Έγραψαν για το Διονύση Σαββόπουλο του σήμερα...

Γνώρισα και 'γω κάποτε έναν Σαββόπουλο... Κάπου εκεί, στη δεκαετία του '70, χωμένη στη 
εφηβεία, επαναστάσεις, αμφισβητήσεις, αναζητήσεις, βρήκα 'κεινον τον Νιόνιο, τον αντι-
συμβατικό, κι άρχισα μαζί του τα "ταξίδια"...

Κι απ' τη μικρή μου κάμαρη, συμμετείχα "στην συγκέντρωση της ΕΦΕΕ'", κι ύστερα αμήχα-
νη "να μην ξέρω τι να παίξω στα παιδιά στο Λαύριο, που έτσι κι αλλιώς τα ξέρουν όλα" και 
μετά, μαζί του κατήγγειλα και "τον πονηρό πολιτευτή".

Τι κρίμα, που τούτος ο όμορφος σύντροφος έχει πεθάνει...

Χτες, ένα υπερφίαλο, συντηρητικό γεροντάκι, που του 'μοιαζε στη μορφή- ειν' αλήθεια, και 
είχε και το δικό του όνομα, άφησε το "αποτύπωμα" του, στην εκπομπή, του Παύλου Τζίμα.
Και μίλησε ο ηλικιωμένος κυρ- Παντελής για "κανονικότητα", και δήλωσε πως "στηρίζει τις 
ελπίδες του στο Μητσοτάκη, γιατί δεν έχει αυταπάτες, και ντύνεται και καλύτερα''...

*Αναδημοσίευση από το "ΒΑΘΥ ΚΟΚΚΙΝΟ¨