Μικρό απόσπασμα από τη διάλεξη, του 24χρονου τότε Μάνου Χατζιδάκι, για το Ρεμπέτικο Τραγούδι, στις 31 Γενάρη του 1949, στο «Θέατρο Τέχνης» του Κάρολου Κουν...

"...Το ρεμπέτικο κατορθώνει με μια θαυμαστή ενότητα, να συνδυάζει το λόγο, 
τη μουσική και την κίνηση. Απ΄ τη σύνθεση μέχρι την εκτέλεση, μ’ ένστικτο 
δημιoυργούνται οι προϋποθέσεις για την τριπλή αυτή εκφραστική συνύπαρξη, 
που ορισμένες φορές σαν φτάνει τα όρια της τελειότητας θυμίζει μορφολογικά 
την αρχαία τραγωδία. 
Ο συνθέτης της μουσικής είναι συγχρόνως και ο ποιητής καθώς και ο εκτελεσ-
τής. Βασικά του όργανα είναι τα μπουζούκια -μεγάλο μαντολίνο τουρκικής 
μάλλον προελεύσεως- κι ο μπαγλαμάς -παραλλαγή της κρητικής λύρας και της 
συγγενικής νησιώτικης, πιο μικροσκοπικής απ΄ αυτήν και κρουστές με πέννα. 
Η σύνθεση του τραγουδιού βασίζεται βέβαια πάνω στη χορευτική κίνηση, με 
τρεις χαρακτηριστικούς ρυθμούς, τον ζεϊμπέκικο, τον χασάπικο και τον σέρβι-
κο (ο τελευταίος έχει ολιγότερη χρήση)..."