Ο σπουδαίος σκηνοθέτης Ροβήρος Μανθούλης, έγραψε για τα ρεμπέτικα τραγούδια...

"Τα ρεμπέτικα είναι ένα παρελθόν που επιμένει να είναι παρόν, έστω χωρίς 
ρεμπέτες. Όπως τα μπλουζ, το ταγκό, το φλαμένκο και μερικά άλλα δημοφι-
λή αποκτήματα των πρώιμων βιομηχανικών κοινωνιών. Όλα τους έχουν 
γεννηθεί στα περιθώρια των άστεων, συχνά λιμανιών, σε συνοικίες αγροτών 
μεταναστών στις νεογέννητες μεγαλουπόλεις που σιγά-σιγά γεμίζουν με 
εργοστάσια...
Το ρεμπέτικο γεννήθηκε στα πέριξ, εκεί που γεννήθηκαν και τα τσιγγάνικα 
τραγούδια.  Στα πέριξ που ήταν γεμάτα από ανθρώπινα δράματα... 
Το γνήσιο ρεμπέτικο είναι τραγούδι σέρτικο... όπως ο καφές ο βαρύς και 
πηχτός της παρηγοριάς. Κάτι σαν βάλσαμο".