Δευτέρα 17 Δεκεμβρίου 2018
Κυριακή 16 Δεκεμβρίου 2018
Σάββατο 15 Δεκεμβρίου 2018
Παρασκευή 14 Δεκεμβρίου 2018
Πέμπτη 13 Δεκεμβρίου 2018
Το παλιό ρολόι...
Τραγούδι από τον πρώτο δίσκο του Μάνου Λοΐζου «Ο σταθμός», σε στίχους του
Λευτέρη Παπαδόπουλου, ο οποίος κυκλοφόρησε σαν σήμερα, 13 Δεκέμβρη 1968.
Το τραγούδι ερμηνεύει ο Γιάννης Καλατζής.
Το παλιό ρολόι του μικρού σταθμού
στάθηκε στην ώρα του αποχωρισμού.
Είχε βασιλέψει και με φίλαγες
κοίταζες τα τρένα και δεν μίλαγες.
Χάθηκες μέσα στ' απόβραδο
μέσα στη μπόρα, τον καπνό
και τη νυχτιά.
Κι έγινε το Σαββατόβραδο
ένα λουλούδι πεταμένο στη φωτιά.
Στο παλιό μας σπίτι κάθε δειλινό
βγαίνω στο κατώφλι και σε καρτερώ
Και περνούν τα τρένα και σφυρίζουνε
μα τα χελιδόνια δεν γυρίζουνε.
Χάθηκες μέσα στ' απόβραδο
μέσα στη μπόρα, τον καπνό
και τη νυχτιά.
Κι έγινε το Σαββατόβραδο
ένα λουλούδι πεταμένο στη φωτιά.
Λευτέρη Παπαδόπουλου, ο οποίος κυκλοφόρησε σαν σήμερα, 13 Δεκέμβρη 1968.
Το τραγούδι ερμηνεύει ο Γιάννης Καλατζής.
Το παλιό ρολόι του μικρού σταθμού
στάθηκε στην ώρα του αποχωρισμού.
Είχε βασιλέψει και με φίλαγες
κοίταζες τα τρένα και δεν μίλαγες.
Χάθηκες μέσα στ' απόβραδο
μέσα στη μπόρα, τον καπνό
και τη νυχτιά.
Κι έγινε το Σαββατόβραδο
ένα λουλούδι πεταμένο στη φωτιά.
Στο παλιό μας σπίτι κάθε δειλινό
βγαίνω στο κατώφλι και σε καρτερώ
Και περνούν τα τρένα και σφυρίζουνε
μα τα χελιδόνια δεν γυρίζουνε.
Χάθηκες μέσα στ' απόβραδο
μέσα στη μπόρα, τον καπνό
και τη νυχτιά.
Κι έγινε το Σαββατόβραδο
ένα λουλούδι πεταμένο στη φωτιά.
Πάνος Γαβαλάς... "Μια φωνή όλο φως"...
Το βιβλίο «Μια φωνή όλο φως» που κυκλοφορεί από τον Εκδοτικό Οργανισμό Λιβάνη
περικλείει την τη βιογραφία του λαϊκού βάρδου και δημιουργού Πάνου Γαβαλά, έχοντας
ως βασική δεξαμενή τις προφορικές μαρτυρίες συνεργατών, φίλων, συγγενών του αλλά
και, ευρύτερα, προσώπων που διαδραμάτισαν ρόλο σε αυτό που ονομάζουμε "Λαϊκό
Τραγούδι".
Το βιβλίο, που δεν περιορίζεται σε μια μουσική μονογραφία με ρετρό απόχρωση αλλά
αναβιώνει όλο το χρονικό και ιστορικό πλαίσιο από το οποίο προέκυψε, ζυμώθηκε, αλλά
και καθόρισε ο βιογραφούμενος, υπογράφει ο συγγραφέας και δημοσιογράφος Δημήτρης
Μανιάτης.
περικλείει την τη βιογραφία του λαϊκού βάρδου και δημιουργού Πάνου Γαβαλά, έχοντας
ως βασική δεξαμενή τις προφορικές μαρτυρίες συνεργατών, φίλων, συγγενών του αλλά
και, ευρύτερα, προσώπων που διαδραμάτισαν ρόλο σε αυτό που ονομάζουμε "Λαϊκό
Τραγούδι".
Το βιβλίο, που δεν περιορίζεται σε μια μουσική μονογραφία με ρετρό απόχρωση αλλά
αναβιώνει όλο το χρονικό και ιστορικό πλαίσιο από το οποίο προέκυψε, ζυμώθηκε, αλλά
και καθόρισε ο βιογραφούμενος, υπογράφει ο συγγραφέας και δημοσιογράφος Δημήτρης
Μανιάτης.
Γιώτα Λύδια... Μια μεγάλη, μια αυθεντική φωνή του λαϊκού και δημοτικού τραγουδιού...
Με καταγωγή από τη Σμύρνη, απ’ όπου η οικογένεια της πήρε το δρόμο της προσφυγιάς
το 1922, η Γιώτα Λύδια (Παναγιώτα Μανταράκη) γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Ν. Ιωνία.
Το 1953 –σε ηλικία ούτε είκοσι ετών– μπήκε για πρώτη φορά για φωνογράφηση στο
στούντιο της Columbia, μετά από την προτροπή τωνΧαράλαμπου Βασιλειάδη και Γερά-
σιμου Κλουβάτου που την άκουσαν να τραγουδάει σμυρνέϊκα κάνοντας δουλειές στην
αυλή της, αλλά και την επιμονή του συζύγου της, Στράτου Ατταλίδη. Τα πρώτα της
τραγούδια στη δισκογραφία ήταν το Κάποια φωνή ακούστηκε και Όποιος πολλά έχει
βάσανα, του Κλουβάτου. Η φωνή της ενθουσίασε το κοινό του λαϊκού τραγουδιού και
συγκίνησε όλους τους λαϊκούς συνθέτες. Η πενταετία 1955-1960 υπήρξε πραγματικά
χρυσή για τη Γιώτα Λύδια (όπως τη βάφτισε ο Στέλιος Χρυσίνης), αφού σχεδόν κάθε
ηχογράφησή της ισοδυναμούσε με σίγουρη επιτυχία. Τραγουδάει Καλδάρα, Χιώτη,
Στελλάκη, Δερβενιώτη, Μπακάλη, Λαύκα, Τσιτσάνη, Μητσάκη, Παπαϊωάννου, Βαμβα-
κάρη, Καραπατάκη, Καρανικόλα και βέβαια πολλές συνθέσεις του Στράτου Ατταλίδη
(από το 1958).
Το ‘58-59 πρωτοβγαίνει στο πάλκο με τους Στέλιο Καζαντζίδη και Μαρινέλλα στο κέν-
τρο «Μαντουμπάλα» της Λ. Αλεξάνδρας, μετά την από κοινού μεγάλη δισκογραφική
επιτυχία τους στη Συννεφιασμένη Κυριακή και Τα καβουράκια του Τσιτσάνη.
Η νυχτερινή ζωή όμως δεν την τραβάει. Παραμένει αφοσιωμένη στη δισκογραφία και
την πενταετία ‘60-65 ηχογραφεί δεκάδες νέες επιτυχίες, φτάνοντας στο απόγειο της
δόξας της: Γιατί θες να φύγεις, Η τσιγγάνα η Μαρίτσα, Αχ ας μπορούσα, Πες μου γιατί,
Φύγε-Φύγε, Το συμφέρονκ.ά.
Η συνάντησή της με τον Μίκη Θεοδωράκη, στις αρχές της δεκαετίας του ’60, είναι από
τις πιο σημαντικές στην καλλιτεχνική της πορεία, όπως η ίδια ομολογεί. Ερμηνεύει έξι
τραγούδια του (Κοιμήσου αγγελούδι μου, Προδομένη μου αγάπη κ.ά.) και συμμετέχει
σε συναυλίες του στα θέατρα Κεντρικό και Καλουτά.
Στο λαϊκό πάλκο επιστρέφει το 1963, με τον Μανώλη Αγγελόπουλο, στη «Μαντουμπάλα»
της Παλιάς Κοκκινιάς και στη συνέχεια, το ‘64 στου «Τζίμη του Χοντρού», το ‘65 στο
«Φαληρικό» με τον Καζαντζίδη και την Μαρινέλλα και το 1967 στην «Φαντασία» με
τους Τσιτσάνη, Λαμπράκη, Μενιδιάτη, Ρεπάνη. Την ίδια εποχή συνεργάζεται με τον
Άκη Πάνου σε μια ακόμη σημαντική στιγμή στη δισκογραφία της (Η πιο μεγάλη ώρα).
Μακριά από το πάλκο έκτοτε, συνεχίζει ηχογραφώντας δίσκους και δίνοντας συναυλίες
στην Ελλάδα αλλά και το εξωτερικό να υπηρετεί με πίστη και ψυχή το λαϊκό τραγούδι.
Πηγή : diktiopm.gr
το 1922, η Γιώτα Λύδια (Παναγιώτα Μανταράκη) γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Ν. Ιωνία.
Το 1953 –σε ηλικία ούτε είκοσι ετών– μπήκε για πρώτη φορά για φωνογράφηση στο
στούντιο της Columbia, μετά από την προτροπή τωνΧαράλαμπου Βασιλειάδη και Γερά-
σιμου Κλουβάτου που την άκουσαν να τραγουδάει σμυρνέϊκα κάνοντας δουλειές στην
αυλή της, αλλά και την επιμονή του συζύγου της, Στράτου Ατταλίδη. Τα πρώτα της
τραγούδια στη δισκογραφία ήταν το Κάποια φωνή ακούστηκε και Όποιος πολλά έχει
βάσανα, του Κλουβάτου. Η φωνή της ενθουσίασε το κοινό του λαϊκού τραγουδιού και
συγκίνησε όλους τους λαϊκούς συνθέτες. Η πενταετία 1955-1960 υπήρξε πραγματικά
χρυσή για τη Γιώτα Λύδια (όπως τη βάφτισε ο Στέλιος Χρυσίνης), αφού σχεδόν κάθε
ηχογράφησή της ισοδυναμούσε με σίγουρη επιτυχία. Τραγουδάει Καλδάρα, Χιώτη,
Στελλάκη, Δερβενιώτη, Μπακάλη, Λαύκα, Τσιτσάνη, Μητσάκη, Παπαϊωάννου, Βαμβα-
κάρη, Καραπατάκη, Καρανικόλα και βέβαια πολλές συνθέσεις του Στράτου Ατταλίδη
(από το 1958).
Το ‘58-59 πρωτοβγαίνει στο πάλκο με τους Στέλιο Καζαντζίδη και Μαρινέλλα στο κέν-
τρο «Μαντουμπάλα» της Λ. Αλεξάνδρας, μετά την από κοινού μεγάλη δισκογραφική
επιτυχία τους στη Συννεφιασμένη Κυριακή και Τα καβουράκια του Τσιτσάνη.
Η νυχτερινή ζωή όμως δεν την τραβάει. Παραμένει αφοσιωμένη στη δισκογραφία και
την πενταετία ‘60-65 ηχογραφεί δεκάδες νέες επιτυχίες, φτάνοντας στο απόγειο της
δόξας της: Γιατί θες να φύγεις, Η τσιγγάνα η Μαρίτσα, Αχ ας μπορούσα, Πες μου γιατί,
Φύγε-Φύγε, Το συμφέρονκ.ά.
Η συνάντησή της με τον Μίκη Θεοδωράκη, στις αρχές της δεκαετίας του ’60, είναι από
τις πιο σημαντικές στην καλλιτεχνική της πορεία, όπως η ίδια ομολογεί. Ερμηνεύει έξι
τραγούδια του (Κοιμήσου αγγελούδι μου, Προδομένη μου αγάπη κ.ά.) και συμμετέχει
σε συναυλίες του στα θέατρα Κεντρικό και Καλουτά.
Στο λαϊκό πάλκο επιστρέφει το 1963, με τον Μανώλη Αγγελόπουλο, στη «Μαντουμπάλα»
της Παλιάς Κοκκινιάς και στη συνέχεια, το ‘64 στου «Τζίμη του Χοντρού», το ‘65 στο
«Φαληρικό» με τον Καζαντζίδη και την Μαρινέλλα και το 1967 στην «Φαντασία» με
τους Τσιτσάνη, Λαμπράκη, Μενιδιάτη, Ρεπάνη. Την ίδια εποχή συνεργάζεται με τον
Άκη Πάνου σε μια ακόμη σημαντική στιγμή στη δισκογραφία της (Η πιο μεγάλη ώρα).
Μακριά από το πάλκο έκτοτε, συνεχίζει ηχογραφώντας δίσκους και δίνοντας συναυλίες
στην Ελλάδα αλλά και το εξωτερικό να υπηρετεί με πίστη και ψυχή το λαϊκό τραγούδι.
Πηγή : diktiopm.gr
Τετάρτη 12 Δεκεμβρίου 2018
Το παλιό σπίτι (αυτή είναι η αγάπη μας)... (Από το προσωπικό μας κανάλι στο YouTube)...
Από τη μουσική συλλογή "Για την Ελένη", η οποία κυκλοφόρησε το 1978...
Μουσική : Μάνος Χατζιδάκις
Στίχοι : Μιχάλης Μπουρμπούλης
Ερμηνεία : Μαρία Δημητριάδη
Σε κάποιο δρόμο σκοτεινό
Απ’ όλους ξεχασμένο...
Είναι ένα σπίτι ορφανό
Από καιρό κλεισμένο.
Σ’ αυτό το σπίτι το παλιό
Με τα σβησμένα φώτα...
Καίει ακόμα μια φωτιά
Πίσω απ’ αυτή την πόρτα.
Αυτή είναι η αγάπη μας
Που καίει δυο αιώνες...
Τα καλοκαίρια μοναχή
Κι έρημη τους χειμώνες.
Δεν έχει σκάλα για να πας
Αυλή για να περάσεις...
Μόνο από νύχτα κι ερημιά
στο σπίτι αυτό θα φτάσεις.
Το σκουριασμένο το κλειδί
στην πόρτα δε γυρίζει...
Μόνο μια σπίθα απ’ τη φωτιά
Τα βράδια μας φωτίζει.
Μουσική : Μάνος Χατζιδάκις
Στίχοι : Μιχάλης Μπουρμπούλης
Ερμηνεία : Μαρία Δημητριάδη
Σε κάποιο δρόμο σκοτεινό
Απ’ όλους ξεχασμένο...
Είναι ένα σπίτι ορφανό
Από καιρό κλεισμένο.
Σ’ αυτό το σπίτι το παλιό
Με τα σβησμένα φώτα...
Καίει ακόμα μια φωτιά
Πίσω απ’ αυτή την πόρτα.
Αυτή είναι η αγάπη μας
Που καίει δυο αιώνες...
Τα καλοκαίρια μοναχή
Κι έρημη τους χειμώνες.
Δεν έχει σκάλα για να πας
Αυλή για να περάσεις...
Μόνο από νύχτα κι ερημιά
στο σπίτι αυτό θα φτάσεις.
Το σκουριασμένο το κλειδί
στην πόρτα δε γυρίζει...
Μόνο μια σπίθα απ’ τη φωτιά
Τα βράδια μας φωτίζει.
Κυκλοφορούν τα «12 + 1 Ηλιοτρόπια» του Άλκη Αλκαίου...
Τα τραγούδια που ο Άλκης Αλκαίος προόριζε για τη φωνή του Δημήτρη Μητροπάνου
πήραν το δρόμο προς την έκδοσή τους, μελοποιημένα από τον Παντελή Θαλασσινό.
Η νέα δισκογραφική δουλειά του Παντελή Θαλασσινού πρόκειται να κυκλοφορήσει
σε όλα τα βιβλιοπωλεία από την Έρημος Αθήνα, με τη μορφή βιβλίου - CD και τίτλο
«12 + 1 Ηλιοτρόπια» του Άλκη Αλκαίου.
Το CD περιλαμβάνει 12 τραγούδια σε στίχους του Άλκη Αλκαίου και ένα σε στίχους
του Δημήτρη Λέντζου, που είναι αφιερωμένο στον Άλκη Αλκαίο.
Εκτός από τον Παντελή Θαλασσινό, ερμηνεύουν η Λιζέτα Καλημέρη και η Φαίδρα
Θαλασσινού.
πήραν το δρόμο προς την έκδοσή τους, μελοποιημένα από τον Παντελή Θαλασσινό.
Η νέα δισκογραφική δουλειά του Παντελή Θαλασσινού πρόκειται να κυκλοφορήσει
σε όλα τα βιβλιοπωλεία από την Έρημος Αθήνα, με τη μορφή βιβλίου - CD και τίτλο
«12 + 1 Ηλιοτρόπια» του Άλκη Αλκαίου.
Το CD περιλαμβάνει 12 τραγούδια σε στίχους του Άλκη Αλκαίου και ένα σε στίχους
του Δημήτρη Λέντζου, που είναι αφιερωμένο στον Άλκη Αλκαίο.
Εκτός από τον Παντελή Θαλασσινό, ερμηνεύουν η Λιζέτα Καλημέρη και η Φαίδρα
Θαλασσινού.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)