Στιγμές και πρόσωπα της μουσικής, γενικά... και της καλής Ελληνικής μουσικής, ειδικά...
Παρασκευή 9 Νοεμβρίου 2018
Τετάρτη 7 Νοεμβρίου 2018
Σάββατο 3 Νοεμβρίου 2018
Βιντσέντζο Μπελλίνι... Γεννήθηκε σαν σήμερα... 3 Νοέμβρη του 1801...
Ο Βιντσέντζο Μπελλίνι ή Βικέντιος Μπελλίνι (Vincenzo Salvatore Carmelo Francesco
Bellini) (1801 - 1835), ήταν Ιταλός συνθέτης από την Κατάνια της Σικελίας. Το πλήρες
όνομά του ήταν Βιντσέντζο Σαλβατόρε Καρμέλο Φραντσέσκο Μπελλίνι.
Σπούδασε μουσική στο Ωδείο της Νεάπολης, υπό τον Νικολό Τσινγκαρέλλι (Nicolò
Zingarelli), και από πολύ νωρίς, πριν περατώσει τις σπουδές του, άρχισε να συνθέτει
με μεγάλη επιτυχία, όπως την όπερα Άντελσον και Σαλβίνι και κάποια έργα εκκλησια-
στικής μουσικής. Τον επόμενο χρόνο, μετά από παραγγελία του θεάτρου Σαν Κάρλο
της Νεάπολης συνέθεσε το μονόπρακτο Μπιάνκα και Φαρνάντο. Μετά και την επιτυ-
χία που σημείωσε αυτό, κλήθηκε πλέον από το περίφημο μουσικό θέατρο της Ιταλίας,
τη Σκάλα του Μιλάνου, όπου και συνέθεσε τον Πειρατή και αμέσως μετά την Ξένη, της
οποίας η επιτυχία ξεπέρασε κάθε προσδοκία φθάνοντας τις τριάντα συνεχείς παραστά-
σεις.
Το 1830 μετέβη στο Παρίσι, όπου παρουσίασε το 12ο σκηνικό του έργο Οι Πουριτανοί
που ανεβάστηκε στο εκεί ιταλικό θέατρο. Μετά όμως την αποτυχία που σημείωσε το
έργο του Ζαΐρα στο θέατρο της Πάρμα, ακολούθησε ο μεγάλος θρίαμβος στο έργο του
Υπνοβάτις, στο Μιλάνο το 1831. Αυτής ακολούθησε η επίσης μεγάλη επιτυχία του
τραγικού μελοδράματος Νόρμα, σε κείμενο του Φελίτσε Ρομάνο.
Γενικά ο Μπελλίνι αντιπροσωπεύει τον ρομαντισμό και την ελεγειακή μορφή του ιτα-
λικού μελοδράματος. Είχε επιβληθεί περισσότερο για τη φυσικότητα της μουσικής του
σύνθεσης, που τόσο θαύμαζε ο Βάγκνερ και που φαίνεται να είχε υποστεί την επίδρασή
της τουλάχιστον στα νεότερα έργα του.
Πέθανε σε ηλικία 34 ετών. Στη γενέτειρά του υπάρχει σπουδαίος μαρμάρινος ανδριάντας
του, περιβαλλόμενος στη βάση με τέσσερις ανδριαντοποιήσεις των περίφημων έργων του,
του Πειρατή, της Ξένης, της Υπνοβάτιδος και της Νόρμας.
*Πηγή : Βικιπαίδεια
Bellini) (1801 - 1835), ήταν Ιταλός συνθέτης από την Κατάνια της Σικελίας. Το πλήρες
όνομά του ήταν Βιντσέντζο Σαλβατόρε Καρμέλο Φραντσέσκο Μπελλίνι.
Σπούδασε μουσική στο Ωδείο της Νεάπολης, υπό τον Νικολό Τσινγκαρέλλι (Nicolò
Zingarelli), και από πολύ νωρίς, πριν περατώσει τις σπουδές του, άρχισε να συνθέτει
με μεγάλη επιτυχία, όπως την όπερα Άντελσον και Σαλβίνι και κάποια έργα εκκλησια-
στικής μουσικής. Τον επόμενο χρόνο, μετά από παραγγελία του θεάτρου Σαν Κάρλο
της Νεάπολης συνέθεσε το μονόπρακτο Μπιάνκα και Φαρνάντο. Μετά και την επιτυ-
χία που σημείωσε αυτό, κλήθηκε πλέον από το περίφημο μουσικό θέατρο της Ιταλίας,
τη Σκάλα του Μιλάνου, όπου και συνέθεσε τον Πειρατή και αμέσως μετά την Ξένη, της
οποίας η επιτυχία ξεπέρασε κάθε προσδοκία φθάνοντας τις τριάντα συνεχείς παραστά-
σεις.
Το 1830 μετέβη στο Παρίσι, όπου παρουσίασε το 12ο σκηνικό του έργο Οι Πουριτανοί
που ανεβάστηκε στο εκεί ιταλικό θέατρο. Μετά όμως την αποτυχία που σημείωσε το
έργο του Ζαΐρα στο θέατρο της Πάρμα, ακολούθησε ο μεγάλος θρίαμβος στο έργο του
Υπνοβάτις, στο Μιλάνο το 1831. Αυτής ακολούθησε η επίσης μεγάλη επιτυχία του
τραγικού μελοδράματος Νόρμα, σε κείμενο του Φελίτσε Ρομάνο.
Γενικά ο Μπελλίνι αντιπροσωπεύει τον ρομαντισμό και την ελεγειακή μορφή του ιτα-
λικού μελοδράματος. Είχε επιβληθεί περισσότερο για τη φυσικότητα της μουσικής του
σύνθεσης, που τόσο θαύμαζε ο Βάγκνερ και που φαίνεται να είχε υποστεί την επίδρασή
της τουλάχιστον στα νεότερα έργα του.
Πέθανε σε ηλικία 34 ετών. Στη γενέτειρά του υπάρχει σπουδαίος μαρμάρινος ανδριάντας
του, περιβαλλόμενος στη βάση με τέσσερις ανδριαντοποιήσεις των περίφημων έργων του,
του Πειρατή, της Ξένης, της Υπνοβάτιδος και της Νόρμας.
*Πηγή : Βικιπαίδεια
Παρασκευή 2 Νοεμβρίου 2018
Δημήτρης Μητρόπουλος...
Σαν σήμερα... 2 Νοέμβρη 1960, πεθαίνει από καρδιακή προσβολή, ο εξαίρετος συνθέτης
και διευθυντής ορχήστρας Δημήτρης Μητρόπουλος, κατά τη διάρκεια πρόβας στη Σκάλα
του Mιλάνου.
O Δημήτρης Μητρόπουλος έγραψε εξπρεσιονιστικά και ατονικά, αλλά σταμάτησε τη
σύνθεση και αφιερώθηκε στη διεύθυνση ορχήστρας. Συγχρόνως διακρίθηκε και ως πολύ
καλός πιανίστας. Έκανε πρόβες με την ορχήστρα χωρίς παρτιτούρα, γιατί ήξερε απ' έξω
τις φωνές όλων των οργάνων.
Το συνθετικό έργο του Δ. Μητρόπουλου είναι επηρεασμένο από τις σύγχρονες μουσικές
τάσεις της εποχής του. Έργα του : " Η ψυχή μου", "Η ελληνική σονάτα", "Τέσσερις Κυθη-
ραϊκοί χοροί", η όπερα "Βεατρίκη", η οποία ανέβηκε για πρώτη φορά το 1919 στο Δημοτι-
κό Θέατρο Αθηνών.
και διευθυντής ορχήστρας Δημήτρης Μητρόπουλος, κατά τη διάρκεια πρόβας στη Σκάλα
του Mιλάνου.
O Δημήτρης Μητρόπουλος έγραψε εξπρεσιονιστικά και ατονικά, αλλά σταμάτησε τη
σύνθεση και αφιερώθηκε στη διεύθυνση ορχήστρας. Συγχρόνως διακρίθηκε και ως πολύ
καλός πιανίστας. Έκανε πρόβες με την ορχήστρα χωρίς παρτιτούρα, γιατί ήξερε απ' έξω
τις φωνές όλων των οργάνων.
Το συνθετικό έργο του Δ. Μητρόπουλου είναι επηρεασμένο από τις σύγχρονες μουσικές
τάσεις της εποχής του. Έργα του : " Η ψυχή μου", "Η ελληνική σονάτα", "Τέσσερις Κυθη-
ραϊκοί χοροί", η όπερα "Βεατρίκη", η οποία ανέβηκε για πρώτη φορά το 1919 στο Δημοτι-
κό Θέατρο Αθηνών.
Πέμπτη 1 Νοεμβρίου 2018
Τετάρτη 31 Οκτωβρίου 2018
Στου αιώνα την παράγκα...
Ένα από τα καλύτερα άλμπουμ της δεκαετίας του 1990 (κυκλοφόρησε το 1996), με
ερμηνευτή το Δημήτρη Μητροπάνο και συνθέτη το Θάνο Μικρούτσικο.
Οι στίχοι είναι των Άλκη Αλκαίου, Λίνας Νικολακοπούλου, Κώστα Λαχά και Γιώργου
Κακουλίδη.
Αυτή είναι η πρώτη συνεργασία των δυο σπουδαίων καλλιτεχνών στη δισκογραφία,
η οποία είναι σημαντική και για τους δυο,καθώς ο μεν Μικρούτσικος προσδίδει στο
έργο του ένα πιο «λαϊκό πρόσωπο», ο δε Μητροπάνος επιτελεί τη στροφή του (είχε
αρχίσει στις συνεργασίες του με το Μάριο Τόκα) στο λεγόμενο εντεχνο-λαϊκό τραγούδι,
καθώς αφήνει σε καθοριστικό βαθμό το κλασικό ύφος της δεκαετίας του ’70 και του ’80.
Το άλμπουμ "Στου αιώνα την παράγκα", αναμενόμενα είχε πολύ μεγάλη επιτυχία.
Οι τίτλοι των τραγουδιών :
1. ΛΟΥΝΑ ΠΑΡΚ, στίχοι : Άλκης Αλκαίος
2. ΡΟΖΑ, στίχοι : Άλκης Αλκαίος
3. ΑΤΑΚΕΣ, στίχοι : Άλκης Αλκαίος
4. Ο ΤΥΜΒΩΡΥΧΟΣ, στίχοι : Κώστας Λαχάς
5. ΣΑΝ ΠΛΑΝΟΔΙΟ ΤΣΙΡΚΟ, στίχοι : Άλκης Αλκαίος
6. ΠΑΤΗΣΙΩΝ ΚΑΙ ΠΑΡΑΜΥΘΙΟΥ ΓΩΝΙΑ, στίχοι : Άλκης Αλκαίος
7. ΜΙΑ ΠΑΛΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ, στίχοι : Άλκης Αλκαίος
8. ΠΑΝΤΑ ΓΕΛΑΣΤΟΙ, στίχοι : Άλκης Αλκαίος
9. ΔΗΜΩΔΕΣ, στίχοι : Κώστας Λαχάς
10. ΚΟΣΜΕ, ΜΟΥΓΙΝΕΣ ΠΛΗΓΗ, στίχοι : Λίνα Νικολακοπούλου
11. Ο ΑΓΓΕΛΟΣ, στίχοι : Κώστας Λαχάς
12. ΓΙΑ ΜΙΑ ΝΤΟΛΟΡΕΣ, στίχοι : Άλκης Αλκαίος
13. ΘΑ ΚΟΨΩ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΣΟΥ, στίχοι : Γιώργος Κακουλίδης
14. ΤΑ ΠΛΟΙΑ ΤΩΝ ΕΡΩΤΩΝ, στίχοι : Άλκης Αλκαίος
ερμηνευτή το Δημήτρη Μητροπάνο και συνθέτη το Θάνο Μικρούτσικο.
Οι στίχοι είναι των Άλκη Αλκαίου, Λίνας Νικολακοπούλου, Κώστα Λαχά και Γιώργου
Κακουλίδη.
Αυτή είναι η πρώτη συνεργασία των δυο σπουδαίων καλλιτεχνών στη δισκογραφία,
η οποία είναι σημαντική και για τους δυο,καθώς ο μεν Μικρούτσικος προσδίδει στο
έργο του ένα πιο «λαϊκό πρόσωπο», ο δε Μητροπάνος επιτελεί τη στροφή του (είχε
αρχίσει στις συνεργασίες του με το Μάριο Τόκα) στο λεγόμενο εντεχνο-λαϊκό τραγούδι,
καθώς αφήνει σε καθοριστικό βαθμό το κλασικό ύφος της δεκαετίας του ’70 και του ’80.
Το άλμπουμ "Στου αιώνα την παράγκα", αναμενόμενα είχε πολύ μεγάλη επιτυχία.
Οι τίτλοι των τραγουδιών :
1. ΛΟΥΝΑ ΠΑΡΚ, στίχοι : Άλκης Αλκαίος
2. ΡΟΖΑ, στίχοι : Άλκης Αλκαίος
3. ΑΤΑΚΕΣ, στίχοι : Άλκης Αλκαίος
4. Ο ΤΥΜΒΩΡΥΧΟΣ, στίχοι : Κώστας Λαχάς
5. ΣΑΝ ΠΛΑΝΟΔΙΟ ΤΣΙΡΚΟ, στίχοι : Άλκης Αλκαίος
6. ΠΑΤΗΣΙΩΝ ΚΑΙ ΠΑΡΑΜΥΘΙΟΥ ΓΩΝΙΑ, στίχοι : Άλκης Αλκαίος
7. ΜΙΑ ΠΑΛΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ, στίχοι : Άλκης Αλκαίος
8. ΠΑΝΤΑ ΓΕΛΑΣΤΟΙ, στίχοι : Άλκης Αλκαίος
9. ΔΗΜΩΔΕΣ, στίχοι : Κώστας Λαχάς
10. ΚΟΣΜΕ, ΜΟΥΓΙΝΕΣ ΠΛΗΓΗ, στίχοι : Λίνα Νικολακοπούλου
11. Ο ΑΓΓΕΛΟΣ, στίχοι : Κώστας Λαχάς
12. ΓΙΑ ΜΙΑ ΝΤΟΛΟΡΕΣ, στίχοι : Άλκης Αλκαίος
13. ΘΑ ΚΟΨΩ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΣΟΥ, στίχοι : Γιώργος Κακουλίδης
14. ΤΑ ΠΛΟΙΑ ΤΩΝ ΕΡΩΤΩΝ, στίχοι : Άλκης Αλκαίος
Παρασκευή 26 Οκτωβρίου 2018
Ευαγγελία Μαργαρώνη... Μια από τις σπουδαιότερες γυναίκες μουσικούς...
Η μουσική πορεία της Ευαγγελίας Μαργαρώνη για περισσότερα από 60 χρόνια αποτελεί
μια παρακαταθήκη μοναδική στο λαϊκό πιάνο και στις τεχνικές του. Πρωτοανέβηκε στο
πάλκο σε ηλικία μόλις 12 χρόνων παίζοντας ακορντεόν, για το μεροκάματο. Κόρη του
περίφημου σαντουρίστα του Μεσοπολέμου Μανώλη Μαργαρώνη, ήρθε σε επαφή με τη
μουσική από πολύ μικρή. Στο πιάνο, στο οποίο στράφηκε στη συνέχεια, είχε δασκάλα τη
Μαρίτσα Αρπαζοπούλου και τον Μάριο Βάρβογλη.
Η πρώτη της γνωριμία με τον Βασίλη Τσιτσάνη έγινε το 1949, όταν εκείνος πήγε να την
ακούσει στο κέντρο του Περιβόλα. Την κάλεσε για την ηχογράφηση του τραγουδιού
«Η Ζημιά», σε στίχους Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου (1950, σε single 78 στροφών), με
τη φωνή της Μαρίκας Νίνου. Η συνεργασία τους κράτησε 33 χρόνια μέχρι το θάνατο
του σπουδαίου συνθέτη.
Μετά το θάνατο του Τσιτσάνη (1984), η Μαργαρώνη συνεργάστηκε με τον Στέλιο
Βαμβακάρη, με τον οποίον έπαιξε και στο εξωτερικό σε συναυλίες στη Σουηδία και τη
Φινλανδία. Έκλεισε την καριέρα της το 1997, συμμετέχοντας στη συλλογή «Εμείς Οι
Έλληνες», όπου συνόδευσε τον Γιώργο Νταλάρα στη διασκευή του «Παπατζή» του
Βαγγέλη Παπάζογλου.
Η Ευαγγελία Μαργαρώνη έφυγε από τη ζωή στις 5 Σεπτέμβρη 2018.
Πηγή πληροφοριών : atexnos.gr
μια παρακαταθήκη μοναδική στο λαϊκό πιάνο και στις τεχνικές του. Πρωτοανέβηκε στο
πάλκο σε ηλικία μόλις 12 χρόνων παίζοντας ακορντεόν, για το μεροκάματο. Κόρη του
περίφημου σαντουρίστα του Μεσοπολέμου Μανώλη Μαργαρώνη, ήρθε σε επαφή με τη
μουσική από πολύ μικρή. Στο πιάνο, στο οποίο στράφηκε στη συνέχεια, είχε δασκάλα τη
Μαρίτσα Αρπαζοπούλου και τον Μάριο Βάρβογλη.
Η πρώτη της γνωριμία με τον Βασίλη Τσιτσάνη έγινε το 1949, όταν εκείνος πήγε να την
ακούσει στο κέντρο του Περιβόλα. Την κάλεσε για την ηχογράφηση του τραγουδιού
«Η Ζημιά», σε στίχους Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου (1950, σε single 78 στροφών), με
τη φωνή της Μαρίκας Νίνου. Η συνεργασία τους κράτησε 33 χρόνια μέχρι το θάνατο
του σπουδαίου συνθέτη.
Μετά το θάνατο του Τσιτσάνη (1984), η Μαργαρώνη συνεργάστηκε με τον Στέλιο
Βαμβακάρη, με τον οποίον έπαιξε και στο εξωτερικό σε συναυλίες στη Σουηδία και τη
Φινλανδία. Έκλεισε την καριέρα της το 1997, συμμετέχοντας στη συλλογή «Εμείς Οι
Έλληνες», όπου συνόδευσε τον Γιώργο Νταλάρα στη διασκευή του «Παπατζή» του
Βαγγέλη Παπάζογλου.
Η Ευαγγελία Μαργαρώνη έφυγε από τη ζωή στις 5 Σεπτέμβρη 2018.
Πηγή πληροφοριών : atexnos.gr
Πέμπτη 25 Οκτωβρίου 2018
Γιόχαν Στράους (ο νεότερος) (Johann Strauss) (1825 - 1899)... Γεννήθηκε σαν σήμερα... 25 Οκτώβρη του 1825...
O Γιόχαν Στράους (γιος) (Johann Strauss) (1825 - 1899) ήταν συνθέτης, γιος του Γιόχαν
Στράους. Καταγόταν από την Αυστρία από οικογένεια μουσικών που ασχολήθηκαν με τη
μουσική χορού (βαλς) και την οπερέτα. Ο Γιόχαν Στράους ο πρεσβύτερος ήταν βιολονίστας
και διηύθυνε μια ορχήστρα, που απέκτησε μεγάλη φήμη παίζοντας τα βαλς του.
Όταν πέθανε, το 1849, τη διεύθυνση της ορχήστρας ανέλαβε ο γιος του, ο Γιόχαν ο νεότε-
ρος, που έγινε ο πιο φημισμένος Στράους.
Έκανε περιοδείες σε πολλές ευρωπαϊκές πρωτεύουσες και μεγαλουπόλεις της Ευρώπης
και της Αμερικής, όπου γνώρισε μεγάλη επιτυχία. Εγκατέλειψε την ορχήστρα στα χέρια
των νεώτερων αδελφών του, Γιόζεφ και Έντουαρτ, οι οποίοι συνέχισαν τη μουσική
παράδοση της οικογένειας κι ο ίδιος στράφηκε στην οπερέτα. Έδωσε το θέαμα μιας
μεγαλόπρεπης, αλλά και έτοιμης να γκρεμιστεί, αυτοκρατορίας, γεμάτης κατάφωτα
σαλόνια, που τα διακατέχει όμως μια αίσθηση μελαγχολίας και θλίψης. Τα βαλς του
νεότερου Στράους διακρίνονται για τη γοητευτική μελωδία τους και τον παιχνιδιάρικο
ρυθμό τους, από τα οποία και του αποδόθηκε ο τίτλος «Βασιλιάς του Βαλς». Πράγματι
αυτός, περισσότερο από τον πατέρα του, έκανε το βαλς δημοφιλές και κομψό. Του έδωσε
τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα του μουσικού πολιτισμού της Αυστρίας, δηλαδή τη
λικνιστική διάθεση, τη μελωδικότητα, την ξεχωριστή ευαισθησία στην ενορχήστρωση
και στο ρυθμό. Ο Λιστ, ο Βάγκνερ, ο Μπραμς και άλλοι μουσικοί μελέτησαν με ενδιαφέ-
ρον και θαυμασμό τα γοητευτικά βαλς του.
Από τα 500 περίπου έργα του ξεχωρίζουν: «Ο ωραίος γαλάζιος Δούναβης», «Το σπίτι
μου»,«Βιεννέζικο αίμα» κ.ά. Έγραψε επίσης οπερέτες όπως «Δαντέλα της βασίλισσας»,
«Ο αθίγγανος βαρώνος», «Ο δασάρχης», «Νυχτερίδα» κ.ά.
Πηγή : Βικιπαίδεια
Στράους. Καταγόταν από την Αυστρία από οικογένεια μουσικών που ασχολήθηκαν με τη
μουσική χορού (βαλς) και την οπερέτα. Ο Γιόχαν Στράους ο πρεσβύτερος ήταν βιολονίστας
και διηύθυνε μια ορχήστρα, που απέκτησε μεγάλη φήμη παίζοντας τα βαλς του.
Όταν πέθανε, το 1849, τη διεύθυνση της ορχήστρας ανέλαβε ο γιος του, ο Γιόχαν ο νεότε-
ρος, που έγινε ο πιο φημισμένος Στράους.
Έκανε περιοδείες σε πολλές ευρωπαϊκές πρωτεύουσες και μεγαλουπόλεις της Ευρώπης
και της Αμερικής, όπου γνώρισε μεγάλη επιτυχία. Εγκατέλειψε την ορχήστρα στα χέρια
των νεώτερων αδελφών του, Γιόζεφ και Έντουαρτ, οι οποίοι συνέχισαν τη μουσική
παράδοση της οικογένειας κι ο ίδιος στράφηκε στην οπερέτα. Έδωσε το θέαμα μιας
μεγαλόπρεπης, αλλά και έτοιμης να γκρεμιστεί, αυτοκρατορίας, γεμάτης κατάφωτα
σαλόνια, που τα διακατέχει όμως μια αίσθηση μελαγχολίας και θλίψης. Τα βαλς του
νεότερου Στράους διακρίνονται για τη γοητευτική μελωδία τους και τον παιχνιδιάρικο
ρυθμό τους, από τα οποία και του αποδόθηκε ο τίτλος «Βασιλιάς του Βαλς». Πράγματι
αυτός, περισσότερο από τον πατέρα του, έκανε το βαλς δημοφιλές και κομψό. Του έδωσε
τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα του μουσικού πολιτισμού της Αυστρίας, δηλαδή τη
λικνιστική διάθεση, τη μελωδικότητα, την ξεχωριστή ευαισθησία στην ενορχήστρωση
και στο ρυθμό. Ο Λιστ, ο Βάγκνερ, ο Μπραμς και άλλοι μουσικοί μελέτησαν με ενδιαφέ-
ρον και θαυμασμό τα γοητευτικά βαλς του.
Από τα 500 περίπου έργα του ξεχωρίζουν: «Ο ωραίος γαλάζιος Δούναβης», «Το σπίτι
μου»,«Βιεννέζικο αίμα» κ.ά. Έγραψε επίσης οπερέτες όπως «Δαντέλα της βασίλισσας»,
«Ο αθίγγανος βαρώνος», «Ο δασάρχης», «Νυχτερίδα» κ.ά.
Πηγή : Βικιπαίδεια
Τρίτη 23 Οκτωβρίου 2018
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)