Με καταγωγή από τη Σμύρνη, απ’ όπου η οικογένεια της πήρε το δρόμο της προσφυγιάς
το 1922, η Γιώτα Λύδια (Παναγιώτα Μανταράκη) γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Ν. Ιωνία.
Το 1953 –σε ηλικία ούτε είκοσι ετών– μπήκε για πρώτη φορά για φωνογράφηση στο
στούντιο της Columbia, μετά από την προτροπή τωνΧαράλαμπου Βασιλειάδη και Γερά-
σιμου Κλουβάτου που την άκουσαν να τραγουδάει σμυρνέϊκα κάνοντας δουλειές στην
αυλή της, αλλά και την επιμονή του συζύγου της, Στράτου Ατταλίδη. Τα πρώτα της
τραγούδια στη δισκογραφία ήταν το Κάποια φωνή ακούστηκε και Όποιος πολλά έχει
βάσανα, του Κλουβάτου. Η φωνή της ενθουσίασε το κοινό του λαϊκού τραγουδιού και
συγκίνησε όλους τους λαϊκούς συνθέτες. Η πενταετία 1955-1960 υπήρξε πραγματικά
χρυσή για τη Γιώτα Λύδια (όπως τη βάφτισε ο Στέλιος Χρυσίνης), αφού σχεδόν κάθε
ηχογράφησή της ισοδυναμούσε με σίγουρη επιτυχία. Τραγουδάει Καλδάρα, Χιώτη,
Στελλάκη, Δερβενιώτη, Μπακάλη, Λαύκα, Τσιτσάνη, Μητσάκη, Παπαϊωάννου, Βαμβα-
κάρη, Καραπατάκη, Καρανικόλα και βέβαια πολλές συνθέσεις του Στράτου Ατταλίδη
(από το 1958).
Το ‘58-59 πρωτοβγαίνει στο πάλκο με τους Στέλιο Καζαντζίδη και Μαρινέλλα στο κέν-
τρο «Μαντουμπάλα» της Λ. Αλεξάνδρας, μετά την από κοινού μεγάλη δισκογραφική
επιτυχία τους στη Συννεφιασμένη Κυριακή και Τα καβουράκια του Τσιτσάνη.
Η νυχτερινή ζωή όμως δεν την τραβάει. Παραμένει αφοσιωμένη στη δισκογραφία και
την πενταετία ‘60-65 ηχογραφεί δεκάδες νέες επιτυχίες, φτάνοντας στο απόγειο της
δόξας της: Γιατί θες να φύγεις, Η τσιγγάνα η Μαρίτσα, Αχ ας μπορούσα, Πες μου γιατί,
Φύγε-Φύγε, Το συμφέρονκ.ά.
Η συνάντησή της με τον Μίκη Θεοδωράκη, στις αρχές της δεκαετίας του ’60, είναι από
τις πιο σημαντικές στην καλλιτεχνική της πορεία, όπως η ίδια ομολογεί. Ερμηνεύει έξι
τραγούδια του (Κοιμήσου αγγελούδι μου, Προδομένη μου αγάπη κ.ά.) και συμμετέχει
σε συναυλίες του στα θέατρα Κεντρικό και Καλουτά.
Στο λαϊκό πάλκο επιστρέφει το 1963, με τον Μανώλη Αγγελόπουλο, στη «Μαντουμπάλα»
της Παλιάς Κοκκινιάς και στη συνέχεια, το ‘64 στου «Τζίμη του Χοντρού», το ‘65 στο
«Φαληρικό» με τον Καζαντζίδη και την Μαρινέλλα και το 1967 στην «Φαντασία» με
τους Τσιτσάνη, Λαμπράκη, Μενιδιάτη, Ρεπάνη. Την ίδια εποχή συνεργάζεται με τον
Άκη Πάνου σε μια ακόμη σημαντική στιγμή στη δισκογραφία της (Η πιο μεγάλη ώρα).
Μακριά από το πάλκο έκτοτε, συνεχίζει ηχογραφώντας δίσκους και δίνοντας συναυλίες
στην Ελλάδα αλλά και το εξωτερικό να υπηρετεί με πίστη και ψυχή το λαϊκό τραγούδι.
Πηγή : diktiopm.gr
το 1922, η Γιώτα Λύδια (Παναγιώτα Μανταράκη) γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Ν. Ιωνία.
Το 1953 –σε ηλικία ούτε είκοσι ετών– μπήκε για πρώτη φορά για φωνογράφηση στο
στούντιο της Columbia, μετά από την προτροπή τωνΧαράλαμπου Βασιλειάδη και Γερά-
σιμου Κλουβάτου που την άκουσαν να τραγουδάει σμυρνέϊκα κάνοντας δουλειές στην
αυλή της, αλλά και την επιμονή του συζύγου της, Στράτου Ατταλίδη. Τα πρώτα της
τραγούδια στη δισκογραφία ήταν το Κάποια φωνή ακούστηκε και Όποιος πολλά έχει
βάσανα, του Κλουβάτου. Η φωνή της ενθουσίασε το κοινό του λαϊκού τραγουδιού και
συγκίνησε όλους τους λαϊκούς συνθέτες. Η πενταετία 1955-1960 υπήρξε πραγματικά
χρυσή για τη Γιώτα Λύδια (όπως τη βάφτισε ο Στέλιος Χρυσίνης), αφού σχεδόν κάθε
ηχογράφησή της ισοδυναμούσε με σίγουρη επιτυχία. Τραγουδάει Καλδάρα, Χιώτη,
Στελλάκη, Δερβενιώτη, Μπακάλη, Λαύκα, Τσιτσάνη, Μητσάκη, Παπαϊωάννου, Βαμβα-
κάρη, Καραπατάκη, Καρανικόλα και βέβαια πολλές συνθέσεις του Στράτου Ατταλίδη
(από το 1958).
Το ‘58-59 πρωτοβγαίνει στο πάλκο με τους Στέλιο Καζαντζίδη και Μαρινέλλα στο κέν-
τρο «Μαντουμπάλα» της Λ. Αλεξάνδρας, μετά την από κοινού μεγάλη δισκογραφική
επιτυχία τους στη Συννεφιασμένη Κυριακή και Τα καβουράκια του Τσιτσάνη.
Η νυχτερινή ζωή όμως δεν την τραβάει. Παραμένει αφοσιωμένη στη δισκογραφία και
την πενταετία ‘60-65 ηχογραφεί δεκάδες νέες επιτυχίες, φτάνοντας στο απόγειο της
δόξας της: Γιατί θες να φύγεις, Η τσιγγάνα η Μαρίτσα, Αχ ας μπορούσα, Πες μου γιατί,
Φύγε-Φύγε, Το συμφέρονκ.ά.
Η συνάντησή της με τον Μίκη Θεοδωράκη, στις αρχές της δεκαετίας του ’60, είναι από
τις πιο σημαντικές στην καλλιτεχνική της πορεία, όπως η ίδια ομολογεί. Ερμηνεύει έξι
τραγούδια του (Κοιμήσου αγγελούδι μου, Προδομένη μου αγάπη κ.ά.) και συμμετέχει
σε συναυλίες του στα θέατρα Κεντρικό και Καλουτά.
Στο λαϊκό πάλκο επιστρέφει το 1963, με τον Μανώλη Αγγελόπουλο, στη «Μαντουμπάλα»
της Παλιάς Κοκκινιάς και στη συνέχεια, το ‘64 στου «Τζίμη του Χοντρού», το ‘65 στο
«Φαληρικό» με τον Καζαντζίδη και την Μαρινέλλα και το 1967 στην «Φαντασία» με
τους Τσιτσάνη, Λαμπράκη, Μενιδιάτη, Ρεπάνη. Την ίδια εποχή συνεργάζεται με τον
Άκη Πάνου σε μια ακόμη σημαντική στιγμή στη δισκογραφία της (Η πιο μεγάλη ώρα).
Μακριά από το πάλκο έκτοτε, συνεχίζει ηχογραφώντας δίσκους και δίνοντας συναυλίες
στην Ελλάδα αλλά και το εξωτερικό να υπηρετεί με πίστη και ψυχή το λαϊκό τραγούδι.
Πηγή : diktiopm.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου