Γιατί εμείς δεν τραγουδάμε για να ξεχωρίσουμε αδερφέ μου απ’ τον κόσμο... Εμείς τραγουδάμε για να σμίξουμε τον κόσμο. (Γιάννης Ρίτσος)

Πέμπτη 5 Ιουλίου 2018

Μαρίκα Παπαγκίκα... Η σπουδαιότερη ελληνική φωνή στην Αμερική στις αρχές του 20ου αιώνα...

Η Μαρίκα Παπαγκίκα γεννήθηκε στην Κω την 1η Σεπτεμβρίου του 1890. Μετά από λίγα 
χρόνια η οικογένεια της μετανάστευσε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, όπου και η Μαρίκα 
τραγουδά σε νυχτερινά μαγαζιά.
Το 1915 την βρίσκουμε στην Νέα Υόρκη όπου διαμένει μαζί με τον άντρα της Κώστα 
Παπαγκίκα, οργανοπαίχτη του σαντουριού, και εργάζονται μαζί σε νυχτερινά κέντρα. 
Το 1918 ιδρύουν την Victor Record Company, όπου και ηχογραφούν έναν μεγάλο αριθμό 
τραγουδιών. Από τα χρήματα των πωλήσεων, αλλά και από τις περιοδίες που έκαναν 
ανοίγουν το 1925 το πρώτο καφέ αμάν της Νέας Υόρκης με την ονομασία “Της Μαρίκας”.
Την εποχή αυτή ίσχυε και η ποτοαπαγόρευση, και το μαγαζί τους ήταν και παράνομο 
ποτοπωλείο. Με την οικονομική κρίση του 1929 έχασαν τα πάντα, και εκεί σταμάτησε 
και η δισκογραφική καριέρα της. 
Η Παπαγκίκα ήταν η τραγουδίστρια με το πιο πλούσιο ρεπερτόριο (δημοτικά, λαϊκά, 
σμυρναίικα, ελαφρά, οπερέτες, τούρκικα) και με την υψηλή τεχνική, κατά πολύ μακράν 
όλων των άλλων. Στις Η.Π.Α. ηχογράφησε το πρώτο της τραγούδι το 1918 με τίτλο «Με 
ξέχασες», για να ακολουθήσει το «Σμυρναίικο μινόρε». Ως το 1929 ηχογράφησε γύρω 
στα 250 τραγούδια, κλείνοντας τη δισκογραφική της παρουσία με 4 τραγούδια το 1937. 
Μερικά από τα τραγούδια της είναι το «Αρμενάκι», «Τα παιδιά της γειτονιάς σου», 
«Τι σε μέλλει εσένανε», «Mανταλένα», «Μπαγλαμάδες» , «Μήλο μου και μανταρίνι», 
«Τούρνα», « Ο Βάρδας», « Η γυναίκα που σκοτώνει», « Το ηλεκτρικό κορίτσι».

Ήταν μια γυναίκα δραστήρια, μαχητική και διεκδικητική. Ένα πνεύμα ανήσυχο σε μια
δύσκολη εποχή. Πέθανε το 1943.

*Πηγές πληροφοριών : rempetikogeo69.blogspot.com - martino.gr


Πέμπτη 28 Ιουνίου 2018

Σταύρος Κουγιουμτζής (1932 - 2005)... Ο σεμνός "υπηρέτης" του καλού Ελληνικού τραγουδιού...

Eric Burdon... Ο μοναδικός λευκός που τραγούδησε τα blues σαν νέγρος...

Ο Eric Burdon γεννήθηκε στις 11 Μάη 1941, στο Νιούκαστλ της Μεγάλης Βρετανίας. 
Θεωρείται ο μεγαλύτερος ερμηνευτής του λευκού rhythm & blues, o καλλιτέχνης που μαζί
με τον θρυλικό κιμπορντίστα των Animals, Alan Price, μετέφερε στο βρετανικό rock των 
60ties ολόκληρη τη μουσική παράδοση της Αμερικής, με επιρροές από την country, το folk, 
το rock ‘n roll, τη soul, τα gospel, την jazz και τα blues της Νέας Ορλεάνης. 
Η φωνή του Eric Burdon υπήρξε ένα από τα μεγάλα όπλα της πρώτης «British Invasion», 
κατακτώντας την Αμερική μαζί με τους Beatles, τους Stones, τους Kinks, τους Moody Blues 
και άλλους. Συγκλονιστικός performer πάνω στη σκηνή, οριοθέτησε τη λευκή blues σκηνή, 
διαμορφώνοντας με την υπέροχη φωνή του ερμηνευτικές φόρμες άγνωστες μέχρι τότε, μη 
διστάζοντας να τραγουδήσει όλους τους μεγάλους νέγρους των 40ties και 50ties, γεμίζον-
τας με «ηλεκτρική» αδρεναλίνη τη μεγάλη προσφορά των Animals στο rock, τον μοναδικό 
δηλαδή ήχο του rhythm & blues που στη συνέχεια απογειώθηκε από μπάντες όπως οι 
Yardbirds, οι Paul Butterfield Blues Band, οι Canned Heat και πολλοί άλλοι.

Μετά τη διάλυση των Animals, ο Eric Burdon περιπλανήθηκε στην ψυχεδέλεια, στο funk, 
στη soul και στην έθνικ, παρέμεινε όμως πάντα πιστός στις «διδαχές» του Bo Diddley, του 
Ray Charles και του John Lee Hooker, μεταφέροντας σε όλες τις άκρες της γης – και στην 
Ελλάδα κατ’ επανάληψη – το κήρυγμα του rhythm & blues μέσα από τα μοναδικά, αξεπέ-
ραστα φωνητικά του, που επηρέασαν μια ολόκληρη στρατιά νέων καλλιτεχνών και ερμη-
νευτών της rock μουσικής.

*Αναδημοσίευση κειμένου από το oneman.gr

Μεγάλη συναυλία, αφιέρωμα στον Λευτέρη Παπαδόπουλο...

Με μία μεγάλη συναυλία στο Ηρώδειο, μια βραδιά πλημμυρισμένη από τα τραγούδια του, 
που έχουν ντύσει με τις μελωδίες τους μεγάλοι Έλληνες συνθέτες και έχουν ερμηνεύσει 
σπουδαίοι Έλληνες τραγουδιστές, το Φεστιβάλ Αθηνών τίμησε το στιχουργό που αγαπή-
θηκε όσο λίγοι, τον Λευτέρη Παπαδόπουλο.
«Το άγαλμα», «Άπονη Ζωή», «Τζαμάικα», «Οδός Αριστοτέλους», «Δε θα ξαναγαπήσω», 
«Βρέχει φωτιά στη στράτα μου», «Όλες του κόσμου οι Κυριακές», «Κάποτε θα 'ρθουν», 
«Σεβάχ ο Θαλασσινός» είναι μερικά μόνο από τα πιο γνωστά τραγούδια του που έντυσαν 
με τους μαγικούς τους ήχους και στίχους τη βραδιά, ξεδιπλώνοντας τον κόσμο του Λ. Παπα-
δόπουλου, με τη συμβολή των Μελίνας Ασλανίδου, Βιολέτας Ικαρη, Κώστα Μακεδόνα, 
Χρήστου Μάστορα, Μανώλη Μητσιά, Γιώργου Νταλάρα και «chοrεs», υπό την καλλιτεχ-
νική διεύθυνση του Γιώργου Νταλάρα και σε μουσική διδασκαλία Μαρίνας Σάττι.
Η νοσταλγία και η συγκίνηση ήταν τα συναισθήματα που κυριάρχησαν καθ’ όλη τη 
διάρκεια  της βραδιάς, ενώ ξεχωριστή στιγμή ήταν όταν ο Λευτέρης Παπαδόπουλος 
ανέβηκε στην σκηνή.


Δευτέρα 25 Ιουνίου 2018

Σαν σήμερα... 25 Ιούνη 1767, πεθαίνει ο σπουδαίος Γερμανός συνθέτης της μπαρόκ μουσικής, Γκέοργκ Φίλιπ Τέλεμαν (Georg Philipp Telemann) (1681 - 1767)...

Σαν σήμερα... 25 Ιούνη 2009, πεθαίνει ο Μάικλ Τζόζεφ Τζάκσον (Michael Joseph Jackson) (1958 - 2009)...

Ο Μάικλ Τζόζεφ Τζάκσον (Michael Joseph Jackson) ήταν Αμερικανός μουσικός, τραγου-
διστής, χορευτής, χορογράφος, συνθέτης και παραγωγός. Θεωρείται μια από τις μεγαλύ-
τερες προσωπικότητες στην ιστορία της μουσικής και του θεάματος. Είναι ευρέως γνωσ-
τός ως «Βασιλιάς της Μουσικής» και «Βασιλιάς της Ποπ». Υπολογίζεται ότι συνολικά οι 
πωλήσεις των δίσκων του ξεπερνούν τα 400 εκατομμύρια.



Παρασκευή 22 Ιουνίου 2018

Σαν σήμερα... 22 Ιούνη 1997, πεθαίνει ο Γιώργος Κατσαρός (1888 - 1997), τραγουδιστής, τραγουδοποιός και μουσικός του ρεμπέτικου τραγουδιού, με καριέρα στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής...

Σαν σήμερα... 22 Ιούνη 1997, πεθαίνει σε ηλικία 82 χρόνων, ο πιανίστας Γιώργος Θέμελης...

Αν και τυφλός, εκ γενετής, ο Γιώργος Θέμελης ήταν εξαίρετος, διεθνώς αναγνωρισμένος, 
δεξιοτέχνης του πιάνου. Η αναπηρία του δε στάθηκε εμπόδιο στο να ακολουθήσει από 
παιδί αυτό που πολύ αγάπησε: τη μουσική. Από τριών ετών ότι άκουγε το μετέφερε στο 
πιάνο, ενώ τις πρώτες νότες τις έμαθε με τη μέθοδο Μπράιγ. Σπούδασε στο Ωδείο 
Παρισίων, το οποίο μάλιστα εξαιτίας του προχώρησε στην αλλαγή του κανονισμού του, 
ώστε να γίνονται δεκτοί και τυφλοί. Το 1936 τιμήθηκε με το βραβείο του ίδιου ωδείου και 
από τότε ξεκίνησε η καριέρα του με εμφανίσεις στα μεγαλύτερα θέατρα του κόσμου. 
Είχε βραβευτεί από την Ακαδημία Αθηνών. Το τελευταίο του ρεσιτάλ το έδωσε το 1995 
στο Ηρώδειο.

Δευτέρα 18 Ιουνίου 2018

Στράτος Παγιουμτζής και Μάρκος Βαμβακάρης μαζί στο πάλκο, στις αρχές της δεκαετίας του 1960...

Όταν ο Τζίμι Χέντριξ έκαψε επί σκηνής την κιθάρα του...

Ήταν 18 Ιούνη του 1967. Η Αμερική βρισκόταν στη δίνη των φυλετικών ταραχών και του 
Πολέμου στο Βιετνάμ. Το καλοκαίρι του ’67, γνωστό ως το «καλοκαίρι της αγάπης», είναι
γνωστό μέχρι σήμερα για τις μεγάλες συγκεντρώσεις των hippies στη Νέα Υόρκη, το Λος 
Άντζελες, τη Φιλαδέλφεια, το Σιάτλ, το Πόρτλαντ, το Μόντρεαλ αλλά και σε άλλες ευρω-
παϊκές πόλεις. Η σεξουαλική ελευθερία κι η δημιουργική έκφραση το χαρακτήριζαν.
Άνθρωποι της μουσικής, είχαν μία πρωτότυπη ιδέα και άκρως δημιουργική. Διοργάνωσαν 
μία πολυήμερη συναυλία με τα τότε καθιερωμένα πρόσωπα της μουσικής σκηνής, αλλά και 
με νέους καλλιτέχνες, τα έσοδα της οποίας διατέθηκαν για φιλανθρωπικούς σκοπούς.
Ανάμεσα στα ονόματα των μουσικών ήταν κι εκείνο του Τζίμι Χέντριξ. Πάνω από 200.000 
άνθρωποι πέρασαν την πύλη του Φεστιβάλ του Μόντερει,  για να δουν από κοντά τα είδωλα 
εκείνης της εποχής. Μία από τις πιο χαρακτηριστικές και αξέχαστες στιγμές του Φεστιβάλ 
ήταν όταν ο Χέντριξ στο δικό του φινάλε έκαψε επί σκηνής την κιθάρα του.