Γιατί εμείς δεν τραγουδάμε για να ξεχωρίσουμε αδερφέ μου απ’ τον κόσμο... Εμείς τραγουδάμε για να σμίξουμε τον κόσμο. (Γιάννης Ρίτσος)

Τρίτη 11 Δεκεμβρίου 2018

Νυν και αεί... (Νίκος Γκάτσος)...

Πρωτομαγιά
με το σουγιά
χαράξαν το φεγγίτη
και μια βραδιά 
σαν τα θεριά 
σε πήραν απ’ το σπίτι.

Κι ένα πρωί σε μια γωνιά στην Κοκκινιά
είδα το μπόγια να περνά και το φονιά
γύρευα χρόνια μες στον κόσμο να τον βρω
μα περπατούσε με το χάρο στο πλευρό.

Νυν και αεί
μες στη ζωή
σε είχα αραξοβόλι
μα μιαν αυγή 
στη μαύρη γη
σε σώριασε το βόλι.

Κι ένα πρωί σε μια γωνιά στην Κοκκινιά
είδα το μπόγια το ληστή και το φονιά
του `χανε δέσει στο λαιμό του μια τριχιά
και του πατάγαν το κεφάλι σαν οχιά.

Ποίηση του Νίκου Γκάτσου, την οποία ο Σταύρος Ξαρχάκος με την υπέροχη 
μουσική του την έκανε ένα εκπληκτικό τραγούδι, το οποίο ερμήνευσε εξαιρε-
τικά η Βίκυ Μοσχολιού.



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου