"Οι Μοιραίοι"... Ποίηση : Κώστας Βάρναλης, Μουσική : Μίκης Θεοδωράκης, Ερμηνεία : Γρηγόρης Μπιθικώτσης...

Μες την υπόγεια την ταβέρνα
μες σε καπνούς και σε βρισές
απάνω στρίγγλιζε η λατέρνα
όλ' η παρέα πίναμ' εψές
απάνω στρίγγλιζε η λατέρνα
όλ' η παρέα πίναμ εψές
εψές, σαν όλα τα βραδάκια
να πάνε κάτου τα φαρμάκια
εψές, σαν όλα τα βραδάκια
να πάνε κάτου τα φαρμάκια.

Σφιγγόταν ένας πλάι στον άλλο
και κάπου εφτυούσε καταγής
ω! πόσο βάσανο μεγάλο
το βάσανο είναι της ζωής!
όσο κι ο νους να τυραννιέται
άσπρην ημέρα δε θυμιέται
όσα κι ο νους να τυραννιέται
άσπρην ημέρα δε θυμιέται.

Ήλιε και θάλασσα γαλάζα
και βάθος τ' άσωτ' ουρανού
ω! της αβγής κροκάτη γάζα
γαρούφαλα του δειλινού
ω! της αβγής κροκάτη γάζα
γαρούφαλα του δειλινού
λάμπετε, σβήνετε μακριά μας
χωρίς να μπείτε στην καρδιά μας!
λάμπετε, σβήνετε μακριά μας
χωρίς να μπείτε στην καρδιά μας!