Πέμπτη 19 Απριλίου 2018
Τετάρτη 18 Απριλίου 2018
Φώτης Πολυμέρης (1920 - 2013)...
Έλληνας τραγουδιστής, συνθέτης και στιχουργός, από τους σημαντικότερους ερμηνευτές
του λεγόμενου «ελαφρού τραγουδιού».
Ο Φώτης Πολυμέρης γεννήθηκε στην Πάτρα στις 20 Φλεβάρη 1920. Η καταγωγή του ήταν
από την Κεφαλλονιά και το πραγματικό του επώνυμο ήταν Παλημέρης.
Bγήκε από μικρός στη βιοπάλη, ωστόσο μαζί με το φίλο του Γιώργο Κεφαλά τραγουδούσαν
και ένα απόγευμα Κυριακής έτυχε να τους ακούσει ο Γιάννης Βελλάς, ξυλουργός στο επάγ-
γελμα, που είχε παράλληλα και ένα συγκρότημα με χαβάγιες και ζητούσε τενόρο για να
κάνει δίσκο.
Ο Φώτης Πολυμέρης μπήκε στο στούντιο της Columbia στον Περισσό το 1935, ενώ η πρώτη
δουλειά ως ερμηνευτής ήταν στο κέντρο «Φλόριδα» το 1936, ενώ στη συνέχεια γνωρίστηκε και συνεργάστηκε με μεγάλα ονόματα του τραγουδιού.Το μουσικό ταλέντο του ξεχώρισε
από πολύ νωρίς σε διαγωνισμούς τραγουδιού, ενώ ο πρώτος του δίσκος κυκλοφόρησε το 1935.
Πήρε μέρος στην Εθνική Αντίσταση, μέσα από τις τάξεις του ΕΑΜ. Στο Εαμικό κίνημα ήταν
που γνώρισε και τους μεγάλους ποιητές Γιάννη Ρίτσο, Κώστα Βάρναλη και Τάσο Λειβαδίτη,
με τους οποίους συνδέθηκε με βαθιά φιλία.
Έκανε μεγάλη καριέρα, ηχογραφώντας πάνω από 200 τραγούδια, ενώ έγραψε τους στίχους
και τη μουσική σε περισσότερα από 100 τραγούδια. Δίκαια θεωρείται ένας από τους μεγα-
λύτερους ερμηνευτές του ελαφρού τραγουδιού. Συνεργάστηκε με όλους τους μεγάλους
δημιουργούς και τραγουδιστές της εποχής του, καθώς και με ρεμπέτες, όπως τους Τσιτσά-
νη, Μητσάκη, Παπαϊωάννου και Βαμβακάρη.
Ερμήνευσε δικά του τραγούδια και άλλων δημιουργών σε πλήθος ταινιών του ελληνικού
κινηματογράφου
Το καλοκαίρι του 1958 ο Φώτης Πολυμέρης πραγματοποίησε το πρώτο του ταξίδι στις
ΗΠΑ, εκεί δημιούργησε οικογένεια, ενώ επέστρεψε στην Ελλάδα το 1970.
Πέθανε στην Αθήνα στις 28 Μάη 2013, σε ηλικία 93 ετών.
Πηγές : sansimera.gr/biographies - 902.gr
του λεγόμενου «ελαφρού τραγουδιού».
Ο Φώτης Πολυμέρης γεννήθηκε στην Πάτρα στις 20 Φλεβάρη 1920. Η καταγωγή του ήταν
από την Κεφαλλονιά και το πραγματικό του επώνυμο ήταν Παλημέρης.
Bγήκε από μικρός στη βιοπάλη, ωστόσο μαζί με το φίλο του Γιώργο Κεφαλά τραγουδούσαν
και ένα απόγευμα Κυριακής έτυχε να τους ακούσει ο Γιάννης Βελλάς, ξυλουργός στο επάγ-
γελμα, που είχε παράλληλα και ένα συγκρότημα με χαβάγιες και ζητούσε τενόρο για να
κάνει δίσκο.
Ο Φώτης Πολυμέρης μπήκε στο στούντιο της Columbia στον Περισσό το 1935, ενώ η πρώτη
δουλειά ως ερμηνευτής ήταν στο κέντρο «Φλόριδα» το 1936, ενώ στη συνέχεια γνωρίστηκε και συνεργάστηκε με μεγάλα ονόματα του τραγουδιού.Το μουσικό ταλέντο του ξεχώρισε
από πολύ νωρίς σε διαγωνισμούς τραγουδιού, ενώ ο πρώτος του δίσκος κυκλοφόρησε το 1935.
Πήρε μέρος στην Εθνική Αντίσταση, μέσα από τις τάξεις του ΕΑΜ. Στο Εαμικό κίνημα ήταν
που γνώρισε και τους μεγάλους ποιητές Γιάννη Ρίτσο, Κώστα Βάρναλη και Τάσο Λειβαδίτη,
με τους οποίους συνδέθηκε με βαθιά φιλία.
Έκανε μεγάλη καριέρα, ηχογραφώντας πάνω από 200 τραγούδια, ενώ έγραψε τους στίχους
και τη μουσική σε περισσότερα από 100 τραγούδια. Δίκαια θεωρείται ένας από τους μεγα-
λύτερους ερμηνευτές του ελαφρού τραγουδιού. Συνεργάστηκε με όλους τους μεγάλους
δημιουργούς και τραγουδιστές της εποχής του, καθώς και με ρεμπέτες, όπως τους Τσιτσά-
νη, Μητσάκη, Παπαϊωάννου και Βαμβακάρη.
Ερμήνευσε δικά του τραγούδια και άλλων δημιουργών σε πλήθος ταινιών του ελληνικού
κινηματογράφου
Το καλοκαίρι του 1958 ο Φώτης Πολυμέρης πραγματοποίησε το πρώτο του ταξίδι στις
ΗΠΑ, εκεί δημιούργησε οικογένεια, ενώ επέστρεψε στην Ελλάδα το 1970.
Πέθανε στην Αθήνα στις 28 Μάη 2013, σε ηλικία 93 ετών.
Πηγές : sansimera.gr/biographies - 902.gr
Η εκδίκηση της γυφτιάς...
Ένα ξεχωριστό (πρωτοποριακό) μουσικό άλμπουμ, το οποίο κυκλοφόρησε το Μάρτη του
1978 και άφησε τη σφραγίδα του στην Ελληνική μουσική.
Μουσική : Νίκος Ξυδάκης, Στίχοι : Μανώλης Ρασούλης, Ερμηνευτές : Νίκος Παπάζογλου,
Δημήτρης Κοντογιάννης, Σοφία Διαμάντη και Διονύσης Σαββόπουλος.
Τα τραγούδια του δίσκου :
01. ΒΡΕΧΕΙ ΣΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΟΔΟ - Διονύσης Σαββόπουλος
02. ΚΥΡ ΔΙΕΥΘΥΝΤΑ ΤΩΝ ΔΙΣΚΩΝ - Νίκος Παπάζογλου (μουσική : Νίκος Παπάζογλου)
03. ΤΡΕΛΗ ΚΙ ΑΔΕΣΠΟΤΗ - Νίκος Παπάζογλου
04. ΣΑΝ ΤΟ ΔΑΣΑΚΙ - Σοφία Διαμάντη
05. ΣΤΗΝ ΠΟΛΥ - Νίκος Παπάζογλου
06. ΜΗ Μ' ΑΠΟΚΑΛΕΙΣ ΤΕΜΠΕΛΗ - Νίκος Παπάζογλου
07. ΧΑΒΑΛΕΔΙΑΡΙΚΟ - Δημήτρης Κοντογιάννης, Σοφία Διαμάντη, Νίκος Παπάζογλου
08. ΠΡΩΤΑ ΝΑ ΞΕΚΑΘΑΡΙΣΕΙΣ - Σοφία Διαμάντη, Νίκος Παπάζογλου
09. ΚΑΝΕΙΣ ΕΔΩ ΔΕΝ ΤΡΑΓΟΥΔΑ - Νίκος Παπάζογλου (Μουσική : Νίκος Παπάζογλου -
στίχοι :Τάκης Σιμωτάς)
10. ΤΟΥ ΧΑΡΟΥ ΤΟ ΠΑΡΑΠΟΝΟ - Νίκος Παπάζογλου, Δημήτρης Κοντογιάννης
11. ΑΠΟ ΠΕΡΙΕΡΓΕΙΑ ΥΠΑΡΧΩ - Νίκος Παπάζογλου
12. ΤΟ ΤΡΟΧΑΙΟ - Νίκος Παπάζογλου
13. ΜΕΤΑΝΑΣΤΗΣ ΣΤΗΝ ΑΓΚΑΛΗ ΣΟΥ - Διονύσης Σαββόπουλος
1978 και άφησε τη σφραγίδα του στην Ελληνική μουσική.
Μουσική : Νίκος Ξυδάκης, Στίχοι : Μανώλης Ρασούλης, Ερμηνευτές : Νίκος Παπάζογλου,
Δημήτρης Κοντογιάννης, Σοφία Διαμάντη και Διονύσης Σαββόπουλος.
Τα τραγούδια του δίσκου :
01. ΒΡΕΧΕΙ ΣΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΟΔΟ - Διονύσης Σαββόπουλος
02. ΚΥΡ ΔΙΕΥΘΥΝΤΑ ΤΩΝ ΔΙΣΚΩΝ - Νίκος Παπάζογλου (μουσική : Νίκος Παπάζογλου)
03. ΤΡΕΛΗ ΚΙ ΑΔΕΣΠΟΤΗ - Νίκος Παπάζογλου
04. ΣΑΝ ΤΟ ΔΑΣΑΚΙ - Σοφία Διαμάντη
05. ΣΤΗΝ ΠΟΛΥ - Νίκος Παπάζογλου
06. ΜΗ Μ' ΑΠΟΚΑΛΕΙΣ ΤΕΜΠΕΛΗ - Νίκος Παπάζογλου
07. ΧΑΒΑΛΕΔΙΑΡΙΚΟ - Δημήτρης Κοντογιάννης, Σοφία Διαμάντη, Νίκος Παπάζογλου
08. ΠΡΩΤΑ ΝΑ ΞΕΚΑΘΑΡΙΣΕΙΣ - Σοφία Διαμάντη, Νίκος Παπάζογλου
09. ΚΑΝΕΙΣ ΕΔΩ ΔΕΝ ΤΡΑΓΟΥΔΑ - Νίκος Παπάζογλου (Μουσική : Νίκος Παπάζογλου -
στίχοι :Τάκης Σιμωτάς)
10. ΤΟΥ ΧΑΡΟΥ ΤΟ ΠΑΡΑΠΟΝΟ - Νίκος Παπάζογλου, Δημήτρης Κοντογιάννης
11. ΑΠΟ ΠΕΡΙΕΡΓΕΙΑ ΥΠΑΡΧΩ - Νίκος Παπάζογλου
12. ΤΟ ΤΡΟΧΑΙΟ - Νίκος Παπάζογλου
13. ΜΕΤΑΝΑΣΤΗΣ ΣΤΗΝ ΑΓΚΑΛΗ ΣΟΥ - Διονύσης Σαββόπουλος
Τρίτη 17 Απριλίου 2018
Δημήτρης Μητρόπουλος (1896 - 1960)...
Διεθνούς φήμης αρχιμουσικός, συνθέτης και πιανίστας. Ήταν γνωστός για τη φωτογρα-
φική του μνήμη (μπορούσε να διευθύνει χωρίς παρτιτούρα) και τον ασκητικό τρόπο της
ζωής του.
Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 18 Φλεβάρη 1896 (με καταγωγή από το χωριό Μελισσόπετρα
Γορτυνίας, ). Ο πατέρας του Ιωάννης διατηρούσε κατάστημα με δερμάτινα είδη στην Αγίου
Μάρκου και η μητέρα του Αγγελική ήταν νοικοκυρά.
Σπούδασε πιάνο και σύνθεση στο Ωδείο Αθηνών και αποφοίτησε με άριστα το 1919.
Σπουδαστής ων πήρε το βάπτισμα του πυρός ως μαέστρος, διευθύνοντας τη Συμφωνική
Ορχήστρα του Ωδείου στις 29 Απρίλη 1915. Το 1920 με υποτροφία του Ωδείου Αθηνών
μετέβη στις Βρυξέλλες, όπου έλαβε ιδιωτικά μαθήματα σύνθεσης και οργάνου.
Από το 1922 έως το 1924 εργάστηκε ως μουσικός εκγυμναστής στην Κρατική Όπερα του
Βερολίνου. Εκεί γνώρισε τον Ιταλό συνθέτη και πιανίστα Φερούτσιο Μπουζόνι, που έπαιξε
καθοριστικό ρόλο στη μουσική του εξέλιξη. Το 1924 επιστρέφει στην Αθήνα και αναλαμ-
βάνει τη διεύθυνση της Συμφωνικής Ορχήστρα του Ωδείου Αθηνών (1924 - 1925 και 1927 -
1937) και της Ορχήστρας του Συλλόγου Συναυλιών (1925 - 1927). Παράλληλα, ακολουθεί
διεθνή καριέρα, διευθύνοντας σπουδαία ευρωπαϊκά μουσικά σύνολα. Πρώτη του διεθνής
εμφάνιση στις 27 Φλεβάρη 1930, όταν διευθύνει τη Φιλαρμονική του Βερολίνου, συμμε-
τέχοντας ταυτόχρονα ως σολίστ στο Τρίτο Κοντσέρτο για Πιάνο του Προκόφιεφ.
Το 1936 πήγε για πρώτη φορά στις ΗΠΑ για να διευθύνει τη Συμφωνική Ορχήστρα της
Βοστόνης, ύστερα από πρόσκληση του μόνιμου διευθυντή της Σερζ Κουσεβίτσκι.
Το 1938 αναλαμβάνει τη διεύθυνση της Συμφωνικής Ορχήστρας της Μινεάπολης, στην
οποία παρέμεινε επικεφαλής έως το 1949, καθιστώντας τη μία από τις κορυφαίες ορχήσ-
τρες των ΗΠΑ. Το 1949 μετακόμισε στη Συμφωνική της Νέας Υόρκης, στην οποία παρέ-
μεινε έως το 1957 ως συνδιευθυντής αρχικά και στη συνέχεια ως αρχιμουσικός και καλ-
λιτεχνικός διευθυντής.
Από το 1950 ξανάρχισε τις ευρωπαϊκές του εμφανίσεις, έπειτα από απουσία 12 ετών στις
ΗΠΑ. Από τότε μοίραζε τον χρόνο του μεταξύ Ευρώπης και Αμερικής. Το καλοκαίρι του
1955 πραγματοποίησε μια μεγάλη πανευρωπαϊκή περιοδεία με τη Φιλαρμονική Ορχήστρα
της Νέας Υόρκης. Ανάμεσα στις πόλεις που επισκέφθηκε ήταν και η Αθήνα, έπειτα από
απουσία 17 ετών. Η συναυλία της ορχήστρας στο Ηρώδειο άφησε εποχή. Η δύσκολη
ευρωπαϊκή κριτική χαιρέτισε στο πρόσωπό του Μητρόπουλου ένα μεγάλο μαέστρο και
χαρακτήρισε τη Φιλαρμονική της Νέας Υόρκης ως το κορυφαίο αμερικανικό συμφωνικό
συγκρότημα, που συνδυάζει την τεχνική τελειότητα μιας αφρικανικής ορχήστρας με τη
μουσικότητα της γνήσιας ευρωπαϊκής παράδοσης.
Ο Δημήτρης Μητρόπουλος, εκτός από σπουδαίος μαέστρος, υπήρξε και πολύ αξιόλογος
συνθέτης. Έγραψε περίπου 40 έργα για ορχήστρα, πιάνο και φωνή, καθώς και μία όπερα
(«Αδελφή Βεατρίκη»). Οι πρώτες του συνθέσεις ήταν γραμμένες στο τονικό σύστημα, αλ-
λά με ενδιαφέροντες αρμονικούς πειραματισμούς, οι οποίοι γύρω στο 1915 γίνονται περισ-
σότερο τολμηροί, φτάνοντας στην ατονικότητα τη δεκαετία του '20. Είναι ο πρώτος Έλλη-
νας συνθέτης που χρησιμοποίησε στο έργο του «Οστινάτα για βιολί και πιάνο» (1926-1927)
αυστηρά δωδεκαφθογγική τεχνική.
Στις 2 Νοέμβρη 1960 ο μεγάλος μαέστρος πέθανε από καρδιακή προσβολή πάνω στο
πόντιουμ της Σκάλας του Μιλάνου, κατά τη δοκιμή της «Τρίτης Συμφωνίας» του Μάλερ.
Είχαν προηγηθεί δύο καρδιακά επεισόδια, το 1953 και το 1959. Όσο ζούσε, αλλά και στη
διαθήκη του, είχε εκφράσει την επιθυμία η σορός του να καεί και η τέφρα του να διακο-
μισθεί στην Ελλάδα.
Η καύση έγινε στο Λουγκάνο και η τέφρα του μεταφέρθηκε στην Αθήνα. Ύστερα από
μια επίσημη, αλλά και συγκινητική τελετή στο Ωδείο Ηρώδου του Αττικού, η τέφρα του
Δημήτρη Μητρόπουλου έμεινε για κάποιο διάστημα στο Ωδείο Αθηνών και στη συνέχεια
μεταφέρθηκε στο Α' Νεκροταφείο, σε τάφο που παραχώρησε ο Δήμος Αθηναίων και
κατασκεύασε ο γλύπτης Γιάννης Παππάς.
Πηγές : sansimera.gr/biographies - Βικιπαίδεια - arcadia.ceid.upatras.gr
φική του μνήμη (μπορούσε να διευθύνει χωρίς παρτιτούρα) και τον ασκητικό τρόπο της
ζωής του.
Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 18 Φλεβάρη 1896 (με καταγωγή από το χωριό Μελισσόπετρα
Γορτυνίας, ). Ο πατέρας του Ιωάννης διατηρούσε κατάστημα με δερμάτινα είδη στην Αγίου
Μάρκου και η μητέρα του Αγγελική ήταν νοικοκυρά.
Σπούδασε πιάνο και σύνθεση στο Ωδείο Αθηνών και αποφοίτησε με άριστα το 1919.
Σπουδαστής ων πήρε το βάπτισμα του πυρός ως μαέστρος, διευθύνοντας τη Συμφωνική
Ορχήστρα του Ωδείου στις 29 Απρίλη 1915. Το 1920 με υποτροφία του Ωδείου Αθηνών
μετέβη στις Βρυξέλλες, όπου έλαβε ιδιωτικά μαθήματα σύνθεσης και οργάνου.
Από το 1922 έως το 1924 εργάστηκε ως μουσικός εκγυμναστής στην Κρατική Όπερα του
Βερολίνου. Εκεί γνώρισε τον Ιταλό συνθέτη και πιανίστα Φερούτσιο Μπουζόνι, που έπαιξε
καθοριστικό ρόλο στη μουσική του εξέλιξη. Το 1924 επιστρέφει στην Αθήνα και αναλαμ-
βάνει τη διεύθυνση της Συμφωνικής Ορχήστρα του Ωδείου Αθηνών (1924 - 1925 και 1927 -
1937) και της Ορχήστρας του Συλλόγου Συναυλιών (1925 - 1927). Παράλληλα, ακολουθεί
διεθνή καριέρα, διευθύνοντας σπουδαία ευρωπαϊκά μουσικά σύνολα. Πρώτη του διεθνής
εμφάνιση στις 27 Φλεβάρη 1930, όταν διευθύνει τη Φιλαρμονική του Βερολίνου, συμμε-
τέχοντας ταυτόχρονα ως σολίστ στο Τρίτο Κοντσέρτο για Πιάνο του Προκόφιεφ.
Το 1936 πήγε για πρώτη φορά στις ΗΠΑ για να διευθύνει τη Συμφωνική Ορχήστρα της
Βοστόνης, ύστερα από πρόσκληση του μόνιμου διευθυντή της Σερζ Κουσεβίτσκι.
Το 1938 αναλαμβάνει τη διεύθυνση της Συμφωνικής Ορχήστρας της Μινεάπολης, στην
οποία παρέμεινε επικεφαλής έως το 1949, καθιστώντας τη μία από τις κορυφαίες ορχήσ-
τρες των ΗΠΑ. Το 1949 μετακόμισε στη Συμφωνική της Νέας Υόρκης, στην οποία παρέ-
μεινε έως το 1957 ως συνδιευθυντής αρχικά και στη συνέχεια ως αρχιμουσικός και καλ-
λιτεχνικός διευθυντής.
Από το 1950 ξανάρχισε τις ευρωπαϊκές του εμφανίσεις, έπειτα από απουσία 12 ετών στις
ΗΠΑ. Από τότε μοίραζε τον χρόνο του μεταξύ Ευρώπης και Αμερικής. Το καλοκαίρι του
1955 πραγματοποίησε μια μεγάλη πανευρωπαϊκή περιοδεία με τη Φιλαρμονική Ορχήστρα
της Νέας Υόρκης. Ανάμεσα στις πόλεις που επισκέφθηκε ήταν και η Αθήνα, έπειτα από
απουσία 17 ετών. Η συναυλία της ορχήστρας στο Ηρώδειο άφησε εποχή. Η δύσκολη
ευρωπαϊκή κριτική χαιρέτισε στο πρόσωπό του Μητρόπουλου ένα μεγάλο μαέστρο και
χαρακτήρισε τη Φιλαρμονική της Νέας Υόρκης ως το κορυφαίο αμερικανικό συμφωνικό
συγκρότημα, που συνδυάζει την τεχνική τελειότητα μιας αφρικανικής ορχήστρας με τη
μουσικότητα της γνήσιας ευρωπαϊκής παράδοσης.
Ο Δημήτρης Μητρόπουλος, εκτός από σπουδαίος μαέστρος, υπήρξε και πολύ αξιόλογος
συνθέτης. Έγραψε περίπου 40 έργα για ορχήστρα, πιάνο και φωνή, καθώς και μία όπερα
(«Αδελφή Βεατρίκη»). Οι πρώτες του συνθέσεις ήταν γραμμένες στο τονικό σύστημα, αλ-
λά με ενδιαφέροντες αρμονικούς πειραματισμούς, οι οποίοι γύρω στο 1915 γίνονται περισ-
σότερο τολμηροί, φτάνοντας στην ατονικότητα τη δεκαετία του '20. Είναι ο πρώτος Έλλη-
νας συνθέτης που χρησιμοποίησε στο έργο του «Οστινάτα για βιολί και πιάνο» (1926-1927)
αυστηρά δωδεκαφθογγική τεχνική.
Στις 2 Νοέμβρη 1960 ο μεγάλος μαέστρος πέθανε από καρδιακή προσβολή πάνω στο
πόντιουμ της Σκάλας του Μιλάνου, κατά τη δοκιμή της «Τρίτης Συμφωνίας» του Μάλερ.
Είχαν προηγηθεί δύο καρδιακά επεισόδια, το 1953 και το 1959. Όσο ζούσε, αλλά και στη
διαθήκη του, είχε εκφράσει την επιθυμία η σορός του να καεί και η τέφρα του να διακο-
μισθεί στην Ελλάδα.
Η καύση έγινε στο Λουγκάνο και η τέφρα του μεταφέρθηκε στην Αθήνα. Ύστερα από
μια επίσημη, αλλά και συγκινητική τελετή στο Ωδείο Ηρώδου του Αττικού, η τέφρα του
Δημήτρη Μητρόπουλου έμεινε για κάποιο διάστημα στο Ωδείο Αθηνών και στη συνέχεια
μεταφέρθηκε στο Α' Νεκροταφείο, σε τάφο που παραχώρησε ο Δήμος Αθηναίων και
κατασκεύασε ο γλύπτης Γιάννης Παππάς.
Πηγές : sansimera.gr/biographies - Βικιπαίδεια - arcadia.ceid.upatras.gr
Γιοχάνες Μπραμς (Johannes Brahms) (1833 - 1897)...
Ο Γιοχάνες Μπραμς (Johannes Brahms), ήταν Γερμανός συνθέτης και πιανίστας, ένας από
τους σημαντικότερους συνθέτες κλασικής μουσικής του 19ου αιώνα. Η μουσική του συνδυά-
ζει τη δραματική δύναμη και τη λυρική ένταση μαζί με μία ανακουφιστική ζεστασιά.
Ο Μπραμς ήταν ριζοσπαστικός ως προς την αρμονική του τόλμη και την εκφραστική του
δεινότητα, αλλά συντηρητικός στη χρήση των παραδοσιακών ή και αρχαϊκών ακόμη μου-
σικών δομών. Για να καταλάβουμε καλύτερα το χαρακτήρα και την τεχνική σύνθεσης του
Μπραμς, μπορούμε να ανατρέξουμε στο δοκίμιο του Σένμπεργκ: «Μπραμς, ο Προοδευτι-
κός», στο οποίο αναιρείται η μέχρι τότε κρατούσα εικόνα του Μπραμς ως συντηρητικού
και αναδεικνύεται η προοδευτικότητα της μουσικής του τουλάχιστον όσον αφορά στην
οργάνωση των μουσικών φράσεων.
Γεννήθηκε στο Αμβούργο το 1833 από φτωχή οικογένεια. Ο πατέρας του, κοντραμπασίστας
στο επάγγελμα, διέκρινε από πολύ νωρίς το ταλέντο του και φρόντισε να λάβει την κατάλλη-
λη μουσική παιδεία έγκαιρα. Όταν ο Μπραμς ήταν 20 χρονών, ο Σούμαν, που ήταν 23 χρό-
νια μεγαλύτερός του, μελέτησε ορισμένες από τις συνθέσεις του και εξήγγειλε τη γέννηση
μιας μεγαλοφυΐας. Υπάρχει η γενική πεποίθηση ότι ο Μπραμς και η σύζυγος του Ρόμπερτ
Σούμαν, η πιανίστρια και συνθέτρια Κλάρα Βικ-Σούμαν, ήταν ερωτευμένοι, αλλά ότι η
σχέση τους δεν ολοκληρώθηκε ίσως ποτέ, ούτε μετά το θάνατο του Σούμαν το 1856.
Στη ζωή του Μπραμς έμελλε να υπάρξουν και άλλες αισθηματικές περιπέτειες, οι περισσό-
τερες όμως από αυτές ήταν μονομερείς. Ο συνθέτης δεν παντρεύτηκε ποτέ.
Το 1855 άρχισε τις εμφανίσεις του ως πιανίστας. Κατέλαβε τη θέση του διευθυντή ορχήσ-
τρας στην πριγκηπική αυλή του Ντέτμολντ και το 1859 ίδρυσε και ανέλαβε τη διεύθυνση
μιας γυναικείας χορωδίας στο Αμβούργο. Απογοητευμένος από την αδυναμία του να διο-
ριστεί διευθυντής της Φιλαρμονικής του Αμβούργου, ο Μπραμς εγκαταστάθηκε το 1863
στη Βιέννη όπου πέρασε την υπόλοιπή του ζωή. Δεν έγραψε ποτέ όπερα, αλλά συνέθεσε
αριστουργήματα σε όλα σχεδόν τα υπόλοιπα μουσικά είδη: τέσσερις συμφωνίες, τέσσερα
κοντσέρτα, δύο σερενάτες για ορχήστρα και δύο εισαγωγές. Συνέθεσε επίσης το «Γερμα-
νικό Ρέκβιεμ» (έντονα προσωπικού ύφους) και άλλα χορωδιακά έργα με συνοδεία και
a capella, τραγούδια, μεγάλο όγκο έργων για μουσική δωματίου, τις παραλλαγές Χάυντν
για ορχήστρα, τις παραλλαγές Χέντελ και Παγκανίνι για πιάνο, δεκάδες έργα για πιάνο
(ήταν το αγαπημένο του όργανο), αλλά και έργα για εκκλησιαστικό όργανο. Πρέπει επί-
σης να μνημονεύσουμε τους ιδιαίτερα δημοφιλείς "Ουγγρικούς Χορούς" για τέσσερα χέ-
ρια, που γνώρισαν μετά τον Μπραμς πολλές ενορχηστρώσεις.
Ο Μπραμς αντιτάχθηκε στον ριζοσπαστισμό των πρωτοπόρων συνθετών Λιστ και Βάγκνερ
και δέχτηκε επιθέσεις από τους οπαδούς τους. Προτού φτάσει στο τέλος της ζωής του,
μεγάλο μέρος αυτής της πολεμικής είχε καταλαγιάσει. Μουσικοί και ακροατές είχαν αρχίσει
να καταλαβαίνουν ότι μπορεί κανείς να αγαπά τη μουσική που γεννήθηκε και στα δύο
αντιμαχόμενα ιδεολογικά στρατόπεδα.
Πέθανε από καρκίνο του ήπατος στη Βιέννη, στις 3 Απριλίου 1897. Στην κηδεία του παρέσ-
τησαν χιλιάδες θαυμαστές του απ’ όλη την Ευρώπη και οι σημαίες κυμάτισαν μεσίστιες σε
όλα τα πλεούμενα στο λιμάνι του Αμβούργου.
*Πηγή : Βικιπαίδεια
τους σημαντικότερους συνθέτες κλασικής μουσικής του 19ου αιώνα. Η μουσική του συνδυά-
ζει τη δραματική δύναμη και τη λυρική ένταση μαζί με μία ανακουφιστική ζεστασιά.
Ο Μπραμς ήταν ριζοσπαστικός ως προς την αρμονική του τόλμη και την εκφραστική του
δεινότητα, αλλά συντηρητικός στη χρήση των παραδοσιακών ή και αρχαϊκών ακόμη μου-
σικών δομών. Για να καταλάβουμε καλύτερα το χαρακτήρα και την τεχνική σύνθεσης του
Μπραμς, μπορούμε να ανατρέξουμε στο δοκίμιο του Σένμπεργκ: «Μπραμς, ο Προοδευτι-
κός», στο οποίο αναιρείται η μέχρι τότε κρατούσα εικόνα του Μπραμς ως συντηρητικού
και αναδεικνύεται η προοδευτικότητα της μουσικής του τουλάχιστον όσον αφορά στην
οργάνωση των μουσικών φράσεων.
Γεννήθηκε στο Αμβούργο το 1833 από φτωχή οικογένεια. Ο πατέρας του, κοντραμπασίστας
στο επάγγελμα, διέκρινε από πολύ νωρίς το ταλέντο του και φρόντισε να λάβει την κατάλλη-
λη μουσική παιδεία έγκαιρα. Όταν ο Μπραμς ήταν 20 χρονών, ο Σούμαν, που ήταν 23 χρό-
νια μεγαλύτερός του, μελέτησε ορισμένες από τις συνθέσεις του και εξήγγειλε τη γέννηση
μιας μεγαλοφυΐας. Υπάρχει η γενική πεποίθηση ότι ο Μπραμς και η σύζυγος του Ρόμπερτ
Σούμαν, η πιανίστρια και συνθέτρια Κλάρα Βικ-Σούμαν, ήταν ερωτευμένοι, αλλά ότι η
σχέση τους δεν ολοκληρώθηκε ίσως ποτέ, ούτε μετά το θάνατο του Σούμαν το 1856.
Στη ζωή του Μπραμς έμελλε να υπάρξουν και άλλες αισθηματικές περιπέτειες, οι περισσό-
τερες όμως από αυτές ήταν μονομερείς. Ο συνθέτης δεν παντρεύτηκε ποτέ.
Το 1855 άρχισε τις εμφανίσεις του ως πιανίστας. Κατέλαβε τη θέση του διευθυντή ορχήσ-
τρας στην πριγκηπική αυλή του Ντέτμολντ και το 1859 ίδρυσε και ανέλαβε τη διεύθυνση
μιας γυναικείας χορωδίας στο Αμβούργο. Απογοητευμένος από την αδυναμία του να διο-
ριστεί διευθυντής της Φιλαρμονικής του Αμβούργου, ο Μπραμς εγκαταστάθηκε το 1863
στη Βιέννη όπου πέρασε την υπόλοιπή του ζωή. Δεν έγραψε ποτέ όπερα, αλλά συνέθεσε
αριστουργήματα σε όλα σχεδόν τα υπόλοιπα μουσικά είδη: τέσσερις συμφωνίες, τέσσερα
κοντσέρτα, δύο σερενάτες για ορχήστρα και δύο εισαγωγές. Συνέθεσε επίσης το «Γερμα-
νικό Ρέκβιεμ» (έντονα προσωπικού ύφους) και άλλα χορωδιακά έργα με συνοδεία και
a capella, τραγούδια, μεγάλο όγκο έργων για μουσική δωματίου, τις παραλλαγές Χάυντν
για ορχήστρα, τις παραλλαγές Χέντελ και Παγκανίνι για πιάνο, δεκάδες έργα για πιάνο
(ήταν το αγαπημένο του όργανο), αλλά και έργα για εκκλησιαστικό όργανο. Πρέπει επί-
σης να μνημονεύσουμε τους ιδιαίτερα δημοφιλείς "Ουγγρικούς Χορούς" για τέσσερα χέ-
ρια, που γνώρισαν μετά τον Μπραμς πολλές ενορχηστρώσεις.
Ο Μπραμς αντιτάχθηκε στον ριζοσπαστισμό των πρωτοπόρων συνθετών Λιστ και Βάγκνερ
και δέχτηκε επιθέσεις από τους οπαδούς τους. Προτού φτάσει στο τέλος της ζωής του,
μεγάλο μέρος αυτής της πολεμικής είχε καταλαγιάσει. Μουσικοί και ακροατές είχαν αρχίσει
να καταλαβαίνουν ότι μπορεί κανείς να αγαπά τη μουσική που γεννήθηκε και στα δύο
αντιμαχόμενα ιδεολογικά στρατόπεδα.
Πέθανε από καρκίνο του ήπατος στη Βιέννη, στις 3 Απριλίου 1897. Στην κηδεία του παρέσ-
τησαν χιλιάδες θαυμαστές του απ’ όλη την Ευρώπη και οι σημαίες κυμάτισαν μεσίστιες σε
όλα τα πλεούμενα στο λιμάνι του Αμβούργου.
*Πηγή : Βικιπαίδεια
Δευτέρα 16 Απριλίου 2018
Το Χαμόγελο της Τζοκόντας...
Πρόκειται για ένα μουσικό άλμπουμ αναφοράς στο έργο του Μάνου Χατζιδάκι και στην
νεοελληνική μουσική. Ένα από τα κλασικά άλμπουμ της μουσικής του 20ου αιώνα στην
Ελλάδα. Περιλαμβάνει δέκα τραγούδια για ορχήστρα.
Το έργο ηχογραφήθηκε τον Απρίλη του 1965 στην Νέα Υόρκη. Την ορχήστρα διευθύνει
ο συνθέτης. Την ίδια χρονιά κυκλοφόρησε και σε δίσκο.
Τα δέκα τραγούδια του άλμπουμ :
1.Όταν έρχονται τα σύννεφα (when the clouds come)
2.Kοντέσα Εστερχάζυ (Countess Esterhazy)
3.Η παρθένα της γειτονιάς μου (Τhe virgin in my neighborhood)
4.Βροχή ( Rain)
5.Προσωπογραφία της μητέρας μου (Portrait of my mother)
6.Το κονσέρτο (The concerto)
7.Ο κ. Νολλ ( Mr. Κnoll)
8.Οι δολοφόνοι ( The assassins)
9. Βραδινή επιστροφή (Returning in the evening)
10.Χορός με τη σκιά μου (Dance with my own shadow)
νεοελληνική μουσική. Ένα από τα κλασικά άλμπουμ της μουσικής του 20ου αιώνα στην
Ελλάδα. Περιλαμβάνει δέκα τραγούδια για ορχήστρα.
Το έργο ηχογραφήθηκε τον Απρίλη του 1965 στην Νέα Υόρκη. Την ορχήστρα διευθύνει
ο συνθέτης. Την ίδια χρονιά κυκλοφόρησε και σε δίσκο.
Τα δέκα τραγούδια του άλμπουμ :
1.Όταν έρχονται τα σύννεφα (when the clouds come)
2.Kοντέσα Εστερχάζυ (Countess Esterhazy)
3.Η παρθένα της γειτονιάς μου (Τhe virgin in my neighborhood)
4.Βροχή ( Rain)
5.Προσωπογραφία της μητέρας μου (Portrait of my mother)
6.Το κονσέρτο (The concerto)
7.Ο κ. Νολλ ( Mr. Κnoll)
8.Οι δολοφόνοι ( The assassins)
9. Βραδινή επιστροφή (Returning in the evening)
10.Χορός με τη σκιά μου (Dance with my own shadow)
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)