«... Συγγνώμη, το λέμε σαν να είναι κάτι πρωτότυπο, αλλά πώς αλλιώς ακούμε;
Εάν δεν ακούμε έτσι, να μην ακούμε. Ο ακροατής είναι πάντα ενεργός.
Η άποψη περί της φύσης της μουσικής ως αποσμητικό χώρου είναι καταστροφή.
Δηλαδή, αυτό που παίζει μουσική παντού -εμείς μιλάμε και παίζει κάποια μουσι-
κή χωρίς να απαιτεί προσοχή- δεν είναι μουσική. Είναι αποσμητικό χώρου για
να υπερκαλύπτονται οι άσκημες φωνές και οι θόρυβοι του δρόμου.
Πρέπει λοιπόν, να ξαναξεκινήσουμε την ακρόαση. Γιατί μόνο τότε θα πετάξουμε
και τα σκουπίδια. Όσο έχουμε τη μουσική σαν ταπετσαρία, δεν έχει κανένα
νόημα να την έχουμε. Η σιωπή είναι πολύ πιο σημαντική από αυτή τη μουσική...»
Εάν δεν ακούμε έτσι, να μην ακούμε. Ο ακροατής είναι πάντα ενεργός.
Η άποψη περί της φύσης της μουσικής ως αποσμητικό χώρου είναι καταστροφή.
Δηλαδή, αυτό που παίζει μουσική παντού -εμείς μιλάμε και παίζει κάποια μουσι-
κή χωρίς να απαιτεί προσοχή- δεν είναι μουσική. Είναι αποσμητικό χώρου για
να υπερκαλύπτονται οι άσκημες φωνές και οι θόρυβοι του δρόμου.
Πρέπει λοιπόν, να ξαναξεκινήσουμε την ακρόαση. Γιατί μόνο τότε θα πετάξουμε
και τα σκουπίδια. Όσο έχουμε τη μουσική σαν ταπετσαρία, δεν έχει κανένα
νόημα να την έχουμε. Η σιωπή είναι πολύ πιο σημαντική από αυτή τη μουσική...»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου