Τρίτη 4 Φεβρουαρίου 2020
Κυριακή 2 Φεβρουαρίου 2020
Σάββατο 1 Φεβρουαρίου 2020
Παρασκευή 31 Ιανουαρίου 2020
Σαν σήμερα... 31 Γενάρη 1797, γεννήθηκε ο σπουδαίος Αυστριακός συνθέτης Φραντς Πέτερ Σούμπερτ (Franz Peter Schubert) (1797 - 1828). Ήταν εξαιρετικά παραγωγικός σε όλη τη διάρκεια της σύντομης ζωής του. Συνέθεσε περισσότερα από εξακόσια Λήντερ (Lieder) (ρομαντικά τραγούδια), καθώς και πολλές συμφωνίες, σονάτες, έργα μουσικής δωματίου, θρησκευτικά έργα, μερικές όπερες και πολλά άλλα έργα...
Πέμπτη 30 Ιανουαρίου 2020
Χριστόδουλος Χάλαρης... Ένας ακούραστος ερευνητής μουσικολόγος, ένας σπουδαίος συνθέτης...
Ο Χριστόδουλος Χάλαρης γεννήθηκε στις 21 Νοέμβρη 1946. Μεγάλωσε στην Κρήτη
και από νεαρή ηλικία παρακολούθησε μαθήματα βυζαντινής μουσικής. Από το 1964
εγκαταστάθηκε στο Παρίσι και σπούδασε μαθηματικά, κυβερνητική και μουσικό
αυτοματισμό.
Το 1969 επέστρεψε στην Ελλάδα και άρχισε να ερευνά σε βάθος τη βυζαντινή μουσική.
Η διδακτορική του διατριβή (Πανεπιστήμιο του Βενσέν) είχε ως θέμα τη δομική ανάλυση
της βυζαντινής μουσικής. Το 1970 έγινε μέλος του Παρισινού «Κέντρου Μαθηματικών
Σπουδών Μουσικού Αυτοματισμού». Στην Ελλάδα, ίδρυσε την «Ορχήστρα παλαιών
παραδοσιακών και πρωτότυπων Οργάνων», κατασκευάζοντας πολλά από αυτά τα
όργανα μόνος του και παρουσίασε την «Κοσμική βυζαντινή μουσική».
Η 17μελής ορχήστρα του, μετονομασμένη σε «Ορχήστρα λεπτών οργάνων αρχαίου
και βυζαντινού ρεπερτορίου», λειτούργησε για αρκετό διάστημα υπό την αιγίδα της
Τράπεζας Μακεδονίας-Θράκης. Παράλληλα, ο Χριστόδουλος Χάλαρης στη δεκαετία του
1980 δημιούργησε τη δισκογραφική εταιρεία «Οrata», η οποία έχει στον κατάλογό της
σημαντικά έργα της βυζαντινής περιόδου, που ηχογραφήθηκαν υπό την εποπτεία του
και συνάντησαν διεθνή αποδοχή.
Ο ίδιος διέθεσε μεγάλο μέρος του χρόνου και των χρημάτων του για να ανακαλύψει και
να αποκρυπτογραφήσει - ως έργο ζωής - χειρόγραφα μεσαιωνικής βυζαντινής μουσικής,
που βρίσκονται στην κατοχή του. Επίσης, δημιούργησε στη Θεσσαλονίκη το Μουσείο
Αρχαίων και Βυζαντινών Οργάνων, τα οποία επανακατασκεύασε με τη μέγιστη δυνα-
τή ακρίβεια μέσα από παραστάσεις αγγείων και άλλες διαθέσιμες πηγές.
Ο σπουδαίος συνθέτης έχει αφήσει έντονο το μουσικό του στίγμα κατά τη δεκαετία του
'70 με μια αξιόλογη σειρά ιδιότυπων κύκλων τραγουδιών: «Τροπικός της Παρθένου»,
«Ακολουθία», «Δροσουλίτες», «Ερωτόκριτος» κ.ά.
Ο Χριστόδουλος Χάλαρης έφυγε από τη ζωή στις 30 Γενάρη 2019, σε ηλικία 72 χρόνων.
Πηγές πληροφοριών : Newsroom, ethnos.gr
και από νεαρή ηλικία παρακολούθησε μαθήματα βυζαντινής μουσικής. Από το 1964
εγκαταστάθηκε στο Παρίσι και σπούδασε μαθηματικά, κυβερνητική και μουσικό
αυτοματισμό.
Το 1969 επέστρεψε στην Ελλάδα και άρχισε να ερευνά σε βάθος τη βυζαντινή μουσική.
Η διδακτορική του διατριβή (Πανεπιστήμιο του Βενσέν) είχε ως θέμα τη δομική ανάλυση
της βυζαντινής μουσικής. Το 1970 έγινε μέλος του Παρισινού «Κέντρου Μαθηματικών
Σπουδών Μουσικού Αυτοματισμού». Στην Ελλάδα, ίδρυσε την «Ορχήστρα παλαιών
παραδοσιακών και πρωτότυπων Οργάνων», κατασκευάζοντας πολλά από αυτά τα
όργανα μόνος του και παρουσίασε την «Κοσμική βυζαντινή μουσική».
Η 17μελής ορχήστρα του, μετονομασμένη σε «Ορχήστρα λεπτών οργάνων αρχαίου
και βυζαντινού ρεπερτορίου», λειτούργησε για αρκετό διάστημα υπό την αιγίδα της
Τράπεζας Μακεδονίας-Θράκης. Παράλληλα, ο Χριστόδουλος Χάλαρης στη δεκαετία του
1980 δημιούργησε τη δισκογραφική εταιρεία «Οrata», η οποία έχει στον κατάλογό της
σημαντικά έργα της βυζαντινής περιόδου, που ηχογραφήθηκαν υπό την εποπτεία του
και συνάντησαν διεθνή αποδοχή.
Ο ίδιος διέθεσε μεγάλο μέρος του χρόνου και των χρημάτων του για να ανακαλύψει και
να αποκρυπτογραφήσει - ως έργο ζωής - χειρόγραφα μεσαιωνικής βυζαντινής μουσικής,
που βρίσκονται στην κατοχή του. Επίσης, δημιούργησε στη Θεσσαλονίκη το Μουσείο
Αρχαίων και Βυζαντινών Οργάνων, τα οποία επανακατασκεύασε με τη μέγιστη δυνα-
τή ακρίβεια μέσα από παραστάσεις αγγείων και άλλες διαθέσιμες πηγές.
Ο σπουδαίος συνθέτης έχει αφήσει έντονο το μουσικό του στίγμα κατά τη δεκαετία του
'70 με μια αξιόλογη σειρά ιδιότυπων κύκλων τραγουδιών: «Τροπικός της Παρθένου»,
«Ακολουθία», «Δροσουλίτες», «Ερωτόκριτος» κ.ά.
Ο Χριστόδουλος Χάλαρης έφυγε από τη ζωή στις 30 Γενάρη 2019, σε ηλικία 72 χρόνων.
Πηγές πληροφοριών : Newsroom, ethnos.gr
Ali Farka Touré (1939 - 2006)...
Ο μουσικός και τραγουδιστής από το Μάλι, θεωρείται ο μεγαλύτερος καλλιτέχνης που
ανέδειξε ποτέ η χώρα του, με διεθνή αναγνώριση. Η μουσική του, πέρα απ' την τοπική
Αφρικάνικη παράδοση, συνδέθηκε άμεσα και με το Blues. Σύμφωνα με τους ειδικούς,
συγκαταλέγεται μέσα στους καλύτερους κιθαρίστες όλων των εποχών.
ανέδειξε ποτέ η χώρα του, με διεθνή αναγνώριση. Η μουσική του, πέρα απ' την τοπική
Αφρικάνικη παράδοση, συνδέθηκε άμεσα και με το Blues. Σύμφωνα με τους ειδικούς,
συγκαταλέγεται μέσα στους καλύτερους κιθαρίστες όλων των εποχών.
Τετάρτη 29 Ιανουαρίου 2020
Γκέοργκ Φρήντριχ Χαίντελ (Georg Friedrich Händel) (1685 - 1759)...
Ο Γκέοργκ Φρήντριχ Χαίντελ ήταν Γερμανός συνθέτης της ύστερης περιόδου της μπαρόκ
μουσικής, που διακρίθηκε κυρίως για τα ορατόριά του. Έζησε κατά το μεγαλύτερο μέρος
της ζωής του στην Αγγλία και απέκτησε την αγγλική ιθαγένεια το 1726. Συνέθεσε concerti
grossi, όπερες και ορατόρια. Το πιο διάσημο έργο του είναι το ορατόριο Μεσσίας.
Επηρέασε βαθιά πολλούς από τους μεταγενέστερους συνθέτες, μεταξύ των οποίων ήταν
ο Φραντς Γιόζεφ Χάυντν, ο Μότσαρτ και ο Μπετόβεν, ενώ το έργο του συνέβαλε στη μετά-
βαση από την εποχή της μουσικής Μπαρόκ στην Κλασσική περίοδο. Οι συνθέσεις του περι-
λαμβάνουν περίπου 50 όπερες, 23 ορατόρια και πολλές συνθέσεις εκκλησιαστικής μουσι-
κής, καθώς και ορχηστρικά κομμάτια.
Ο Χαίντελ γεννήθηκε στις 5 Μάρτη 1685 στο Χάλλε της Γερμανίας, την ίδια χρονιά με τον
Γιόχαν Σεμπάστιαν Μπαχ και τον Ντομένικο Σκαρλάττι. Από νεαρή ηλικία έδειξε ιδιαίτερη
κλίση στη μουσική, αν και ο πατέρας του, που ήταν κουρέας-χειρουργός στην υπηρεσία του
δούκα της Σαξονίας, δεν επιθυμούσε να εξελιχθεί ο γιος του σε μουσικό. Με παρέμβαση του
δούκα, που εκτίμησε τα μουσικά χαρίσματα του οκτάχρονου Χαίντελ, ξεκίνησε μαθήματα
εκκλησιαστικού οργάνου υπό την εποπτεία του συνθέτη Friedrich W. Zachow. Ο πατέρας
του πέθανε όταν ήταν στην ηλικία των έντεκα ετών και το 1702, από σεβασμό στην επιθυ-
μία του, γράφτηκε στη νομική σχολή του Πανεπιστημίου του Χάλλε, ενώ εργαζόταν παράλ-
ληλα και ως οργανίστας στον καθεδρικό ναό της πόλης. Τον επόμενο χρόνο μετακόμισε στο
Αμβούργο, όπου εργάστηκε ως βιολονίστας στην ορχήστρα της τοπικής όπερας, θέση που
εγκατέλειψε όμως προκειμένου να περιοδεύσει στην Ιταλία κατά την περίοδο 1706 - 1710.
Εκεί ήρθε σε επαφή με μερικούς από τους σπουδαιότερους Ιταλούς συνθέτες της εποχής,
όπως τον Αλεσσάντρο Σκαρλάττι και τον γιο του Ντομένικο. Στην Ιταλία συνέθεσε αρκετά
μουσικά έργα και το ύφος του σημείωσε σημαντική εξέλιξη, ενώ την ίδια περίοδο ο Χαίντελ
άρχισε να γνωρίζει διεθνή αναγνώριση.
Στα τέλη του 1710 ταξίδεψε για πρώτη φορά στην Αγγλία, ενώ τον επόμενο χρόνο παρου-
σίασε την όπερα Rinaldo στο Λονδίνο, γνωρίζοντας μεγάλη επιτυχία. Εκεί άλλαξε και το
όνομά του και το προσάρμοσε, χρησιμοποιώντας το από κει και πέρα επίσημα στην αγγλι-
κή γραφή. Το 1712 εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Αγγλία, όπου συνέχισε τη σταδιοδρομία
του ως θεατρικός επιχειρηματίας, αντιμετωπίζοντας ισχυρό ανταγωνισμό. Το 1737 οδηγή-
θηκε σε χρεοκοπία, γεγονός που συνοδεύτηκε από μία επιδείνωση της υγείας του και προ-
σωρινή παράλυση του δεξιού χεριού του, πιθανώς εξαιτίας ενός εγκεφαλικού επεισοδίου.
Μετά την ανάρρωσή του, ξεκίνησε να συνθέτει το δημοφιλέστερο ορατόριο του, τον
Μεσσία, που παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στις 13 Απρίλη του 1742 στο Δουβλίνο.
Από το 1751 άρχισε να αντιμετωπίζει προβλήματα όρασης που οδηγούσαν σταδιακά στην
τύφλωσή του. Υπό αυτές τις συνθήκες, συνέθεσε το 1752 το ορατόριο Ιεφθάε (ο Θρίαμβος
του Χρόνου και της Αλήθειας, έργο του 1757, στηρίχθηκε κυρίως σε προγενέστερο υλικό
του Χαίντελ).
Πέθανε το Πάσχα του 1759 και η ταφή του έγινε με τιμές στο Αβαείο Γουέστμινστερ.
*Πηγή : Βικιπαίδεια
μουσικής, που διακρίθηκε κυρίως για τα ορατόριά του. Έζησε κατά το μεγαλύτερο μέρος
της ζωής του στην Αγγλία και απέκτησε την αγγλική ιθαγένεια το 1726. Συνέθεσε concerti
grossi, όπερες και ορατόρια. Το πιο διάσημο έργο του είναι το ορατόριο Μεσσίας.
Επηρέασε βαθιά πολλούς από τους μεταγενέστερους συνθέτες, μεταξύ των οποίων ήταν
ο Φραντς Γιόζεφ Χάυντν, ο Μότσαρτ και ο Μπετόβεν, ενώ το έργο του συνέβαλε στη μετά-
βαση από την εποχή της μουσικής Μπαρόκ στην Κλασσική περίοδο. Οι συνθέσεις του περι-
λαμβάνουν περίπου 50 όπερες, 23 ορατόρια και πολλές συνθέσεις εκκλησιαστικής μουσι-
κής, καθώς και ορχηστρικά κομμάτια.
Ο Χαίντελ γεννήθηκε στις 5 Μάρτη 1685 στο Χάλλε της Γερμανίας, την ίδια χρονιά με τον
Γιόχαν Σεμπάστιαν Μπαχ και τον Ντομένικο Σκαρλάττι. Από νεαρή ηλικία έδειξε ιδιαίτερη
κλίση στη μουσική, αν και ο πατέρας του, που ήταν κουρέας-χειρουργός στην υπηρεσία του
δούκα της Σαξονίας, δεν επιθυμούσε να εξελιχθεί ο γιος του σε μουσικό. Με παρέμβαση του
δούκα, που εκτίμησε τα μουσικά χαρίσματα του οκτάχρονου Χαίντελ, ξεκίνησε μαθήματα
εκκλησιαστικού οργάνου υπό την εποπτεία του συνθέτη Friedrich W. Zachow. Ο πατέρας
του πέθανε όταν ήταν στην ηλικία των έντεκα ετών και το 1702, από σεβασμό στην επιθυ-
μία του, γράφτηκε στη νομική σχολή του Πανεπιστημίου του Χάλλε, ενώ εργαζόταν παράλ-
ληλα και ως οργανίστας στον καθεδρικό ναό της πόλης. Τον επόμενο χρόνο μετακόμισε στο
Αμβούργο, όπου εργάστηκε ως βιολονίστας στην ορχήστρα της τοπικής όπερας, θέση που
εγκατέλειψε όμως προκειμένου να περιοδεύσει στην Ιταλία κατά την περίοδο 1706 - 1710.
Εκεί ήρθε σε επαφή με μερικούς από τους σπουδαιότερους Ιταλούς συνθέτες της εποχής,
όπως τον Αλεσσάντρο Σκαρλάττι και τον γιο του Ντομένικο. Στην Ιταλία συνέθεσε αρκετά
μουσικά έργα και το ύφος του σημείωσε σημαντική εξέλιξη, ενώ την ίδια περίοδο ο Χαίντελ
άρχισε να γνωρίζει διεθνή αναγνώριση.
Στα τέλη του 1710 ταξίδεψε για πρώτη φορά στην Αγγλία, ενώ τον επόμενο χρόνο παρου-
σίασε την όπερα Rinaldo στο Λονδίνο, γνωρίζοντας μεγάλη επιτυχία. Εκεί άλλαξε και το
όνομά του και το προσάρμοσε, χρησιμοποιώντας το από κει και πέρα επίσημα στην αγγλι-
κή γραφή. Το 1712 εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Αγγλία, όπου συνέχισε τη σταδιοδρομία
του ως θεατρικός επιχειρηματίας, αντιμετωπίζοντας ισχυρό ανταγωνισμό. Το 1737 οδηγή-
θηκε σε χρεοκοπία, γεγονός που συνοδεύτηκε από μία επιδείνωση της υγείας του και προ-
σωρινή παράλυση του δεξιού χεριού του, πιθανώς εξαιτίας ενός εγκεφαλικού επεισοδίου.
Μετά την ανάρρωσή του, ξεκίνησε να συνθέτει το δημοφιλέστερο ορατόριο του, τον
Μεσσία, που παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στις 13 Απρίλη του 1742 στο Δουβλίνο.
Από το 1751 άρχισε να αντιμετωπίζει προβλήματα όρασης που οδηγούσαν σταδιακά στην
τύφλωσή του. Υπό αυτές τις συνθήκες, συνέθεσε το 1752 το ορατόριο Ιεφθάε (ο Θρίαμβος
του Χρόνου και της Αλήθειας, έργο του 1757, στηρίχθηκε κυρίως σε προγενέστερο υλικό
του Χαίντελ).
Πέθανε το Πάσχα του 1759 και η ταφή του έγινε με τιμές στο Αβαείο Γουέστμινστερ.
*Πηγή : Βικιπαίδεια
Εγγραφή σε:
Σχόλια (Atom)