανίας,
όπου και πέθανε στις 22 Νοεμβρίου 2011.
*Πηγή : Βικιπαίδεια
Πέμπτη 21 Νοεμβρίου 2019
O Antony Joseph, ένας τζαζ ποιητής, στο Half Note από την Παρασκευή 22 Νοέμβρη μέχρι και τη Δευτέρα 25 Νοέμβρη...
Μάλλον δεν υπάρχουν πολλοί σύγχρονοι ποιητές που να διδάσκουν δημιουργική γραφή
σε πανεπιστήμιο και, παράλληλα, να εμφανίζονται σε πλήθη κόσμου σε διάφορα φεστιβάλ.
Ο Anthony Joseph είναι η εξαίρεση ενώ το συγγραφικό του έργο (ποίηση, λογοτεχνία
κ.λπ.), αυγαταίνει παράλληλα με το επιστημονικό και η καλλιτεχνική του υπόσταση γίνε-
ται όλο και πιο σαφής. Για να γίνουμε κι εμείς πιο σαφείς, ο Anthony Joseph είναι μια
ξεχωριστή καλλιτεχνική προσωπικότητα που πρωτοπορεί στη σύγχρονη αφροβρετανική
μουσική σκηνή. Στην ουσία είναι ένας τζαζ ποιητής που αντλεί από την εδραιωμένη ήδη
τζαζ ποίηση και τον σουρεαλισμό σε συνδυασμό με τις μουσικές του ρίζες, που είναι αυτές
της Καραϊβικής και ιδιαίτερα του Τρίνινταντ, απ’ όπου και προέρχεται.
Ο Anthony Joseph είναι ένας διανοητής ράπερ που δεν αυτοεξαντλείται στα τυπικά του
χιπ χοπ αλλά επιλέγει ζωντανές μουσικές από το πολιτισμικό του περιβάλλον για να δώσει
μια ισχυρή μουσική ταυτότητα που ήδη έχει καταγραφεί σε επτά σημαντικούς δίσκους από
το 2007 ως σήμερα που δίνουν μια νέα διάσταση στον συνδυασμό τζαζ φανκ και ποιητικού
λόγου.
Ο Anthony Joseph γεννήθηκε στο Τρίνινταντ και η βασική του επίδραση ήταν η μουσική
calypso ενώ στην εφηβεία του ανακάλυψε το ταλέντο του στο γράψιμο και γνώρισε τη
μουσική reggae. Στην Αγγλία σπούδασε λογοτεχνία και γνώρισε το έργο του Gil Scott-
Heron, του πρωτοπόρου αυτού τζαζ ποιητή και ράπερ. Από εκεί, τα πράγματα πήραν τον
δρόμο τους και η τέχνη του Anthony Joseph αναδείχθηκε με τέτοιους ρυθμούς που σήμερα
να είναι ανάμεσα στους κορυφαίους του σύγχρονου ποιητικού τζαζ-ραπ, με συνεργασίες
με εξέχοντες μουσικούς της μοντέρνας σκηνής σόουλ, τζαζ, world κ.λπ.
*Αναδημοσίευση από το in.gr
σε πανεπιστήμιο και, παράλληλα, να εμφανίζονται σε πλήθη κόσμου σε διάφορα φεστιβάλ.
Ο Anthony Joseph είναι η εξαίρεση ενώ το συγγραφικό του έργο (ποίηση, λογοτεχνία
κ.λπ.), αυγαταίνει παράλληλα με το επιστημονικό και η καλλιτεχνική του υπόσταση γίνε-
ται όλο και πιο σαφής. Για να γίνουμε κι εμείς πιο σαφείς, ο Anthony Joseph είναι μια
ξεχωριστή καλλιτεχνική προσωπικότητα που πρωτοπορεί στη σύγχρονη αφροβρετανική
μουσική σκηνή. Στην ουσία είναι ένας τζαζ ποιητής που αντλεί από την εδραιωμένη ήδη
τζαζ ποίηση και τον σουρεαλισμό σε συνδυασμό με τις μουσικές του ρίζες, που είναι αυτές
της Καραϊβικής και ιδιαίτερα του Τρίνινταντ, απ’ όπου και προέρχεται.
Ο Anthony Joseph είναι ένας διανοητής ράπερ που δεν αυτοεξαντλείται στα τυπικά του
χιπ χοπ αλλά επιλέγει ζωντανές μουσικές από το πολιτισμικό του περιβάλλον για να δώσει
μια ισχυρή μουσική ταυτότητα που ήδη έχει καταγραφεί σε επτά σημαντικούς δίσκους από
το 2007 ως σήμερα που δίνουν μια νέα διάσταση στον συνδυασμό τζαζ φανκ και ποιητικού
λόγου.
Ο Anthony Joseph γεννήθηκε στο Τρίνινταντ και η βασική του επίδραση ήταν η μουσική
calypso ενώ στην εφηβεία του ανακάλυψε το ταλέντο του στο γράψιμο και γνώρισε τη
μουσική reggae. Στην Αγγλία σπούδασε λογοτεχνία και γνώρισε το έργο του Gil Scott-
Heron, του πρωτοπόρου αυτού τζαζ ποιητή και ράπερ. Από εκεί, τα πράγματα πήραν τον
δρόμο τους και η τέχνη του Anthony Joseph αναδείχθηκε με τέτοιους ρυθμούς που σήμερα
να είναι ανάμεσα στους κορυφαίους του σύγχρονου ποιητικού τζαζ-ραπ, με συνεργασίες
με εξέχοντες μουσικούς της μοντέρνας σκηνής σόουλ, τζαζ, world κ.λπ.
*Αναδημοσίευση από το in.gr
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)